Ένα διαχρονικό και δικομματικό σκάνδαλο συνεχίζεται
της Λίτσας-Αμανατίδου-Πασχαλίδου*
Τις τελευταίες ημέρες διαδραματίζεται ένα ακόμη επεισόδιο, ίσως από τα τελευταία, του σίριαλ της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ), αν αυτή η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ συνεχίσει το καταστροφικό της έργο, μέσα από την επίπλαστη πλειοψηφία της και την απονομιμοποίηση του ελληνικού λαού όπως είδαμε στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Για να σχηματίσει ο αναγνώστης όμως μια πιο ολοκληρωμένη άποψη των γεγονότων θα μου επιτρέψετε παράθεση προηγούμενων αλλά σχετικά πρόσφατων δημοσιεύσεων.
• Από το άρθρο Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου το ξεπούλημα της ΕΒΖ στις 25/1/2014 στην εφημερίδα Δρόμος το παρακάτω απόσπασμα:
«Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης ήταν θυγατρική της ΑΤΕ και μετά το ξεπούλημα – χάρισμα της ΑΤΕ στην Τράπεζα Πειραιώς, η άλλοτε κραταιά βιομηχανία πέρασε στον Ειδικό Εκκαθαριστή.
Η ΕΒΖ υπήρξε η μεγαλύτερη εθνική βιομηχανία τροφίμων, η οποία για τέσσερις δεκαετίες στήριζε καθοριστικά την τοπική οικονομία στη Λάρισα, τις Σέρρες, την Ξάνθη, την Ορεστιάδα και την Ημαθία, όπου βρίσκονταν τα εργοστάσιά της, αλλά και στις γύρω περιοχές, όπου υπήρχε καλλιέργεια ή εργατικά χέρια. Πριν από το 2006 η Βιομηχανία απασχολούσε 8.000 αγροτικές οικογένειες και πάνω από 2.500 εργαζόμενους (εποχικούς και μόνιμους), ενώ εκατοντάδες συνοδά επαγγέλματα εξαρτώνταν από τη λειτουργία της…
… Ο μεγάλος κατήφορος, ωστόσο, ξεκινάει μετά το 2006 και την ευρωπαϊκή μεταρρύθμιση της Κοινής Οργάνωσης Αγοράς (ΚΟΑ) Ζάχαρης. Η ίδια η εφαρμογή των Κανόνων της νέας ΚΟΑ με τη μείωση της ποσόστωσης (επιτρεπόμενο όριο παραγωγής) από τους 320 χιλιάδες τόνους στους 158 χιλιάδες, αλλά και ο τρόπος που οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχειρίστηκαν την εφαρμογή της ΚΟΑ, οδήγησαν την ΕΒΖ στην πλήρη (και μεθοδευμένη) απαξίωση. Τα δύο από τα πέντε εργοστάσια (Λάρισα και Ξάνθη) έκλεισαν για να υλοποιηθεί το “μεγαλόπνοο” σχέδιο που είχε εξαγγείλει η κυβέρνηση διά στόματος του τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή για τη μετατροπή τους σε εργοστάσια Βιοαιθανόλης. Η αποτυχία αυτού του σχεδίου θα επιφέρει τεράστια οικονομική αιμορραγία στην εταιρεία. Παράλληλα, οι αγρότες ωθούνται στην εγκατάλειψη της καλλιέργειας λόγω οικονομικών αντικινήτρων και η βιομηχανία σταδιακά αρχίζει να εισάγει από άλλες ευρωπαϊκές χώρες το μεγαλύτερο μέρος της ζάχαρης για να καλύψει την ποσόστωση των 158 χιλιάδων τόνων. Η εισαγωγή της πρώτης ύλης θα είναι καθοριστική και για την οικονομική πορεία των εργοστασίων με τα σενάρια για κλείσιμο των εργοστασίων να ψιθυρίζονται τακτικά και τα κόστη παραγωγής να διογκώνονται, ενώ με ευθύνη της διοίκησης αλλά και της “μητέρας” Τράπεζας ΑΤΕ ο βραχυπρόθεσμος δανεισμός της Βιομηχανίας αυξάνεται με γεωμετρικούς ρυθμούς».
• Σε άλλη δημοσίευση στις 13/3/2014 με τίτλο: Μεγάλη «μπάζα» η αγροτική παραγωγή της Ελλάδας για τους «επενδυτές, ανέφερα:
«Άγονος για τρίτη φορά κηρύχθηκε ο διεθνής διαγωνισμός για την πώληση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ Α.Ε.) συμπληρώνοντας πάνω από δύο χρόνια που βρίσκεται ανοιχτός με τους διάφορους “γαμπρούς” -τέως ανταγωνιστές- να μπαινο-βγαίνουν ανενόχλητοι στα “άδυτα” του Ομίλου και με τις “φήμες” να διαδέχονται η μία την άλλη.
Πάνω από το “σίριαλ” της ζάχαρης επικρέμεται εδώ και χρόνια έντονη αποφορά σκανδάλων, σκανδάλων που αφορούν τόσο το μέλλον όσο και το παρελθόν του Ομίλου. Το μεγαλύτερο, ωστόσο, σκάνδαλο είναι ότι η περίπτωση της ζάχαρης είναι ενδεικτική για τον τρόπο που κυβέρνηση και επιχειρηματικά συμφέροντα μεταχειρίζονταν εδώ και δεκαετίες τον αγροτικό τομέα της χώρας μας, αλλά και για το μέλλον που οι ίδιοι κύκλοι επιφυλάσσουν στην αγροτική παραγωγή.
Και επανέρχομαι στη ζάχαρη. Το σενάριο που εντέχνως εξυφαίνεται εδώ και πολύ καιρό επιδιώκει να παρουσιάσει την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης ως ένα μεγάλο οικονομικό βαρίδι που παράγει μόνο ζημίες και υπέρογκα χρέη και την τευτλοκαλλιέργεια ως μία καλλιέργεια με χαμηλές αποδόσεις που οριστικά φθίνει από τον χάρτη της Ευρώπης. Με βάση αυτό το σενάριο όποιος αγοράσει την ΕΒΖ θα μας κάνει «μεγάλη χάρη» και κανονικά θα έπρεπε να τον πληρώσουμε όχι να μας πληρώσει, ενώ, αν αυτός ο μελλοντικός αγοραστής κατορθώσει μετά από τις “γιγάντιες προσπάθειες” που θα καταβάλει να διατηρήσει ανοιχτό ένα από τα τρία εναπομείναντα εργοστάσια στην Ελλάδα θα πρόκειται για μεγάλο άθλο…
… Με βάση τα παραπάνω, και πολλά άλλα ακόμα που δεν μπορούμε ν’ αναλύσουμε σ’ αυτό το άρθρο, είναι φανερό ότι η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης έγινε όλες αυτές τις δεκαετίες αντικείμενο εκμετάλλευσης προσωπικών φιλοδοξιών, πελατειακών σχέσεων, κυβερνητικών επιλογών, επιχειρηματικών επιδιώξεων ευρωπαϊκών και διεθνών, υπήρξε αντικείμενο εκμετάλλευσης στελεχών, επιχειρηματιών, υπουργών και Πρωθυπουργών. Σήμερα γίνεται αντικείμενο διαμάχης μεταξύ διεθνών και εγχώριων επενδυτών, συμφερόντων χρηματοπιστωτικών και real estate, πολιτικών και επιχειρηματικών κύκλων, ενώ παράλληλα, τιτάνιος είναι ο αγώνας “κάποιων” για να θαφτούν με την πώληση και “οι αμαρτίες” που κρύβει ο Όμιλος στα συρτάρια του, αμαρτίες που επισύρουν πολιτικές ευθύνες, ηθικές ευθύνες και ίσως ποινικές και διαχειριστικές, αμαρτίες που ίσως την διατρέχουν σε όλα σχεδόν τα στάδια της λειτουργίας της».
Προμελετημένο έγκλημα
Θα μπορούσα να βάλω επίσης δεκάδες ακόμη παρεμβάσεις, κοινοβουλευτικές και μη, δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, συναδέλφων βουλευτών, στελεχών αλλά και Νομαρχιακών Επιτροπών του κόμματος, σχετικά με το έγκλημα που συντελείται στη μοναδική εναπομείνασα μεταποιητική βιομηχανία της χώρας συνδεδεμένη με τον πρωτογενή τομέα της χώρας.
Ένα διαχρονικό και δικομματικό σκάνδαλο εντέλει, το οποίο συνεχίζεται…
Και για να γίνω πιο σαφής, την περασμένη εβδομάδα η Διοίκηση της ΕΒΖ κάλεσε τους εργαζόμενους της βιομηχανίας και τους ενημέρωσε για την «αναστολή» -κοινώς λουκέτο- λειτουργίας των δύο εργοστασίων σε Ορεστιάδα και Σέρρες και μεταφορά των παραγόμενων τεύτλων στο εργοστάσιο του Πλατέως για εκχύλιση-καθαρισμό-συμπύκνωση-κρυστάλλωση.
Οι εργαζόμενοι, οι τευτλοπαραγωγοί και τοπικοί φορείς ανάστατοι, μετά από πίεση την Τρίτη κατάφεραν συνάντηση στο γραφείο του ειδικού εκκαθαριστή κ. Μαράντου, παρουσία του υφυπουργού Οικονομικών κ. Σταϊκούρα, ο οποίος παρεμπιπτόντως δήλωσε αναρμόδιος(!), των υφυπουργών κ. Ντόλιου, Δερμετζόπουλου και Λεονταρίδη και βουλευτών Μακεδονίας και Θράκης. Αυτά που ακούσαμε σε αυτή τη σύσκεψη από την κυβερνητική πλευρά, ήταν πραγματικά αποκαλυπτικά των ειλημμένων αποφάσεων, ενώ ο επιθετικός τρόπος υποδήλωνε πανικό, φαντάζομαι, για το αν θα προλάβουν να ολοκληρώσουν σε σύντομο χρονικό διάστημα τα…προαπαιτούμενα υπό το φόβο και των πρόωρων εκλογών!
Ζητήθηκε πρωτίστως από τους άμεσα ενδιαφερόμενους (εργαζόμενους και αγρότες) και κατόπιν από τους παρευρισκόμενους βουλευτές της αντιπολίτευσης, να γνωστοποιηθεί η έκθεση «βιωσιμότητας» της ΚΑΝΤΟΡ η οποία εδώ και 7 μήνες «επεξεργάστηκε» το σχέδιο εξυγίανσης της ΕΒΖ, αλλά μας παρέπεμψαν ή καλύτερα υπέδειξαν στην Ομοσπονδία των εργαζομένων να το ζητήσει την επομένη από τη Διοίκηση του Ομίλου. Όντως η ΟΕΒΖΕ συναντήθηκε με τη Διοίκηση στην έδρα του Ομίλου στη Θεσσαλονίκη την επομένη αλλά «άνθρακας ο θησαυρός». Η Διοίκηση αρνήθηκε να γνωστοποιήσει την περισπούδαστη έκθεση ΚΑΝΤΟΡ!
Αυτό λοιπόν και μόνο το γεγονός αποδεικνύει περίτρανα πως το εν λόγω σχέδιο δεν είναι για τη βιωσιμότητα και την ανάπτυξη της επιχείρησης αλλά για την οριστική ταφόπλακα στην παραγωγή ενός από τα πιο βασικά προϊόντα διατροφής, αυτό της ζάχαρης.
Να σημειώσω επιπροσθέτως πως μέχρι τις 30 Ιούλη καταθέτει η χώρα μας τις προτάσεις της για τη Νέα ΚΑΠ, για την οποία είχε δεσμευτεί ο προηγούμενος Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων πως θα συμπεριλάβει στις καλλιέργειες των συνδεδεμένων ενισχύσεων και την τευτλοκαλλιέργεια και, πάντα καλοπροαίρετα θα πω, πως θα το εντάξει εντέλει ο νέος υπουργός που έχει σήμερα την ευθύνη. Αλλά τι να την κάνει ο παραγωγός τεύτλων τη συνδεδεμένη ενίσχυση που θα συμβάλει στη μείωση του κόστους παραγωγής, χωρίς εργοστάσια επεξεργασίας στην πλήρη τους ειδικά ανάπτυξη; Πώς θα λειτουργήσουν τα εργοστάσια χωρίς ζημιές, χωρίς αγρότες παραγωγούς και χωρίς ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης;
Πολιτικές πρωτοβουλίες
Το Δ.Σ. της ΕΒΖ που συνεδριάζει την ερχόμενη Τρίτη, 15 Ιούλη, για να πάρει τις τελικές αποφάσεις δεν νομιμοποιείται πολιτικά και ηθικά να προχωρήσει στο λουκέτο σε Σέρρες και Ορεστιάδα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αναγνωρίζει τέτοια τετελεσμένα και θα πάρει τις αναγκαίες πολιτικές πρωτοβουλίες για την αποτροπή του κλεισίματος των δύο εργοστασίων της ΕΒΖ, την επαρκή χρηματοδότηση και τη λειτουργική και παραγωγική ανασυγκρότηση και εκσυγχρονισμό της Βιομηχανίας.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση θα πρέπει επιτέλους να σταματήσουν να κάνουν τον τροχονόμο, να ανέχονται ή και να ενθαρρύνουν τέτοιες αντιαναπτυξιακές, αντιεργατικές, αντιαγροτικές αποφάσεις που πλήττουν την ίδια την οικονομία της χώρας (αγροτική παραγωγή και μεταποίηση) και οδηγούν σε μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική ερημοποίηση της Βόρειας Ελλάδας.
*Η Λίτσα Αμμανατίδου-Πασχαλίδου είναι βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Β’ Θεσσαλονίκης
