Οι προχθεσινές δηλώσεις του πρωθυπουργού είναι της ίδιας κοπής με τους πρόσφατους πανηγυρισμούς που αφορούσαν το πρωτογενές πλεόνασμα.
Αφού δεν έχω τίποτα χειροπιαστό να επιδείξω, αφού έχω εξαντλήσει όλες τις άλλες ψεύτικες υποσχέσεις, τρικ και μαγικές εικόνες που διαλύονται το πολύ σε λίγους μήνες, τι μένει; Ο αέρας κοπανιστός!
Μπορεί η χώρα να είναι βαριά εξαρτημένη από το χρέος, μια κανονική αποικία χρέους, μπορεί να μην υπάρχει τσακιστή δεκάρα για θεμελιώδεις κοινωνικές ανάγκες, τόσο που η χώρα να τελεί υπό συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης και να μας παρομοιάζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας με τριτοκοσμική χώρα· μπορούμε, όμως, να απολαύσουμε τον κοπανιστό αέρα του πρωτογενούς πλεονάσματος που ο πρωθυπουργός δεν ξέρει πού να πρωτομοιράσει… Λεπτομέρεια: Πώς γίνεται να μοιράσει ο πρωθυπουργός το όποιο πλεόνασμα, όταν όλοι συμφωνούν ότι απαιτείται είτε νέο γενναίο κούρεμα είτε νέος δανεισμός; Από τη μέχρι τώρα συμπεριφορά των πιστωτών προκύπτει ότι θα αφήσουν τον Σαμαρά να μοιράζει πλεονάσματα για ανακούφιση (λέμε τώρα…) και εκείνοι θα κουρεύουν και θα βάζουν το χέρι ξανά στην τσέπη;
Και επειδή ούτε και τα περί πλεονάσματος πολυπείθουν, σειρά έχουν τώρα οι υδρογονάνθρακες. Καταρχήν, σε αντίθεση με το πλεόνασμα, οι εκτιμήσεις περί των υδρογονανθράκων μπορούν ελεύθερα να φουσκώνονται κατά το δοκούν. Λέει, για παράδειγμα, ο Σαμαράς ότι θα υπάρξουν έσοδα 150 δισ. τα επόμενα 25-30 χρόνια. Και άντε βγες εσύ να πεις, …μίζερος όπως πάντα, ότι μπορεί να μην είναι έτσι κ.λπ. Οι δηλώσεις λειτουργούν, βασικά, ψυχολογικά. Δεν περιμένει κανείς να ανακουφιστεί, εδώ και τώρα, από τους υδρογονάνθρακες. Ανοίγουν, όμως, ένα παράθυρο ελπίδας για το μέλλον. Κάπου υπάρχει φως, βρε παιδί μου. Άσε που μπορεί και να προπωληθούν συνεκμεταλλεύσεις σε οικόπεδα… Κι από κοντά, υψηλής ποιότητας μπαρούφες από τον πρωθυπουργό: Θα δημιουργηθεί, λέει, για αυτά τα 150 δισ. (λέμε τώρα) Ταμείο Αλληλεγγύης Γενεών αλά Νορβηγία. Να πει κάποιος του πρωθυπουργού ότι στη Νορβηγία, που όντως τα κάνουν αυτά, έχουν το πιο αναπτυγμένο κράτος πρόνοιας στον κόσμο. Εδώ χάνουμε και αυτά που μας ξεχώριζαν από τον Τρίτο Κόσμο και μας έφερναν κοντύτερα, όχι βέβαια στη Νορβηγία αλλά στον Νότο της Ευρώπης και ο Σαμαράς θα δώσει τα 150 δισ. (λέμε τώρα) για τις μέλλουσες γενεές…
Αλλά γιατί να είναι κατάρα οι υδρογονάνθρακες; Γιατί με τέτοιους κυβερνώντες και τη λογική του ξεπουλήματος που έχουν επιδείξει μέχρι τώρα, είναι διατεθειμένοι, με δέλεαρ τα υποτιθέμενα ή πραγματικά οφέλη από αυτούς, να υποθηκεύσουν τις μέλλουσες γενεές, να παραδώσουν κυριαρχικά δικαιώματα, να ξεπουλήσουν φιλέτα όσο-όσο, να παγιδεύσουν κόσμο σε αδιέξοδες λογικές που δεν ανοίγουν το ελάχιστο παράθυρο προοπτικής για τον τόπο.
