του Ηρόστρατου
Πολιτισμός και «αθλητισμός»
«…Με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων, η Παγκόσμια Ημέρα Μνημείων, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 18 Απριλίου, είναι φέτος αφιερωμένη στην αθλητική κληρονομιά.
Σκοπός να αναδείξουν τον ρόλο του αθλητισμού στη βελτίωση των συνθηκών της ανθρώπινης ζωής… αλλά και ευαισθητοποιώντας την κοινή γνώμη σχετικά με τις αξίες και τον ρόλο που διαδραματίζουν στη διαμόρφωση της πολιτιστικής ταυτότητας των κοινωνιών…». (Οι εφημερίδες)
Πράγματι, ο σημερινός αθλητισμός συμβάλλει τα μέγιστα στη «βελτίωση των συνθηκών της ανθρώπινης ζωής». Γι’ αυτό και άνθρωποι του πνεύματος όπως οι κύριοι Μελισσανίδης, Μαρινάκης, Σαββίδης και Αλαφούζος δίνουν τα πάντα για την αθλητική ιδέα.
Οι περίφημοι «Αθάνατοι» της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και όσοι εμπλέκονται στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων εμφορούνται από αγνές αθλητικές ιδέες, έτσι λογικό τα μουσεία μας να ασχολούνται με το ζήτημα.
Αναρωτιέμαι ποιοι εγκέφαλοι του υπουργείου επέλεξαν να αφιερωθεί η μέρα σε αυτόν τον αθλητισμό. Και μάλιστα όταν γίνεται ο χαμός των αντιδράσεων για την επιλογή της Βραζιλίας. Κάθε χώρα που διοργανώνει αυτή τη φιέστα βυθίζεται μετά σε κρίση.
Προσωπικά συμφωνώ απολύτως με τον Μάνο Χατζιδάκι που έλεγε πως οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν τόση σχέση με αυτούς που γίνονταν στην αρχαία Ελλάδα, όση η Ελβετία με τη Νέα Ελβετία…
Θα υπήρχαν πολλά άλλα ζητήματα για να επικεντρώσουν τα σύγχρονα ελληνικά μουσεία, που διάσπαρτα σε όλη τη χώρα προσφέρουν πραγματικά στο πολιτισμό, συχνά χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη από το υπουργείο Πολιτισμού.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες και ο αθλητισμός όπως είναι σήμερα, όχι μόνο δεν συνάδουν με τον Πολιτισμό, αλλά τον αντιστρατεύονται. Τερατώδη ποσά κινούνται στον χώρο του αθλητισμού. Πόροι και κονδύλια, που αν ένα ελάχιστο μέρος τους δινόταν για τον Πολιτισμό, θα μπορούσαμε να έχουμε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο.
Αν έχετε ένα μουσείο, ένα θίασο, μια ομάδα κινηματογραφική, έναν σύλλογο και ζητήσετε χρήματα, θα λάβετε -αν λάβετε- ψίχουλα. Αν, αντιθέτως, έχετε μια ποδοσφαιρική ομάδα, θα σας έχουν ήδη χαριστεί εκατομμύρια.
Αδυνατώ, λοιπόν, να κατανοήσω το σκεπτικό του υπουργείου Πολιτισμού. Μάλλον είμαι… περίεργος!
Μπαλτάς στο υπουργείο…
Κλασικά για τις επιλογές μας φταίνε πάντα οι άλλοι: Πρώτα ο Βέλγος καλλιτέχνης, μετά ο επικεφαλής του γραφείου του: Ο κύριος Δούρος παραιτήθηκε κι αυτός. Μόνο ο υπουργός δεν έφταιγε για την επιλογή Φαμπρ. Αυτός απλώς… προήδρευε.
Θλιβερό! Για της επιτυχίες ζητάμε τα εύσημα. Για τις αποτυχίες ζητάμε παραιτήσεις. Των άλλων…
Κρίμα.
Τσίρκας-Σεφέρης: Μια φιλία που βράδυνε