Με συγκλονιστική αποφασιστικότητα και θάρρος ο λαός της Αιγύπτου κατεβαίνει στους δρόμους και συγκρούεται με τις δυνάμεις καταστολής επί πέντε συνεχείς μέρες, για να σαρώσει το καθεστώς Μουμπάρακ και ό,τι αυτό αντιπροσωπεύει. Την ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων με την ανεργία, την πείνα, τη φτώχεια, την πολιτική καταπίεση, τη διαφθορά. Οι Δυτικοί φωνάζουν πως η Αίγυπτος δεν είναι Τυνησία. Ίσως ο Μουμπάρακ φύγει πιο γρήγορα από ό,τι ο Μπεν Αλί.
Ο νέος ριζοσπαστισμός των νέων ανέργων και των χωρίς μέλλον φοιτητών και μορφωμένων, των γυναικών και των εργατών, των επαγγελματιών και των επιστημόνων, δεν έχει σχέση με φανατικά θρησκευτικά κινήματα και αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη από τους φορείς αυτών των κινημάτων. Ζητά Ψωμί, Ελευθερία, Κοινωνική Δικαιοσύνη.
Η μόνη πολιτική που έχει το καθεστώς Μουμπάρακ απέναντι σ’ αυτή την κραυγή ζωής είναι οι σφαίρες, τα δακρυγόνα και οι αντλίες νερού που του στέλνουν δωρεάν οι φίλοι του Αμερικανοί.
Η μοναδική λύση που έχει να προσφέρει στον αιγυπτιακό λαό η νέα τάξη είναι αυτή που εξασφαλίζει τα συμφέροντά της και αυτά του επιθετικού Ισραήλ: τη συνθήκη «ειρήνης» -προδοσία των Παλαιστίνιων-, τη διέλευση του πετρελαίου από το Σουέζ και τη συνεργασία «κατά της τρομοκρατίας».
Η απάντηση τους δίνεται στους δρόμους.
