Από τους πρωταγωνιστές της δεκαετίας του ’60, ακτιβιστής με τροτσκιστικές ιδέες, μετακινήθηκε σταδιακά σε όλο και πιο συντηρητικές θέσεις, φτάνοντας το 2003 να στηρίξει την επέμβαση στο Ιράκ…
Παρ’ όλα αυτά το βιβλίο έχει μια απίστευτη ειλικρίνεια και ευτυχώς ο Χίτσενς δεν φλερτάρει ούτε στιγμή με τη θρησκεία και τη «μετά θάνατον ζωή», παρ’ όλο που φαντάζομαι πως ο πειρασμός θα ήταν μεγάλος. Έτσι, κρατάμε στα χέρια μας ένα μοναδικό ντοκουμέντο ενός ανθρώπου που δεν γράφει απλώς θεωρίες περί θανάτου, αλλά τον αντιμετωπίζει με ένα ξεχωριστό θάρρος ο ίδιος. Χωρίς αυταπάτες!
Χίτσενς και Ελλάδα
Το βιβλίο του που παραπέμπει ευθέως στο περίφημο Κατς 22 και κυκλοφορεί από το Μεταίχμιο, έχει σε πολλά σημεία ελληνικό ενδιαφέρον, αφού ο Χίτσενς όχι μόνον συμπαραστάθηκε έμπρακτα στον αγώνα εναντίον της δικτατορίας, αλλά βρέθηκε στην Αθήνα και τον Νοέμβρη του 1973. Η μητέρα του αυτοκτόνησε σε ένα ξενοδοχείο της πόλης, ήρθε να αναζητήσει το τι είχε συμβεί και έπεσε πάνω και σε πρωτοπαλίκαρα της χούντας, όπως ο ιατροδικαστής Καψάσκης. Κάνει εκτεταμένη αναφορά σε όσα έγιναν στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα γράφει μερικές πολύ ενδιαφέρουσες σελίδες για το πώς το προσωπικό διαπλέκεται με το πολιτικό, με αφορμή την αυτοκτονία της μητέρας του και τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Η σχέση του με τη χώρα μας δεν σταματάει εδώ, αφού υπήρξε από τους πρωταγωνιστές του αγώνα για την επιστροφή των Ελγινείων, γράφοντας και σχετικό βιβλίο, ενώ εκτεταμένα ασχολήθηκε με το βίο και την πολιτεία του Κίσινγκερ, καθώς και με το ρόλο του σε όσα συνέβησαν στην Κύπρο.
Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας
…Ας μείνουμε, όμως, στη Σωτηρία Μπέλλου που η ζωή της αναβιώνει, για δεύτερη φορά, πάνω στη θεατρική σκηνή. Μετά τη Λήδα Πρωτοψάλτη στο Θέατρο Στοά, τώρα η Ντίνα Κώνστα είναι αυτή που αναλαμβάνει να την ενσαρκώσει, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Αθανασίας Καραγιαννοπούλου στο Θέατρο Κάππα.
Πρόκειται για θεατρική παράσταση βασισμένη στο βιβλίο της Σοφίας Αδαμίδου. Η ιστορία ξεκινά από το νοσοκομείο, όπου η Μπέλλου ετοιμάζεται να υποβληθεί σε μια εγχείρηση που θα της στερήσει τη φωνή της. Αυτή είναι η αφορμή για ένα δικό της ταξίδι στο παρελθόν και τους ανθρώπους που σημάδεψαν τη ζωή της. Η παράσταση είναι εμπλουτισμένη με τα αξέχαστα τραγούδια της σημαντικής αυτής τραγουδίστριας.
…ώρα να σας εκνευρίσω!
«Τα πολιτικά κόμματα χρειάζονται αναδιάταξη. Σ’ αυτό το πλαίσιο μπορούν να συναντηθούν το ευρύτερο δυναμικό Κέντρο και η υπεύθυνη Αριστερά». Τάδε έφη το πρωτοπαλίκαρο της τρόικας, η υπουργός (διάλυσης) Παιδείας και Διά Βίου Αμάθειας Άννα Διαμαντοπούλου. Θα μου πείτε τώρα τι σχέση έχει η εν λόγω κυρία με τον πολιτισμό. Και θα έχετε, βεβαίως, δίκιο. Έχει όμως απόλυτη σχέση με τη βαρβαρότητα! Το λυπηρό είναι πως η βαρύγδουπη ομιλία της, που δείχνει το μέλλον και τη «συμμαχία των προθύμων», έγινε σε παρουσίαση βιβλίου. Του πονήματος Γιάννη Στουρνάρα και Βασίλη Βασιλικού για την κρίση. Και καλά, ο κ. Στουρνάρας ως τραπεζίτης και εκπρόσωπος του ΙΟΒΕ έχει κάθε λόγο να χαμογελά δίπλα στην Αννούλα του ΔΝΤ. Δεν σας προξενεί, όμως, θλίψη το χαμόγελο του συγγραφέα του «Ζ»;
Πηγαίνετε λοιπόν στο σινεμά…
Για να δείτε την Όπερα της Πεντάρας και μάλιστα σε δυο εκδοχές: Μια γαλλική και μια γερμανική. Πρόκειται για το αριστούργημα του Παμπστ βασισμένο στο θεατρικό έργο του Μπρεχτ και τη μουσική του Κουρτ Βάιλ. Ο Μπρεχτ «ανακαλύπτεται» και «ξαναδιαβάζεται», καθώς αυτή η εποχή της κρίσης που διανύουμε, αποδεικνύει σε όσους κατά καιρούς τον αμφισβήτησαν πως είναι πάντα επίκαιρος. Τα ποιήματά του, τα θεωρητικά του κείμενα και τα θεατρικά του έργα είναι σαν να γράφτηκαν… αύριο!
Και φυσικά δεν είναι τυχαίο που πολλές από τις φράσεις του έχουν γίνει μότο της εποχής:
«Κυρίες και κύριοι σκεφτείτε,
τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας
μπροστά στην ίδρυσή της
και τι η δολοφονία ενός ανθρώπου
μπροστά στην πρόσληψή του;»
