Προφητε..troll: Μικρή Επιστολή για Μεγάλα Όνειρα

Από τον Δημήτρη Ουλή

Βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και τα χωρατά ας περισσεύουν πια: Ή τώρα ή ποτέ. Δεν αρκεί να εξαγγέλλουμε σε διθυραμβικούς τόνους ότι τε-λειώ-σα-νε, γιατί αν δεν πείσουμε τον κόσμο με στιβαρά επιχειρήματα και σοβαρές προτάσεις, αν δεν δώσουμε ελπίδα και όραμα στις πρόωρα αδικοχαμένες γενιές, αν δεν καταφέρουμε να προσφέρουμε τουλάχιστον τις πρώτες βοήθειες στον καθημαγμένο και ρημαγμένο αυτό λαό, τότε οι μόνοι που τε-λειώ-σα-με θα είμαστε για ακόμα μία φορά εμείς. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, απευθύνω οδυνηρή έκκληση στην Αριστερά να σοβαρευτεί, επιτέλους, και να επιστρατεύσει ενώπιον των προσεχών εκλογικών αναμετρήσεων ότι καλύτερο διαθέτει: Το πιο άρτια εκπαιδευμένο και το πιο αδιάφθορο ανθρώπινο δυναμικό της, τις πιο ευφάνταστες ιδέες της, το τόσο πλούσιο θεωρητικό της οπλοστάσιο, αλλά και την τόσο απαραίτητη πολιτική της μαχητικότητα – που αν δεν πέθανε, διάολε, ας παραδεχτούμε τουλάχιστον ότι ξαποσταίνει εδώ και πολύ καιρό.
Και να μην ξανακούσω επιχειρήματα του τύπου «έχουμε το προβάδισμα», γιατί αυτό που «έχουμε» είναι πολύ πιθανόν να αποδειχθεί μια μάντολα καραμελωμένη, αν δεν το αξιοποιήσουμε και δεν το εμπλουτίσουμε ποσοτικά και ποιοτικά. Αυτό που «έχουμε» είναι μονάχα η λαϊκή προσδοκία, η οποία θα ξεφουσκώσει μέχρι να πεις «κύμινο», αν δεν βρούμε τον τρόπο να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της. Κοντολογίς, αυτό που «έχουμε» είναι επισφαλές και τρεπτό ως εκεί που δεν παίρνει άλλο, καθόσον ο αντίπαλος ξέρει πολύ καλύτερα από εμάς τη δουλειά του –θέλω να πω, τόσα χρόνια στην εξουσία, έχει αναπτύξει υπερφυσικές ικανότητες να αφουγκράζεται, να δημιουργεί σύγχυση, να ψαρεύει στα θολά νερά, να τρολάρει. Και το χειρότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να υποτιμήσουμε τον αντίπαλο ή να κοιτάξουμε αφ’ υψηλού τις ανίερες συμμαχίες του με το χρυσαύγουλο.
Αν, μάλιστα, οι προσεχείς εκλογές είναι, καθώς λένε, μια πρόβα τζενεράλε για τις πολυπόθητες εθνικές εκλογές που θα κόψουν σύρριζα το ξενόδουλο πολιτικό κατεστημένο, ας είμαστε και πάλι διπλά και τριπλά προσεκτικοί -διότι σύρριζα με προεκλογικό ριζοσπαστισμό και μετεκλογικές κωλοτούμπες, συμπαθάτε με σύντροφοι, αλλά είναι σύρριζα γιαλαντζί. Τα είδαμε, τα ζήσαμε και το βύσσινο να λείπει. Ας προσέξουμε, λοιπόν, μήπως μας παχαίνουν μόνο και μόνο για να μας σφάξουν. Ας προσέξουμε, μήπως μας ανεβάζουν στην εξουσία μόνο και μόνο για να φορτωθούμε τη δική τους αποτυχία. Και τους κρίσιμους αυτούς μήνες, ας διάγουμε πονηροί σαν όφεις και αθώοι σαν περιστέρες, εστιάζοντας πρωτίστως στο δικό μας κακό εαυτό – τον μοναδικό μας ουσιαστικό αντίπαλο.
Όσο, δε, για τον τιμημένο και πάντοτε προδομένο ελληνικό λαό, είναι καιρός πια να παραιτηθεί κι αυτός από τις αυταπάτες του. Κανένας κομματικός σχηματισμός, οσοδήποτε «αριστερός» κι αν αυτοαποκαλείται, δεν πρόκειται να εκπροσωπήσει γνησίως και υπεύθυνα τις κοινωνικές ανάγκες και δεν πρόκειται να αλλάξει το παραμικρό, εάν δεν αισθανθεί να ασκούνται «στο πετσί του» σοβαρές κοινωνικές πιέσεις. Για να το πω διαφορετικά: Κυβέρνηση που δεν υποβαστάζεται από χυμώδη κινηματική δράση και πλατειά λαϊκή αυτο-οργάνωση, αλλά και δεν κρίνεται διαρκώς από αυτές, είναι τόσο πιθανό να κόψει σύρριζα το πολυκέφαλο τέρας της χρεοκρατίας και του σύγχρονου μνημονιακού απολυταρχισμού, όσο εγώ να αποκτήσω δίπλωμα διοίκησης αεροπλανοφόρου. Εξού και δεν θα βαρεθώ να επαναλαμβάνω (με την άδεια του ποιητή), ότι για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή. Και δεν αναφέρομαι, προφανώς, στον ήλιο του ΠΑΣΟΚ -άπαγε της βλασφημίας!- αλλά στον ήλιο τον ηλιάτορα, που ελπίζουμε κάποτε να μας ξαναθυμίσει πώς είναι να ξημερώνει άσπρη μέρα, ύστερα από τόσα χρόνια ζόφου.

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!