Γιατί η εποχή δεν σηκώνει σιωπή…
Οι Social Waste «γεννήθηκαν» το 1999 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Δεκαεφτάχρονοι μαθητές, τότε, τράβηξαν αμέσως την προσοχή του νεανικού κοινού αλλά και το ενδιαφέρον των Αctive Μember, οι οποίοι τους πρότειναν να συνεργαστούν. Μετά από μια μακρά περιπλάνηση με πολλές συναυλιακές εμπειρίες, το γκρουπ αποχωρεί το 2004 από τη σκηνή των δημόσιων εμφανίσεων. Το 2013 αποφάσισαν να ξαναβγούν στο προσκήνιο με το δίσκο Στη γιορτή της Ουτοπίας. Το πώς και το γιατί μας το εξηγούν στη συνέχεια…
Γιατί ξεκινήσατε έτσι τη μουσική; Γιατί χιπ-χοπ;
Λεωνίδας: Γιατί, εκτός από τη μουσική, το χιπ-χοπ είχε πολιτική και κοινωνική διάσταση. Οπότε μας τράβηξε και είπαμε να δοκιμάσουμε… To χιπ-χοπ κουβαλάει αυτή τη διάσταση από τη γέννησή του. Γεννήθηκε στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης, σε μια εποχή οικονομικής κρίσης τη δεκαετία του ’70, εποχή που προκάλεσε σοβαρές κοινωνικές αναταράξεις. Στα σχολεία, για παράδειγμα, στην εκμάθηση μουσικών οργάνων κ.λπ. Τα παιδιά στις περιοχές αυτές πειραματίστηκαν με έναν ήδη ηχογραφημένο ήχο, δημιούργησαν μουσικά πάνω σε αυτό τον ήχο. Ξεκινάμε λοιπόν από τον dj, εκείνος αναπαράγει τη μουσική, γύρω από αυτόν έρχονται τα b-boys δημιουργώντας έναν αυτοσχέδιο χορό, ακολουθούν τα γκράφιτι ως μέρος της κουλτούρας του χιπ-χοπ που κάνουν τους δρόμους και τα βαγόνια της -γκαλερί ας πούμε- της εργατικής τάξης με μηνύματα που περνούν μέσα από τις ζωγραφιές, και κάποια στιγμή προστίθεται και o M.C. Εκείνος δίνει μια διάσταση ηχητική και σιγά- σιγά όλο αυτό αποκτά πολιτική διάσταση.
Πότε έρχεται η συνεργασία σας με τη Freestyle Productions;
Λεωνίδας: To 2000 μας ανακαλύπτουν οι Active Member, την ίδια χρονιά ξεκινάει η συνεργασία μας με τη Freestyle Productions.
Γιάννης: Στείλαμε ένα CD με κάποια τραγούδια, λέγοντάς τους ότι σας ακούμε και ότι προσπαθήσαμε να κάνουμε κάτι ανάλογο, ρωτώντας τη γνώμη τους.
Λεωνίδας: Οι Active Member είδαν ότι το συγκρότημα είχε στίχο αλλά και μουσική κατεύθυνση αρκετά ενδιαφέρουσα, αν σκεφτεί κανείς ότι επρόκειτο για παιδιά δεκαεφτά χρονών… Περνάμε τότε κάποια sample από παραδοσιακή κρητική μουσική στα τραγούδια, που ήταν κάτι προχωρημένο. Από αυτή τη συνεργασία βγήκαν διάφορα πράγματα. Κάποιες δουλειές δικές μας αυτόνομες, κάποιες συμμετοχές στις δουλειές της Freestyle Productions και πολλά live με τους Active Member ως support γκρουπ στις συναυλίες τους.
Τι έχει συμβεί μέχρι το 2004, οπότε και αποσύρεται το γκρουπ;
Γιάννης: Από κάποιο σημείο και ύστερα αρχίσαμε να παίζουμε στα live. Δηλαδή από ένα γκρουπ που έστειλε ένα ντέμο, και είναι πολύ απλό αυτό να το κάνεις, μέχρι να πάρει σημασία για μας… Οι Active ασχολήθηκαν μαζί μας, μας έδωσαν βήμα. Αυτό μας έμαθε πάρα πολλά πράγματα και εμπειρικά. Βγαίναμε και παίζαμε σε πολύ κόσμο, σε επίπεδο επαγγελματικό πλέον, κι όχι μαθητικό όπως τα πρώτα μας live σε σχολεία και σε καφετέριες. Το προχωρήσαμε, γυρίσαμε όλη την Ελλάδα με live, είχαμε κόσμο που μας άκουγε από τότε. Απλώς, δεν είχαμε κάνει ακόμη το βήμα να γίνουμε ένα αυτόνομο συγκρότημα. Νιώθαμε σαν να ρουφάμε, να μαθαίνουμε συνέχεια πράγματα από έναν πιο έμπειρο δάσκαλο.
Λεωνίδας: Το τι συνέβη το 2004… έχει να κάνει και με την προσωπική πορεία του καθενός. Εμείς ξεκινήσαμε ως μαθητές, συνεχίσαμε φοιτητές και σε αυτή τη διαδικασία έκανε κι ο καθένας τα δικά του πράγματα… Δηλαδή, άλλος έφυγε να σπουδάσει στο εξωτερικό, άλλος ταξίδευε, άλλος πήγε στο στρατό… Κάπου εκεί χώρισαν οι δρόμοι μας με τη Freestyle Productions και χαθήκαμε μεταξύ μας. Από το 2004 και μετά το γκρουπ μπαίνει, ουσιαστικά, σε μια φάση μη ενεργή.
Γιάννης: Ήταν σαν να πέφταμε για ύπνο…
Το 2013 οι Social Waste ξανασυστήνονται και τραγουδούν καινούργια τραγούδια διανέμοντας το υλικό τους διαδικτυακά. Πηγαίνετε άμεσα στο στόχο, από τον πιο σύντομο δρόμο, ανοίγοντας την ακρόαση μαζικά και δίχως μεσάζοντες. Τι σημαίνει αυτό;
Γιάννης: Να πω πώς ξεκίνησε… Αυτή η φάση ύπνωσης στην οποία είχαμε μπει, όλο και μας «έτρωγε»… Γιατί ενώ ασχολούμασταν από παλιά με τα πολιτικοινωνικά, στη διάρκεια που δεν παίζαμε συνέβαιναν όλο και πιο πολλά πράγματα. Βλέπαμε κι αυτό που έρχεται, άλλος από το 2005 άλλος αργότερα… Βλέπαμε δηλαδή ότι κάτι δε πάει καλά. Οπότε είχαμε να πούμε πράγματα, τα λέγαμε μεταξύ μας γιατί συνεχίζαμε να είμαστε παρέα, αλλά δεν είχαμε τον τρόπο έκφρασης που είχαμε παλιότερα. Αυτό κατά κάποιο τρόπο μας «πονούσε» και έβγαινε και ένα παράπονο: Το ότι «ξαναπήραμε» μπρος εξαρτάται όχι μόνο από εμάς αλλά κι απ’ τα παιδιά που ήταν γύρω μας και το ήθελαν.
Χρήστος: Όσο υπάρχουν γεγονότα, όσο υπάρχουν ερεθίσματα γράφουμε. Αυτό πρέπει να γίνεται όταν θέλουμε κι όχι όταν μας το επιβάλλει κάποιος. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπήκαμε σε κάποια δισκογραφική εταιρία, ούτε υπογράψαμε κάποιο συμβόλαιο. Ένας ακόμη λόγος είναι το Ίντερνετ που έχει πολύ μεγάλη ανάπτυξη, και στην Ελλάδα πλέον, και ψάχνουμε εκεί τα πάντα. Για συναισθηματικούς λόγους κάποιοι αγοράζουν CDs. Δεν διαφωνώ, δεν λέω να μην πάει κάποιος μέσω της εταιρίας ή να μη πουλήσει κάποιος ένα CD, αλλά γενικά το Ίντερνετ είναι ένας άμεσος τρόπος που μπορεί να μεταδοθεί η πληροφορία, να φτάσει παντού χωρίς promotion ή manager.
Γιώργος: Από το να πάρεις ένα CD από το δισκοπωλείο με 15-20 ευρώ και να φτάσει στο συγκρότημα 2 ή 3 ευρώ, έχει μεγαλύτερη αξία να δώσεις ένα 2ευρω 3ευρω στο συγκρότημα, πρόσωπο με πρόσωπο, να πεις μια κουβέντα, να δώσεις και να πάρεις.
Εδώ όμως αλλάζουν οι σχέσεις. Με άλλα λόγια είναι ιδεολογία, είναι δηλαδή επιλογή;
Λεωνίδας: Είναι πολιτική επιλογή. Το συγκρότημα έχει την ιδεολογική κατεύθυνση της μη εκμετάλλευσης. Δεν βγάζουμε χρήματα από τη μουσική μας, παίζουμε για να περνάμε μηνύματα. Η μουσική είναι το «όπλο» μας.
Φαίνεται ότι ο καπιταλισμός δεν χρειάζεται κάποιoν να τον ξεσκεπάσει, αναιδής και νικηφόρος κάνει το αφεντικό παντού την τελευταία δεκαετία. Το κράτος θα κάνει τη πιο μεγάλη του νίκη, και το διακηρύσσει το ίδιο αναιδώς. Ο φασισμός, ως εκ τούτου, ξεπηδά από παντού γεμάτος δηλητήριο, βία και θάνατο…
Χρήστος: Σε γενικότερο πλαίσιο αλλά και στην Ελλάδα ο φασισμός χρησιμοποιεί ως όπλο τη βία. Εκεί πατάει και θεωρεί ότι κερδίζει έτσι τον κόσμο. Υπάρχει από την άλλη ο κόσμος που ψηφίζει, που πάντα υπήρχε, απλά έψαχνε ένα καταφύγιο σε διάφορα κόμματα. Με τη Χ.Α. αυτός ο κόσμος βρήκε το καταφύγιό του, κάτι που είναι μεγάλο πρόβλημα. Γιατί οποιαδήποτε Χρυσή Αυγή, σε οποιαδήποτε εποχή, δεν ήταν, ούτε είναι λύση στα προβλήματα του κόσμου.
Λεωνίδας: Εγώ νομίζω ότι τον φασισμό τον έχει εκθρέψει το ίδιο το ελληνικό κράτος. Και μέσω της παιδείας που παρέχει. Διαβάζεις, για παράδειγμα, στο βιβλίο των Θρησκευτικών μια κριτική περί αθεΐας, την οποία οι Ταλιμπάν δεν θα την έγραφαν έτσι. Την υποβόσκουσα ανωτερότητα της φυλής την έχει εκθρέψει το ελληνικό κράτος. Απλώς δεν είχε πάρει αυτή τη βίαιη και ξεκάθαρη κατεύθυνση. Με την κρίση και την παρακμή του παλιού πολιτικού συστήματος, το φασιστικό μόρφωμα είχε αυτήν την εκτίναξη που βλέπουμε.
Ενώ ο φασισμός με τη βία μπορεί να ξεσηκώσει το κοινό του, εσείς τραγουδάτε…
Χρήστος: Ο καθένας έχει τα όπλα του. Η μουσική είναι ένα όπλο, ο στίχος το ίδιο, το ποίημα, η συμμετοχή σου σε μια πορεία επίσης… Άλλοι από την άλλη πλευρά έχουν διαλέξει τη βία. Θεωρώ ότι το καλύτερο όπλο είναι η εκπαίδευση και η μόρφωση, όχι με την ακαδημαϊκή έννοια αλλά ότι διαβάζω, ενημερώνομαι, φιλτράρω τις πληροφορίες, διαμορφώνω άποψη.
Γιάννης: Βρισκόμαστε σε ένα είδος πολέμου. Στον πόλεμο δεν παίρνουν μέρος μόνο οι στρατιώτες. Η μουσική σε κοινωνικές μεταβολές έχει παίξει πάντα το ρόλο της. Ο καθένας παίρνει το όπλο του. Εμείς πήραμε τη ραπ.
Λεωνίδας: Υπάρχει και ο πόλεμος για τη πολιτισμική ηγεμονία, όπως λέει και ο Γκράμσι. Δηλαδή, ποιες ιδέες θα επικρατούν σε μια κοινωνία. Αυτός δεν δίνεται με τις μπουνιές και τα μαχαίρια, ο πόλεμος είναι ιδεολογικός. Και όπως λένε οι Ζαπατίστας, ο λόγος μας είναι το όπλο μας.
Τη συνέντευξη πήρε ο Χρήστος Φιλίππου
Tη μουσική των Social Waste μπορεί κανείς να αναζητήσει στα:
– YouTube κανάλι Social Waste
– Ιστοσελίδα: socialwaste.org
– Facebook: Social Waste (Official)
– mail: [email protected]
…και στις συναυλίες τους
