ΠΑΡΕΝ…θέσεις, του Γιώργου Ι. Βοϊκλή
Έχει επισημανθεί αρκετές φορές και από αυτές τις σελίδες, η απόσταση που χωρίζει την «κυβερνητικού επιπέδου» πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ από τα κοινωνικά στρώματα που δοκιμάζονται ιδιαίτερα από την κρίση και τη μνημονιακή πολιτική, όπως είναι οι άνεργοι, οι περιστασιακά εργαζόμενοι, οι απειλούμενοι με πλειστηριασμό της πρώτης κατοικίας τους λόγω «κόκκινων δανείων» και οφειλών στο δημόσιο κ.ά. Κοινωνικές ομάδες που δεν εκπροσωπούνται ούτε από τα συνδικάτα των εργαζομένων, ούτε από άλλους «συστημικούς» φορείς.
Σε προηγούμενο φύλλο του Δρόμου στο ανυπόγραφο κείμενο με τίτλο «Για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ», διαβάσαμε: «Εκείνο που χρειάζεται, λοιπόν, δεν είναι μόνο κάποια κυβερνητική εξαγγελία-δέσμευση. Αυτό που απαιτείται σήμερα είναι ένα πρόγραμμα δράσης του λαού, η περιγραφή -όσο μπορεί να γίνει σήμερα- των στόχων που μπορεί ο ίδιος να κατακτήσει και το άνοιγμα δρόμων σε αυτή την προσπάθεια».
Προς αυτή την κατεύθυνση θα καταθέσω μία πρόταση:
Να συμβάλουμε στο να εκπροσωπηθούν μέσα από δικά τους συλλογικά σχήματα –χωρίς κομματικά «καπέλα»- αυτές οι κοινωνικές ομάδες.
Αυτό θα μπορούσε να γίνει μέσα από Συντονιστικές Επιτροπές που θα εκλεγούν απ’ τις ίδιες, μέσα από κάποιες ανοιχτές διαδικασίες.
Αυτά τα συλλογικά όργανα θα μπορούν να συγκεντρώνουν τη συνολική εικόνα του χώρου τους, να αξιολογούν και να κριτικάρουν τα μέτρα που παίρνονται γι’ αυτούς, να καταθέτουν τις προτάσεις τους και να κινητοποιούν τους θιγόμενους σε διεκδικήσεις και παρεμβάσεις.
Αυτός είναι, ίσως, ένας τρόπος να γίνει πράξη και το ζητούμενο από τη σ. Νάντια Βαλαβάνη σε ένα πρόσφατο κείμενό της στο Δρόμο: Οι ψηφοφόροι μας να γίνουν κίνημα.
Σημείωση: Σε πρόσφατη διεθνή συνάντηση που οργάνωσε η ΕΚΠΟΙΖΩ για τα «κόκκινα δάνεια», την Ισπανία εκπροσώπησε ένας ακτιβιστής του κινήματος εναντίον των κατασχέσεων -που έχουν προηγηθεί στην Ισπανία- το οποίο είναι, όπως μας είπε, το πιο μαζικό και το πιο μαχητικό κίνημα της χώρας.
