Του Γιώργου Ι. Βοϊκλή
Αρνητικά ρεκόρ
Ρεκόρ στην ανεργία γενικά και στην ανεργία των νέων.
Ρεκόρ στη μείωση των εισοδημάτων των λαϊκών στρωμάτων.
Ρεκόρ στη φορολογία μισθωτών και συνταξιούχων.
Ρεκόρ στην υποβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών.
Ρεκόρ στην πτώση του βιοτικού επιπέδου…
Υπάρχει, όμως, ένα ακόμη αρνητικό ρεκόρ: Το ρεκόρ της ανοχής όλων αυτών και πολλών άλλων.
Και οι ίδιοι οι δανειστές μας απορούν για το ότι δεν έχουμε ακόμη εξεγερθεί.
Που δεν καταγράφονται παρά περιορισμένες διαμαρτυρίες για επιμέρους προβλήματα, αρκετές από τις οποίες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν συντεχνιακές.
Για το ότι μετατρέπουμε την οργή και την αγανάκτησή μας σε κατάθλιψη, σε απελπισμένο αγώνα για την επιβίωση.
Αρκετοί προσβλέπουν στις επικείμενες εκλογές, αν και πρόκειται για Ευρωεκλογές, περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, που θα μπορούσαν, ωστόσο, να στείλουν ένα ισχυρό μήνυμα, επισπεύδοντας και προδικάζοντας το αποτέλεσμα των εκλογών για το εθνικό κοινοβούλιο.
Παρ’ όλα αυτά, ούτε η διαμαρτυρία, ούτε η ψήφος μπορούν να δίνουν τη λύση.
Το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε, ατομικά και συλλογικά, πριν και μετά τις εκλογές, όχι μόνο στον χώρο της κοινωνικής αλληλεγγύης, αλλά και στους χώρους της παραγωγής και της οικονομίας, θα μας απασχολήσει στις επόμενες Παρεν-θέσεις.
Ότι ο λαός δεν ξεχνάει τι σημαίνει «Δικαίωμα».
Τι σημαίνει «Δημοκρατία».
Σχόλια
