Η ελληνική κοινωνία, χωρίς καμιά προετοιμασία, χωρίς ενιαία ματιά στις εξελίξεις, στέκει μετέωρη απέναντι στη νέα πραγματικότητα. Η έκφραση συμπάθειας προς τους λαούς της Ουκρανίας, η άρνηση της προοπτικής του πολέμου είναι ομόθυμη και κουβαλά το ιστορικό ηθικό φορτίο του λαού μας. Πλάι στα παραπάνω γίνεται όλο και πιο έντονα αντιληπτό ότι η σύγκρουση αυτή ξεπερνά τα ουκρανικά σύνορα, και έχει να κάνει με την εν εξελίξει γιγαντιαίων διαστάσεων αναδιαπραγμάτευση ισχύος σε πλανητική κλίμακα. Ο φόβος μήπως η τρέχουσα κρίση, κινηθεί προς τον Νότο επηρεάζοντας τα Βαλκάνια ή την Νοτιο-Ανατολική Μεσόγειο, σε συνδυασμό με τη συνειδητοποίηση ότι ο διαχρονικός αναθεωρητισμός της γειτονικής Τουρκίας, μπορεί να δημιουργήσει και στη χώρα μας πολεμικά γεγονότα, παγώνει τη σκέψη στη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας. Πλάι στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί και η δύναμη της προπαγάνδας, από τη μια πλευρά η ΝΑΤΟϊκή ευθυγράμμιση των ελίτ και οι πολεμικές ιαχές στα ΜΜΕ, και από την άλλη η ρωσική διείσδυση που σπεύδει να εκμεταλλευτεί την κρίση εμπιστοσύνης στις ευρωπαϊκές κυρίως χώρες και να εμφανίσει τις δικές της κινήσεις ως νομιμοποιημένη πράξη αντίστασης στην παγκοσμιοποίηση, αλλά και τα εκατέρωθεν fake news, που συσκοτίζουν ακόμη περισσότερο την εικόνα.
Λείπει η λαϊκή εκείνη ενεργοποίηση που θα μπορούσε να απαιτήσει να μην εμπλακεί η χώρα μας στους πολεμικούς σχεδιασμούς. Που θα διεκδικούσε να ευθυγραμμιστεί η ελληνική εξωτερική πολιτική με τα δικά μας συμφέροντα και όχι με όσα υπαγορεύουν οι «συμμαχικές μας υποχρεώσεις»
Όλα αυτά μπορεί να φαντάζουν μακρινά και ανέφικτα. Άλλωστε πόλεμο έχουμε και πρέπει να διαλέξουμε πλευρά όπως μας καλούν όλοι. Αποτελούν όμως μονόδρομο για τους λαούς που δεν είναι καταδικασμένοι να κινούνται πάνω στο καταστροφικό δίλλημα και για όσους επιδιώκουν να σταθούν στη «σωστή πλευρά της ιστορίας» αρνούμενοι ταυτόχρονα τόσο την παγκοσμιοποιητική κανονικότητα της δυτικής ηγεμονίας που διασφαλίζει την ειρήνη βομβαρδίζοντας όσους δεν ευθυγραμμίζονται με αυτή και από την άλλη ενός διπολικού κόσμου, με ψυχροπολεμικά χαρακτηριστικά, με επαναχάραξη συνόρων και σφαιρών επιρροής, όπου τα συμφέρονται των μικρών και μεσαίων χωρών θα θυσιάζονται στο βωμό των πολεμικών αξόνων που οικοδομούν οι μεγαλοκρατικές δυνάμεις.
Δ. Γκ.