Εκβιασμούς και τρομοκράτηση επιστρατεύουν Σαμαράς και Βενιζέλος
Τροχιοδεικτικές βολές από τους δανειστές
Του Χρήστου Πραμαντιώτη
Με όπλο τον εκβιασμό «ξεδιπλώνει» την προεκλογική του τακτική το ΠΑΣΟΚ-Ελιά, προσπαθώντας να αποφύγει την επερχόμενη συντριβή στις Eυρωεκλογές. Τη μια ήταν τα… νάζια μετά τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού για τους αστέγους, κίνηση με την οποία η μείζων κυβέρνηση άφησε εκτός εικόνας την… ήσσονα κυβέρνηση. Μετά ήταν η διαμαρτυρία για την πονηριά του πρωθυπουργού να εξαγγείλει τροποποιήσεις στο Σύνταγμα, χωρίς να ενημερώσει τον Ευ. Βενιζέλο. Ύστερα ήρθε το αντάρτικο του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, όταν απείλησε να μην ψηφίσει το νομοσχέδιο για τις λαϊκές αγορές, μολονότι στην αρμόδια επιτροπή το είχε εγκρίνει κανονικά. Και, τέλος, ήρθε η… σοφή ρήση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ότι αν δεν τα πάει καλά στις εκλογές η Ελιά, τότε κινδυνεύει η κυβέρνηση και η χώρα ολόκληρη.
Θα φαγωθούν μεταξύ τους;
Είναι ενδεχόμενο να συνεχιστούν τα παράπονα και τα νάζια του ΠΑΣΟΚ-Ελιά τις επόμενες μέρες, αλλά ερωτηματικό παραμένει τι ακριβώς προσδοκά να κερδίσει ο Ευ. Βενιζέλος. Με δεδομένο ότι τα δημοσκοπικά ποσοστά εξακολουθούν να είναι πολύ χαμηλά, θα περίμενε κανείς ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να παραδεχτεί ότι, έχοντας σχηματίσει ενιαίο πόλο με τη Ν.Δ., δεν θα υπάρχει πάτος στο βαρέλι της πτώσης, καθ’ ότι πολύ δύσκολα θα μπορούσε να πείσει όσους ψηφοφόρους τού είχαν απομείνει στις εκλογές του 2012. Εκείνο το οποίο καταλαβαίνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι, πολύ απλά, ότι σήμερα και έχοντας σχηματίσει με τη Ν.Δ. αυτόν τον ενιαίο «πόλο Μέρκελ» στο εν Ελλάδι πολιτικό σύστημα, βρίσκεται να ψαρεύει στο ίδιο εκλογικό κοινό με το κόμμα του Αντ. Σαμαρά. Η τωρινή συγκυρία αποδεικνύει πραγματικότητα δεν δείχνει ότι ο καθένας από τους δύο εταίρους δεν κουβαλάει μαζί του τη μαζική εκλογική του «πραμάτεια» και μετεκλογικά ενώνουν τις δύο «πραμάτειες» για να διατηρήσουν την περιβόητη σταθερότητα. Σήμερα και οι δύο κυβερνητικοί εταίροι χρειάζονται ψήφους επιβίωσης της κυβέρνησής τους αλλά και ψήφους προσωπικής επιβίωσης που θα τις αντλήσουν ο ένας από τον άλλον από μια κοινή δεξαμενή.
Εκτός της δεξαμενής, κοινό τους σημείο είναι, επίσης, και το γεγονός ότι στα κόμματά τους η επομένη μιας αποτυχίας θα τους βρει σοβαρά κλυδωνιζόμενους. Έτσι δίνουν όλο και περισσότερο την εικόνα δύο ναυαγών που αγωνίζονται να πιάσουν το ίδιο σωσίβιο μέσα στα κύματα της φουρτούνας.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Αντ. Σαμαράς, όντας στη θέση του πιο δυνατού κυβερνητικού εταίρου παίρνει πλέον πρωτοβουλίες χωρίς να ρωτήσει. Ο κ. Βενιζέλος, δε, από την πλευρά του έχει απομείνει να γκρινιάζει και να απειλεί ότι αν το ΠΑΣΟΚ-Ελιά πέσει σε πολύ χαμηλά ποσοστά, τίθεται εν αμφιβόλω η συμμετοχή του στην κυβέρνηση. Προσπαθεί να συγκρατήσει τον Σαμαρά να μην παίρνει πρωτοβουλίες μόνος του, γιατί έτσι αισθάνεται ριγμένος. «Άφησε και σε μένα χώρο, αλλιώς μετά την 25η Μάη ρίχνω την κυβέρνηση» είναι η έμμεση απειλή του Ευ. Βενιζέλου, η οποία όμως δεν φαίνεται να στηρίζεται σε γερά πόδια: Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει τόσο πολύ ενώσει τη μοίρα του με τη μοίρα του πρωθυπουργού, που πλέον αδυνατεί ακόμη και να μπλοφάρει, καθώς είτε παραμείνει στην κυβέρνηση είτε όχι, φαίνεται ότι το ΠΑΣΟΚ έχει μπει σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή (καθώς ούτε το παιχνίδι με την Ελιά φαίνεται να αποδίδει, ούτε πολύ περισσότερο μπορεί να πιάσει το κόλπο «ρίχνω την κυβέρνηση», σε έναν λαό που δεν θέλει την κυβέρνηση και την πολιτική της). Από εκεί και η κατάσταση νευρικής κρίσης που φανερώνει σε κάθε του δημόσια εμφάνιση. Παρ’ ότι πιο ψύχραιμος, ο Αντ. Σαμαράς ήταν αναγκασμένος μέχρι τώρα να στηρίζει τον Ευ. Βενιζέλο προστατεύοντάς τον από την έκβαση διαφόρων «υποθέσεων» στις οποίες έχει εμπλακεί το όνομα του δεύτερου: λίστα Λαγκάρντ, υποβρύχια, είναι μερικές μόνο από τις περιπτώσεις. Αντιλαμβάνεται εν τούτοις ότι προεκλογικά η υπόθεση είναι «καθείς και τα όπλα του». Επομένως, δεν έχει πολλά περιθώρια μεγαλοψυχίας…
Σχέδια εκτροπής
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν κοινά όπλα η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ-Ελιά. Οι τελευταίες μέρες δείχνουν ότι τις επόμενες δύο εβδομάδες θα ξαναστήσουν ένα σκηνικό τρόμου και εντάσεως, πιθανώς σε μεγαλύτερη κλίμακα από τις εκλογές του 2012. Δηλώσεις όπως αυτή του αναπλ. υπουργού Εσωτερικών Λ. Γρηγοράκου (ΠΑΣΟΚ) ότι από την ψήφο στις ευρωεκλογές θα κριθεί αν η χώρα «θα υποστεί ό,τι έχουν υποστεί χώρες όπως η Ουκρανία, ή χώρες της Βόρειας Αφρικής» (σε κομματική εκδήλωση στον Βόλο) προϊδεάζουν για τον πόλεμο των επόμενων ημερών, που δεν αποκλείεται να σημαδευτούν και από έξωθεν παρεμβάσεις ισχυρότερες από αυτές που συνηθίσαμε στο παρελθόν. Ούτως ή άλλως το πολιτικό σύστημα θα χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα που έχει, ώστε να χειριστεί και να «πνίξει» τη λαϊκή θέληση, ακόμη κι ένα ολοκάθαρο «φύγετε» προς τη συγκυβέρνηση Σαμαρά και Βενιζέλου, στις 25 Μάη. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρόκειται για ατόφια εκτροπή. Μόνο έτσι γίνεται αντιληπτή οποιαδήποτε παράταση της ψευδεπίγραφης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας κι αν επιχειρηθεί, ψήφος ανοχής, υφαρπαγή «προθύμων» εκ δεξιών και… ΔΗΜΑΡιστερών, ή αλλαγή πρωθυπουργού. Τα δεδομένα τείνουν στο ότι δεν πρόκειται για ένα ενδεχόμενο απλώς, αλλά για μια βάσιμη πολιτική εκτίμηση. Άρα η ενότητα και η οργάνωση του λαού προκύπτουν ως οι ικανοί και αναγκαίοι όροι, για να πάρει σάρκα και οστά και το δεύτερο αποφασιστικό βήμα του συνθήματος: στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουνε!
