του Μάριου Διονέλλη
(στήλη επιΚοινωνία)
Έβαλε η συγκυβέρνηση έναν πολυχρονεμένο διοικητή σε νοσοκομείο της Κρήτης και κάθε τόσο μας λέει πως «έχουμε πόλεμο» (οικονομικό, βεβαίως) και άρα πρέπει να προσαρμοστούμε. Και μέσα στη φούρια του να προσαρμοστεί, επειδή το νοσοκομείο δεν έχει (και δεν πίεσε για να πάρει) προσωπικό, άρχισε να κλείνει για το καλοκαίρι μία-μία τις κλινικές του, λες και ήταν δικό του το μαγαζί και μπορεί όποτε θέλει να κρεμάει απέξω την ταμπέλα «Ραντεβού τον Σεπτέμβρη».
Και για αρχή διάλεξε ποια λέτε, την πιο ευαίσθητη, την Παιδοχειρουργική που εξυπηρετεί όχι μόνο τα παιδιά όλου του νησιού αλλά όλου του νότου της χώρας, των Κυκλάδων και των Δωδεκανήσων. Και μας είπε πως πάνε για Σεπτέμβρη όλα τα προγραμματισμένα χειρουργεία παιδιών στα νησιά, παρ’ όλο που και ο ίδιος ξέρει πως επίτηδες προγραμματίστηκαν καλοκαίρι για να μη χάσουν τα παιδιά το σχολείο τους.
Και μας είπε ακόμα πως θα εξυπηρετούνται μόνο τα επείγοντα χειρουργεία παιδιών για όλο το καλοκαίρι και πως μετά το χειρουργείο, αφού η κλινική θα κλείσει, θα τα νοσηλεύουμε μαζί με τους ενήλικες και τους γέροντες στο Γενικό Τμήμα Χειρουργικής του νοσοκομείου.
Και όλα αυτά στην Κρήτη του success story, στην Κρήτη της ανάπτυξης και της λαμπρής υποδοχής των Κινέζων. Και όλα αυτά στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της, αυτό του Ηρακλείου, που έχει και τον χαρακτηρισμό του «Πανεπιστημιακού».
Ξέχασε ακόμα και την έννοια της διοίκησης ο κ. Νίκος Χαριτάκης. Γιατί αν σας βάλανε διοικητή κάτι τις πρέπει να διοικείτε, που να πάρει. Αν το κλείσετε το μαγαζί χάνει την υπόστασή της και η καρέκλα, πάει στο ντούκου και ο μισθός. Ούτε καν πάντως περνάει από το μυαλό του η παραίτηση, απ’ ό,τι μαθαίνω…
Όντως έχουμε πόλεμο, κύριε διοικητά, αλλά προφανώς έχετε διαλέξει λάθος πλευρά.
