Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, με το «μεγάλο» πολιτικό ανάστημα και χωρίς πίεση από καμιά αντιπολίτευση, έκανε δύο βαρυσήμαντες δηλώσεις – χωρίς να καταλαβαίνει πως αυτές μπορούν να συνδυαστούν και να αποτελέσουν ένα μικρό μπούμερανγκ. Πιο συγκεκριμένα: Στο υπουργικό συμβούλιο μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές της 17/10 συμβούλευσε τους παρευρισκόμενους υπουργούς «πρώτα να βουτάμε τη γλώσσα μας στο μυαλό πριν μιλήσουμε, καλό είναι να το έχουμε όλοι υπόψη». Ίσως να διαπιστώνει κάποιο πρόβλημα, αλλά πάντως όχι στον ίδιο ή στην πολιτική που εφαρμόζει γενικά. Θα το εξετάσουμε κι αυτό.
Την ίδια μέρα, μιλώντας σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων με τον κ. Χατζηνικολάου, αναφερόμενος στην ακρίβεια και την αισχροκέρδεια που βασανίζουν σκληρά εδώ και δύο χρόνια όλους τους χαμηλόμισθους στη χώρα, μίλησε σκληρά απευθυνόμενος προς ορισμένες πολυεθνικές (γενικά, γιατί ακολουθεί το political correct «μην λέμε ονόματα») τονίζοντας: «Εάν νομίζουν κάποιοι ότι η Ελλάδα είναι μπανανία και πωλούν τα ίδια προϊόντα σε άλλες τιμές είναι βαθιά νυχτωμένοι, εάν χρειαστεί να τα βάλουμε και με αυτούς θα το κάνουμε, κάντε λίγο υπομονή και θα δείτε».
Προσέξτε, δεν παρακολουθούμε ένα επιθεωρησιακό νούμερο μόνο από πλευρά Κασσελάκη και λοιπούς Συριζαίους πρωταγωνιστές. Έχουμε κι άλλο σόου: «Εάν νομίζουν κάποιοι ότι η Ελλάδα είναι μπανανία». Ερώτημα: ο κ. Μητσοτάκης δεν το νοιώθει αυτό; Δεν «βουτάει τη γλώσσα του στο μυαλό» όταν μιλάει, και νομίζει ότι η χώρα του συμπεριφέρεται αλλιώς από μπανανία; Δεν ζει μόνο ο Κασσελάκης σε άλλο τόπο, αλλά και ο πρωθυπουργός. Δεν βουτάει τη γλώσσα στο μυαλό και (παριστάνει πως) δεν καταλαβαίνει ότι η Ελλάδα 13 χρόνια τώρα, από το 2010 και ύστερα, με ποικιλία κυβερνήσεων και πάντως με κυβέρνηση αυτοδύναμη Μητσοτάκη από το 2019, μετατρέπεται σε αποικία και μπανανία.
Ας βουτήξουμε τη γλώσσα στο μυαλό και ας δούμε την μπανανία
Από την πρώτη μέρα ο κ. Μητσοτάκης διακήρυξε κι αυτός το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», και δεν έκανε λόγο για άμεση κατάπαυση του πυρός. Θεώρησε και θεωρεί τη χώρα «στρατηγικό βάθος» του Ισραήλ, στη σύνοδο κορυφής στο Κάιρο κατάγγειλε την Χαμάς και την τρομοκρατία ως αιτίες του πολέμου, ανέβαλε ένα ταξίδι που είχε ανακοινώσει στο Ισραήλ για λόγους ασφαλείας και τελικά στις 23/7 πήγε εκεί, συνάντησε για 5 λεπτά τον κ. Νετανιάχου (που ούτε οι Ισραηλινοί δεν τον αντέχουν) και είχε έναν διάλογο που αναδημοσιεύει στην επίσημη πρωθυπουργική ιστοσελίδα. Τον αναδημοσιεύω ξέροντας ότι πιάνει χώρο, αλλά είναι χαρακτηριστικός και για τα περί γλώσσας, μυαλού και μπανανίας:
Benjamin Netanyahu: Κύριε Πρωθυπουργέ, καλέ μου φίλε Κυριάκο, χαίρομαι πολύ που σε βλέπω εδώ. Πάντα λέω ότι το καλύτερο πράγμα εκτός από το να στέκεσαι στο πλευρό του Ισραήλ, είναι να βρίσκεσαι στο Ισραήλ. Στο Ισραήλ, όπως κάνεις εσύ. Εκτιμώ την αλληλεγγύη σας, της κυβέρνησής σας και του ελληνικού λαού, αυτή τη σκοτεινή ώρα. Είναι μια μάχη του πολιτισμού ενάντια στη βαρβαρότητα. Είμαστε στη μεριά του πολιτισμού και πρέπει να ενωθούμε όλοι μαζί απέναντι στη Χαμάς, που είναι το Ισλαμικό Κράτος (ISIS).
Κυριάκος Μητσοτάκης: Σας ευχαριστώ πολύ, κ. Πρωθυπουργέ, αγαπητέ Bibi. Έρχομαι εδώ όχι μόνο ως σύμμαχος, αλλά ως αληθινός φίλος. Αυτό που συνέβη ήταν πραγματικά φρικτό. Η Ελλάδα από την πρώτη στιγμή υπερασπίστηκε και υποστήριξε το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Κάναμε μια πολύ σαφή διάκριση μεταξύ της Χαμάς και του παλαιστινιακού λαού. Θα συνεχίσουμε να σας στηρίζουμε και να ελπίζουμε πως ό,τι και αν συμβεί πρέπει να συμβεί χωρίς μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος. Μπορείτε να υπολογίζετε στην υποστήριξή μας, τη βοήθειά μας.
Benjamin Netanyahu: Σε ευχαριστώ, φίλε μου. Σε ευχαριστώ.
Τι διάλογος, τι συνάντηση, τι μηνύματα! Εντάξει, ο Νετανιάχου κάνει τη δουλειά του. Παρουσιάζει τον πόλεμο και τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττει ως «μια μάχη του πολιτισμού ενάντια στη βαρβαρότητα». Ο Μητσοτάκης όμως; Όχι μόνο ως σύμμαχος αλλά και ως φίλος του Μπίμπι, του διαμηνύει: παρακαλώ κάντε τη δουλειά σας, κι αν μπορείτε χωρίς μεγάλο ανθρώπινο κόστος, είμαι στο πλευρό σας. Πολιτικά αυτό δεν σημαίνει βουτάω τη γλώσσα στο μυαλό μου, αλλά τα χέρια στο αίμα. Εκτός κι αν δεν το καταλαβαίνει ο φίλος του Νετανιάχου κ. Κούλης (ας μας επιτραπεί και εμάς να μιλάμε με το «Κούλης», σε αυτό το πολιτισμένο περιβάλλον «φίλων και κολλητών»).
Ας ξεχάσουμε προς στιγμήν πως ο κ. Κούλης δεν έπραξε αυτό που τυπικά κάνουν όλοι οι φίλοι – σύμμαχοι – συνμακελάρηδες του Ισραήλ, να επισκέπτονται και τον κ. Αμπάς της Παλαιστινιακής Αρχής. Ο κ. Κούλης το «ξέχασε» μέσα στον ενθουσιασμό του, και έπρεπε να γυρίσει γρήγορα πίσω στη «χώρα» του διότι το απόγευμα έπρεπε να παραστεί στα εγκαίνια του νέου τουριστικού resort «One & Only Aesthesis» στη Γλυφάδα. Εκεί που κτίζεται η νέα Ελλάδα και η περίφημη Ριβιέρα της… Κατά τα άλλα, όχι, η Ελλάδα δεν είναι μπανανία.
Μόνο που η μπανανία δεν ορίζεται απλά και μόνο από τη σχέση της προς το Ισραήλ. Οι «φίλοι» μας, οι ΗΠΑ, ζητούν κι άλλες διευκολύνσεις. Η Σούδα γέμισε πλοία και μεταγωγικά αεροπλάνα, τα αεροπλανοφόρα και οι χιλιάδες που τα επανδρώνουν έχουν ανάγκες, ψάχνουν για μεγαλύτερη επέκταση των βάσεων στην Κρήτη, και ζητούν επίσης το αεροδρόμιο της Ελευσίνας για δική τους χρήση. Μεταφέρονται τεράστιες στρατιωτικές δυνάμεις και η «χώρα» (όχι Μπανανία της Μεσογείου, προς Θεού) πρέπει να γίνει ορμητήριο και resort αμερικάνικων δυνάμεων (στάθμευση, ξεκούραση, ψυχαγωγία, περίθαλψη τραυματιών, γέφυρα μεταφοράς Αμερικάνων πολιτών από Μέση Ανατολή και άλλα τέτοιας φύσεως).
Ο Μητσοτάκης, όχι μόνο ως σύμμαχος αλλά και ως φίλος του Μπίμπι, του διαμηνύει: παρακαλώ κάντε τη δουλειά σας, κι αν μπορείτε χωρίς μεγάλο ανθρώπινο κόστος, είμαι στο πλευρό σας. Πολιτικά αυτό δεν σημαίνει βουτάω τη γλώσσα στο μυαλό μου, αλλά τα χέρια στο αίμα
Κι άλλοι «φίλοι» της μη μπανανίας
Μέχρι τώρα περνά απαρατήρητο σχεδόν από τα ελληνικά ΜΜΕ (με έντονη την ισραηλινή επιρροή – και παπαγαλάκια ισραηλινής προπαγάνδας) πως στην Κύπρο ήδη βρίσκονται 300 άνδρες των επίλεκτων γερμανικών δυνάμεων δια παν ενδεχόμενο. Οι φίλοι μας όμως δεν εξαντλούνται στους Δυτικούς συμμάχους. Υπάρχει και η «φίλη» Τουρκία. Κάνουμε τα πάντα για να μην χαλάσει το καλό κλίμα μεταξύ των δύο χώρων και προχωράμε ακάθεκτοι για να κάνουμε όποιες παραχωρήσεις μας ζητηθούν, αν αυτό είναι καλό για το συμφέρον της Δυτικής συμμαχίας και των καλών σχέσεων με την επεκτατική Τουρκία.
Κατάπιαν τη γλώσσα πρωθυπουργός και λοιποί πολιτικοί για το αίσχος εις βάρος της Αρμενίας, ενώ φώτισαν με τη σημαία του Ισραήλ την ελληνική Βουλή. Δεν βρήκαν να πουν κουβέντα για τους ανηλεείς βομβαρδισμών κουρδικών θέσεων στη Βόρειο Συρία (όπως περιέργως δεν λένε κουβέντα και πολλοί άλλοι γι’ αυτό: ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα κ.λπ.). Και πάντως η γλώσσα δεν φτάνει στο μυαλό επ’ ουδενί: στην ίδια συνέντευξη στον κ. Χατζηνικολάου ο κ. Κούλης θα τονίσει εμφατικά ότι «ο ελληνοτουρκικός διάλογος είναι μία από τις λίγες καλές ειδήσεις στην ευρύτερη περιοχή», συμπληρώνοντας ότι ο διάλογος γίνεται σε καλό κλίμα προετοιμάζοντας την πραγματοποίηση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας στη Θεσσαλονίκη στις 7 Δεκεμβρίου…
«Θα ήταν πισωγύρισμα να μην γίνει το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας», είπε ο πρωθυπουργός ερωτηθείς σχετικά. Αυτά στις 17/10, δηλαδή 10 μέρες αφότου ξεκίνησε ο πόλεμος που αλλάζει όλα τα δεδομένα. Το «συμβόλαιο» όμως με τον Ερντογάν είναι ισχυρό, δεν μπορεί να αθετηθεί από ελληνικής μπανανιακής πλευράς εφόσον το είχαν πατρονάρει και το ήθελαν πολύ και οι ΗΠΑ και η Τουρκία. Κι όχι μόνο πραγματοποιήθηκαν δύο συναντήσεις πολιτικού διαλόγου την προηγούμενη εβδομάδα χωρίς προσκόμματα, αλλά ήρθαν στην επιφάνεια και δύο αποκαλύψεις που επιβεβαιώνουν όσα συζητούνται και ήδη εφαρμόζονται.
Η «ελληνοτουρκική φιλία» ή αλλιώς ο ελληνικός ενδοτισμός
Η Κυριακάτικη Εστία σε πρωτοσέλιδό της αναφέρθηκε σε σχεδιασμούς να παραπεμφθεί στο Δικαστήριο του Αμβούργου, που ασχολείται με θέματα Δικαίου της Θάλασσας, το ερώτημα αν το Καστελλόριζο έχει ή όχι ΑΟΖ. Και παραθέτει τρεις φωτογραφίες, του κ. Γεραπετρίτη, της κας Παπαδοπούλου και του Τούρκου ΥΠΕΞ κ. Φιντάν. Μάλλον πρόκειται για μια διαρροή των όσων συζητιούνται. Πρακτικά όμως η αχρήστευση του Καστελλόριζου ως μέρους της ελληνικής επικράτειας (και ό,τι συνεπάγεται αυτό σε θέματα ΑΟΖ), ασχέτως αν τυπικά φέρει την ελληνική σημαία, φαίνεται να γίνεται αποδεκτή. Και ψάχνονται φόρμουλες που να κατοχυρώνουν τους ισχυρισμούς της Τουρκίας. Εδώ κανείς δεν θέτει πλέον ζήτημα κατοχής της μισής Κύπρου και κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας! Ακόμα και το Ισραήλ είναι πολύ μετρημένο απέναντι στη στάση της Τουρκίας στον εν εξελίξει πόλεμο. Η Τουρκία απολαμβάνει ειδικού στάτους από όλες τις Μεγάλες Δυνάμεις, και την υπολογίζουν ως μεγάλη περιφερειακή δύναμη με ρόλο και δικαιώματα.
Το άλλο παράδειγμα άκρατου ενδοτισμού είναι η προώθηση της αποστρατιωτικοποίησης. Οι πρόσφατες δηλώσεις του νέου περιφερειάρχη Β. Αιγαίου κ. Μουτζούρη είναι αποκαλυπτικές, επειδή μιλά συγκεκριμένα για το τι συμβαίνει στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Μητσοτάκης έκανε τα πάντα να βάλει σε αυτή τη νευραλγική περιοχή έναν δικό του άνθρωπο, τον κ. Στεφανή, χωρίς επιτυχία. Δήλωσε λοιπόν στις 25/10 ο κ. Μουτζούρης τα ακόλουθα: «Το μείζον θέμα τώρα για το Β. Αιγαίο, αλλά και για την Ελλάδα και την Ευρώπη, είναι το Μεταναστευτικό… Αλλά εδώ και τρεις μήνες οι ροές έχουν αρχίσει να έρχονται ακάθεκτες. Μην ακούτε τα νούμερα που λέγονται στα μέσα ενημέρωσης τα αθηναϊκά. Τα νούμερα είναι πολύ μεγάλα. Μόνο στη Λέσβο έχουμε ήδη άνω των 6.000. Σήμερα διάβασα ότι η δομή της Χίου έχει υπερπληρωθεί, ενώ η δομή της Σάμου έχει πάνω από 3.500. Οι δε ροές βαίνουν αυξανόμενες. Στο Βόρειο Αιγαίο πρέπει να είναι άνω των 12.000».
Και συνέχισε: «Αυτό που μας απασχολεί επίσης στο Βόρειο Αιγαίο είναι η αυξανόμενη αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Αποστρατιωτικοποίηση η οποία δεν συζητιέται. Μόνο να σας πω ότι ακόμα και τα κέντρα εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων που ήταν εγκατεστημένα στο Αιγαίο και σε άλλα νησιά έχουν μετακινηθεί… Λέω ότι η κυβέρνηση, σύμφωνα με συμφωνίες που κάνει, εφαρμόζει μεθόδους αποστρατιωτικοποίησης των νησιών. Λέω ότι επειδή η Ελλάδα ανέλαβε υποχρεώσεις να παράσχει στην Ουκρανία διάφορα οπλικά συστήματα, θεωρείται και σκόπιμο να αφαιρεθούν από τα νησιά μας. Δεν θεωρώ ότι (σ.σ.: η κυβέρνηση) είναι σε σύμφωνη άποψη με την Τουρκία. Διότι αυτό θα ήταν εθνική μειοδοσία. Αυτή η κυβέρνηση δεν κάνει μειοδοσία, απ’ ό,τι ξέρω»… [Kontra Channel, στην εκπομπή «Κόκκινη Ζώνη» με τον Πάνο Παναγιωτόπουλο].
Ο Κώστας Καραμανλής σε πρόσφατη παρέμβασή του χωρίς να είναι πλέον βουλευτής ξανατόνισε πως: «Υποχωρήσεις σε ηγεμονικές βλέψεις και παροτρύνσεις τρίτων ή ασαφή μηνύματα που ενδέχεται να εκληφθούν ως διάθεση ενδοτικότητας, απλώς θαμπώνουν την πραγματικότητα και οδηγούν σε μεγαλύτερη ένταση ή και ανοιχτή κρίση. Ο κατευνασμός υπήρξε κατά κανόνα ο προθάλαμος των συγκρούσεων». Ποιους άραγε να είχε υπόψη του; Αυτούς που βουτούν τόσο πολύ τη γλώσσα στο μυαλό τους ώστε δεν βλέπουν ότι είμαστε μπανανία; [βλ. και σχετικό άρθρο στη σελ. 11]
Αν οι ελληνικές ελίτ και ο συστημικός πολιτικός κόσμος βούταγαν έστω λίγο τη γλώσσα στο μυαλό, θα ακολουθούσαν μια κατεύθυνση που θα έδινε υπόσταση στη χώρα, θα πρόσθετε βαθμούς κυριαρχίας, θα λιγόστευε εχθρούς, θα αποκτούσε μεγαλύτερη ισχύ αποτροπής, θα ήταν πιο κοντά στο δίκιο λαών και εθνών
Ποια θα μπορούσε να είναι η ελληνική θέση;
Να υπολογίσει κατ’ αρχάς όλα τα δεδομένα και να κρατήσει στάση μη άμεσης εμπλοκής στον πόλεμο. Να υποστηρίξει μια στάση ειρήνης και διαλόγου για την εξεύρεση μιας λογικής και δίκαιης λύσης. Να μην ταχθεί με τέτοιο τρόπο –όπως δείξαμε– στο πλευρό του Ισραήλ. Να ζητά επίμονα και παντού την άμεση κατάπαυση του πυρός για να σταματήσει η σφαγή που συντελείται. Να τολμήσει να υποστηρίξει τη δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους ως μοναδική ρεαλιστική και λογική λύση στην παρούσα συγκυρία. Να μην αναπαράγει τη Δυτική ιαχή πολέμου «το Ισραήλ έχει δικαίωμα αυτοάμυνας».
Όλες οι Δυτικές χώρες αρνούνται να θέσουν ζήτημα άμεσης κατάπαυσης του πυρός και εκεχειρίας και όλες μαζί, στο όνομα της εξόντωσης της Χαμάς (ως τρομοκρατικής οργάνωσης), επιτρέπουν μια μεγάλης κλίμακας εθνοκάθαρση και εκδίωξη των Παλαιστινίων. Αλλά η χώρα μας δεν πρέπει να ξεκόψει από τον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο, ούτε να πολλαπλασιάζει τους εχθρούς της Ελλάδας. Θα το πληρώσει και στην Κύπρο, όπου αναμένονται αναγνωρίσεις του ψευδοκράτους.
Συνεχίζουμε: Να μην γίνει η συνάντηση κορυφής στη Θεσσαλονίκη ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία υπ’ αυτούς τους όρους και με αναμμένη την φωτιά στη Μέση Ανατολή. Να παρθούν πρωτοβουλίες στενότερων σχέσεων με την Κύπρο (άμεσα), αλλά και με όσες χώρες απειλούνται από τον τουρκικό επεκτατισμό, όπως Αρμενία και Συρία. Να μην παρασχεθούν διευκολύνσεις σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, αφού δεν αναγνωρίζουν τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας –και τη θέλουν μόνο ως ορμητήριο και κόμβο– και αναφέρονται στην Κύπρο μόνο με γεωγραφικές συντεταγμένες κι όχι ως Κυπριακή Δημοκρατία.
Αν οι ελληνικές ελίτ και ο συστημικός πολιτικός κόσμος βούταγαν έστω λίγο τη γλώσσα στο μυαλό, θα ακολουθούσαν μια τέτοια κατεύθυνση, που θα έδινε υπόσταση στη χώρα, θα πρόσθετε βαθμούς κυριαρχίας, θα λιγόστευε εχθρούς, θα αποκτούσε μεγαλύτερη ισχύ αποτροπής, θα ήταν πιο κοντά στο δίκιο λαών και εθνών. Δεν μπορούν να το κάνουν αυτό και, όντας πραγματικό καθεστώς μπανανίας, υπηρετούν ως απλοί κολαούζοι μιας γερασμένης, άδικης, επιθετικής, σπαρασσόμενης και σε ιστορική αποδρομή Δύσης.
Επομένως μια τέτοια στάση επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων και των αγωνιστικών παραδόσεων, ή του σε κάποια νάρκη αντιστασιακού χαρακτήρα του ελληνικού έθνους. Η αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό, το «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», το «Καμία εμπλοκή στο πόλεμο Ισραήλ-ΗΠΑ ενάντια στους λαούς» είναι μια γραμμή αξιοπρέπειας και υπευθυνότητας.
