Τραγικές θα είναι οι επιπτώσεις της αξιολόγησης δημοσίων υπαλλήλων- Η απαξίωση ανθρώπων και περιοχών σε αριθμούς
Είναι κοινό μυστικό ότι στην Ελλάδα της κρίσης υπάρχουν ορισμένες περιοχές που λόγω της ιδιαίτερης κοινωνικής τους στρωμάτωσης νιώθουν τις επιδράσεις της κρίσης βαθύτερα από άλλες. Αυτό είχε την ευκαιρία να αποκαλύψει με αριθμούς και στοιχεία το Συντονιστικό σωματείων, φορέων και συλλογικοτήτων που δραστηριοποιείται στα δυτικά προάστια της Αθήνας και ειδικά στο Χαϊδάρι, στο Αιγάλεω και την Αγία Βαρβάρα.
Το Συντονιστικό, που αποτελείται από δάσκαλους, καθηγητές, εργαζόμενους στους ΟΤΑ, ενώσεις γονέων και κηδεμόνων και πολλούς άλλους, παρέθεσε την Τετάρτη συνέντευξη Tύπου με θέμα την κυβερνητική επιχείρηση για την αξιολόγηση των υπαλλήλων του Δημοσίου και τα αποτελέσματα που θα έχει. Η συζήτηση επικεντρώθηκε στους τομείς της Παιδείας και της Υγείας.
Επιστροφή στο 1960
Όπως τόνισε ο Νεκτάριος Κορδής, πρόεδρος της Β’ ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής, το Συντονιστικό συγκροτήθηκε τον προηγούμενο χρόνο, με σκοπό να αντιταχθεί στις, περισσότερες από 2.300 διαθεσιμότητες εκπαιδευτικών από τα τεχνικά λύκεια. Οι οποίες, φυσικά, δεν ήταν οι μόνες. Από τους 102.360 εκπαιδευτικούς το 2010, απέμειναν 72.682, όλα αυτά μέσα σε 4 μόλις έτη, με τον «στόχο» του επόμενου έτους να βρίσκεται στον μαγικό αριθμό των 62.000. Συγκεκριμένα, στη Δυτική Αθήνα από τους 4.435 εκπαιδευτικούς έχουν απομείνει 3.166. Σαράντα βρίσκονται ήδη σε διαθεσιμότητα. Με πολλούς περισσότερους να ακολουθούν, έπειτα από την «αξιολόγηση».
Η απόλυση των σχολικών φυλάκων δεν θα μπορούσε να μείνει ασχολίαστη, καθώς 19 απολύθηκαν από το Αιγάλεω, 5 από την Αγία Βαρβάρα και 29 από το Χαϊδάρι. Το αποτέλεσμα; Μόνο σε ένα λύκειο ενός δήμου, του Αιγάλεω, ζημιές 200.000 ευρώ. Το «δημοσιονομικό όφελος» από την απόλυση των φυλάκων, 120.000 ευρώ. Ακόμα και ο Δήμος Αιγάλεω εξαναγκάστηκε να βγάλει ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία τόνιζε πως προτιμούσε να κρατήσει τους εργαζομένους παρά να επωμιστεί το δυσανάλογο κόστος των ζημιών.
Στη συνέχεια, το λόγο πήρε ο Παναγιώτης Σάμιος, δάσκαλος και μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Αιγάλεω. Όπως τόνισε, στην Ελλάδα, σύμφωνα με την Unicef, 439.000 παιδιά βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας και το 21,6% των νοικοκυριών δεν μπορούν να αγοράσουν κρέας. Κατάσταση που στα δυτικά προάστια είναι ολοφάνερη. Η ανεργία των γονέων των μαθητών αγγίζει το 66%. Κάθε χρόνος που περνάει στο Αιγάλεω, σημαίνει και μείον ένα δημοτικό σχολείο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το 15ο δημοτικό, ένα «σχολείο όνειρο», που βρίσκεται μέσα στο Άλσος του Μπαρουτάδικου, και έκλεισε. «Αν συνεχίσουμε έτσι θα καταντήσουμε όπως τότε, που ήμουν εγώ μαθητής, και υπήρχαν μόνο 10 δημοτικά, με 40 παιδιά ανά τάξη», ακούστηκε χαρακτηριστικά. Ο σχολικός εξοπλισμός έχει να αναπληρωθεί από το 1999, με το τέχνασμα των τεχνικά υπεράριθμων εκπαιδευτικών, τα κενά αυξάνονται, και σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η «αξιολόγηση». Με το 15% των αξιολογούμενων να έχει ήδη κριθεί «άχρηστο» και να οδηγείται στην απόλυση και το υπόλοιπο 65% να κρατείται όμηρο μέσω ατομικών συμβάσεων. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέθεσε ο κ. Σάμιος, η αξιολόγηση αποτελεί ουσιαστικά αντιγραφή-επικόλληση των μεθόδων της εταιρίας Ντάνιελσον, εταιρίας αξιολόγησης στη Νέα Υόρκη που ευθύνεται για το κλείσιμο του 15% των σχολείων της πολιτείας, με το 80% των καθηγητών τους να απολύονται. Τώρα αξιολογεί εμάς και την Πορτογαλία.
Υγεία σε κατάρρευση
Στον τομέα της Υγείας, η περιοχή βρίσκεται σε κατάσταση κατάρρευσης. Σύμφωνα με τον Γιάννη Πλαγιανάκο, πρόεδρο των εργαζομένων του Αττικού Νοσοκομείου, η πληρότητα βρίσκεται μόνιμα στο 130%. Περίπου 1.100 ασθενείς το επισκέπτονται ανά 24ωρο, με 160-185 να εισάγονται. Δεν έχουν, όμως, πού να διοχετευθούν, εξαιτίας της υποστελέχωσης, με 100-120 να στοιβάζονται σε ράντζα και να μπαίνει σε κίνδυνο η υγεία τους. Κατά τον κ. Πλαγιανάκο, «έχει συμβεί πολλές φορές, μια και ο ασθενής στο ράντζο παίρνει οξυγόνο από το θάλαμο, ο ροή να κόβεται, λόγω απροσεξίας των περαστικών. Έχουν πεθάνει άνθρωποι». Το κλείσιμο του Νοσοκομείου «Αγία Βαρβάρα», που σχεδιάζεται να γίνει φυλακή (χώρος συγκέντρωσης) μεταναστών, έχει επιδεινώσει την κατάσταση αφού και όλοι οι ασθενείς διοχετεύονται στο Αττικό Νοσοκομείο.
«Σύμφωνα με τα όσα προβλέπονται με την αξιολόγηση, από τις 9 νοσηλεύτριες (που δουλεύουν όσο 21 νοσηλεύτριες) θα πρέπει να απολυθεί η μία. Με ποια λογική;».
Η συνέντευξη έκλεισε με τον Γιάννη Παπαδόπουλο, ψυχίατρο και διευθυντή του ΨΝΑ στο Δαφνί. Δυστυχώς, και εδώ, η υποστελέχωση κυριαρχεί.
Οι ψυχιατρικές κλίνες δεν επαρκούν, υπάρχουν 37 κενές θέσεις ιατρών, 379 νοσηλευτών, και εκατοντάδων από άλλες ειδικότητες. Ενώ, λόγω της εισαγόμενης από την Ευρώπη ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, που γίνεται με λανθασμένο τρόπο, το ΨΝΑ στις 31/12/2015 καλείται να κλείσει τις πόρτες του. Όλα αυτά για ένα νοσοκομείο που εφημερεύει δύο φορές την εβδομάδα, δέχεται 4.700 περιστατικά, με 2.100 να εισάγονται, χωρίς να έχουν πού αλλού να πάνε. «Λόγω της έλλειψης μονάδων, έρχονται στο νοσοκομείο άνθρωποι από την Ήπειρο, από τη Θράκη», τόνισε ο κ. Παπαδόπουλος. Και, φυσικά, έπειτα από την αξιολόγηση, το προσωπικό που κρατάει όρθιες τις ολοένα και λιγότερες υποδομές τις Δυτικής Αθήνας, θα αποψιλωθεί περαιτέρω.
