Στη φωτογραφία η είσοδος του Μεγάρου της Deutsche Bank στη Νέα Υόρκη

Το Buzzfeed News παρουσίασε το περιεχόμενο χιλιάδων εγγράφων που προέρχονται από την FinCEN, την αρχή δίωξης των οικονομικών εγκλημάτων που υπάγεται στο υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ. Μέσα από 2.657 ντοκουμέντα αποκαλύπτεται ένας πολύ μεγάλος αριθμός, για την ακρίβεια 2.121 υποθέσεων μεταφοράς σε τραπεζικούς λογαριασμούς τεράστιων ποσών δολαρίων που φαίνεται ότι προέρχονται από παράνομες δραστηριότητες, δηλαδή από εμπόριο ναρκωτικών και όπλων, δωροδοκίες και μίζες αξιωματούχων, τοκογλυφία, εκβιασμούς, λαθρεμπόριο τσιγάρων και πολύτιμων λίθων και, βέβαια, φοροδιαφυγή μεγάλης κλίμακας. Το αξιοπερίεργο δεν είναι ότι κυκλοφορεί τέτοιο χρήμα, αλλά η επιβεβαίωση της διαπίστωσης όσων παρακολουθούν την πορεία του καπιταλιστικού συστήματος ότι αυτό το βρώμικο χρήμα είναι πια τόσο πολύ που αποτελεί αιμοδότη του τραπεζικού συστήματος. Είναι χρήμα που το χρειάζεται το σύστημα για να μπορεί να εμφανίζει όγκο και κέρδη, για να μπορεί να σταθεί στο διεθνή ανταγωνισμό και να μοιράζει ικανοποιητικά μερίσματα στους αδηφάγους μετόχους-επενδυτές που αποτελούν την ολιγαρχία που εξουσιάζει τα κράτη.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι τόσο οι τράπεζες όσο και η υπηρεσία δίωξης του οικονομικού εγκλήματος των ΗΠΑ, με βάση το περιεχόμενο των εγγράφων, γνωρίζουν την ποιότητα των καταθετών αυτών των χρημάτων και γνωρίζουν και το είδος των δραστηριοτήτων από τις προέρχονται αυτά τα χρήματα. Μάλιστα, συχνά οι τράπεζες ενημερώνουν την FinCEN, δίνουν στοιχεία περί αυτών των χρημάτων όχι για τη λήψη μέτρων όσο για τη νομιμοποίηση αυτών των συναλλαγών μέσα από τη γνωστοποίηση στη διωκτική αρχή του «ποιόν» τους! Μ’ αυτό τον τρόπο, οι τράπεζες , εφ’ όσον έχουν δηλώσει την παρανομία στις αρχές, απαλλάσσονται έμμεσα πλην αποτελεσματικά από τυχόν ποινικές ευθύνες. Αλλά κι όταν ξεσπάει κάποιο σκάνδαλο εξαιτίας κάποιας διαρροής ή η παρανομία έχει και πολιτικές διαστάσεις που οι διωκτικές αρχές θέλουν να αξιοποιήσουν, τότε με κάποιο χρηματικό πρόστιμο οι τράπεζες εξαγοράζουν την «αθωότητά» τους και συνεχίζουν την πρακτική τους.

Διακίνηση με σφραγίδα

Όπως σωστά γράφει ο ενήμερος ρεπόρτερ του BBC «εάν σκοπεύεις να βγάλεις κέρδη από μια εγκληματική επιχείρηση, ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να έχεις εξασφαλίσει είναι πώς θα ξεπλύνεις τα χρήματα». Όπως λέγανε οι παλιοί, να κλέψεις ξέρεις, να κρύψεις ξέρεις; Δηλαδή, εάν δεν ξέρεις να ξεπλύνεις τα χρήματα που κλέβεις, μην κλέψεις. «Ξέπλυμα χρήματος είναι η διαδικασία του να παίρνεις τα βρώμικα χρήματα, τα έσοδα από εγκλήματα όπως το εμπόριο ναρκωτικών ή η διαφθορά, και να τα τοποθετείς σε ένα λογαριασμό σε μια σοβαρή τράπεζα όπου δεν θα συσχετιστούν με κάποιο έγκλημα.»

Υποτίθεται ότι οι τράπεζες δεν κάνουν αυτό το ξέπλυμα. Ότι είναι αντίθετες μ’ αυτό και το εμποδίζουν. «Είναι από το νόμο υποχρεωμένες να γνωρίζουν ποιοι είναι οι πελάτες τους και αν έχουν στοιχεία ότι τα χρήματα προέρχονται από εγκληματικές δραστηριότητες πρέπει να εμποδίζουν αυτά τα χρήματα από το να διακινηθούν μέσα από το τραπεζικό σύστημα.»

Όμως, όπως φαίνεται για άλλη μια φορά, με τρόπο που είναι αδύνατο να αμφισβητηθεί γιατί τα σχετικά ντοκουμέντα είναι επίσημα έγγραφα που με όλες τις προβλεπόμενες διατυπώσεις φέρουν τις υπογραφές και τις σφραγίδες των τραπεζών και απευθύνονται στην αρμόδια υπηρεσία της αμερικάνικης κυβέρνησης, οι ελεγκτές γνωρίζουν. Δηλαδή, εν γνώσει των αρμοδίων ξεπλένονται, νομιμοποιούνται και διακινούνται τέτοια βρώμικα λεφτά της τάξης των 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων! Και αυτό το εξωφρενικό σε μέγεθος ποσό δεν αφορά όλα τα βρώμικα λεφτά που ξεπλένονται από τις μεγάλες τράπεζες, με τη σιωπηρή συναίνεση των αρμόδιων αμερικανικών αρχών, παρά μόνο τα ποσά που περιλαμβάνονται σ’ αυτά τα ντοκουμέντα που βρέθηκαν στον ερευνητικό φάκελο των Buzzfeed News και τέθηκαν υπόψη 100 ειδησεογραφικών οργανισμών σε 88 χώρες.

Σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο δεν αμφισβητήθηκε η εγκυρότητά τους από κανέναν, αλλά και λόγω της ευρύτατης δημοσιοποίησής τους έγιναν πρώτο θέμα στα διεθνή δίκτυα ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά, όπως το BBC, η Deutsche Welle και όλα τα άλλα.

Βρώμικες τράπεζες

Στα ντοκουμέντα αναφέρονται συγκεκριμένα στοιχεία με συγκεκριμένα ποσά, για συγκεκριμένες τράπεζες που εμπλέκονται στο ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Κι αυτές οι τράπεζες που έχουν τη μερίδα του λέοντος στη διακίνηση και νομιμοποίηση του βρώμικου χρήματος παγκόσμια, είναι όλες μεγάλες, σοβαρές και φερέγγυες τράπεζες που ελέγχουν την παγκόσμια διακίνηση των κεφαλαίων, από τα οικονομικά των μεγάλων εμπορικών, βιομηχανικών και χρηματιστικών τραστ, των ασφαλιστικών ταμείων, του εφοπλιστικού κεφαλαίου, των δισεκατομμυριούχων του κόσμου, των επενδυτών κ.λπ. μέχρι τις ισοτιμίες των νομισμάτων και τα αποθεματικά των κρατών.

Διαβάζουμε πώς η HSBC παρέχει τη δυνατότητα στους καταχραστές τεράστιων ποσών να τα διακινούν ανεμπόδιστα σε όλο τον κόσμο. Διαβάζουμε πώς η JPMorgan επιτρέπει σε μια εταιρία της οποίας ιδιοκτήτης είναι ένας μεγάλος μαφιόζος που βρίσκεται στον κατάλογο των δέκα πιο καταζητούμενων εγκληματιών του FBI, να διακινεί πάνω από ένα δισεκατομμύριο δολάρια μέσω ενός τραπεζικού λογαριασμού που ανοίχτηκε στο Λονδίνο. Διαβάζουμε πώς η Barclays στο Λονδίνο εξυπηρετεί ένα Ρώσο ολιγάρχη που μ’ αυτό τον τρόπο αποφεύγει τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί διευκολύνοντας τον να ξεπλένει πολλά χρήματα αγοράζοντας πανάκριβα έργα τέχνης. Πώς η Βρετανία, όπως και η Κύπρος, χαρακτηρίζεται «υψηλού ρίσκου δικαιοδοσία», με δεδομένο ότι στη Βρετανία είναι καταχωρημένες 3.000 εταιρίες που οι δραστηριότητές τους δεν είναι πολύ καθαρές. Διαβάζουμε, επίσης, πώς η κρατική κεντρική τράπεζα της Γερμανίας, η Deutsche Bank, ενοχοποιείται για σειρά ξεπλυμάτων βρώμικου χρήματος που προέρχεται από το οργανωμένο έγκλημα, τρομοκρατικές οργανώσεις και εμπόρους ναρκωτικών! Διαβάζουμε ότι από τη λίστα του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος δεν λείπει καμία από τις μεγάλες τράπεζες της Δύσης. Κι αυτή είναι μια ιδιαιτερότητα του Φακέλου της FinCEN, το γεγονός ότι τα έγγραφα αφορούν πολλές τράπεζες και όχι μόνο μία.

Ατιμωρησία

Το κόλπο είναι απλό. Από τη στιγμή που μια τράπεζα κοινοποιήσει στην αρμόδια αρχή ότι κάποια ποσά είναι ύποπτης προέλευσης, εάν δεν έχει κάποια αντίδραση στην κοινοποίηση, συνεχίζει την ύποπτη συναλλαγή κανονικά. Λαβαίνοντας υπόψη το γεγονός ότι σε πολύ λίγες περιπτώσεις η αρχή απαντάει στα υπομνήματα των τραπεζών, το BuzzFeed News με βάση τις πηγές του επισημαίνει ότι οι περισσότερες απ’ αυτές τις αναφορές δεν διαβάζονται καν από τους εντεταλμένους ελεγκτές της FinCEN. Είναι καθαρό ότι η γραμμή είναι να κάνουν τα στραβά μάτια προκειμένου να μην διαταραχτεί η κερδοφορία των τραπεζών. Ταυτόχρονα, κοινοποιώντας την κάθε συναλλαγή που γεννάει υποψίες, αποφεύγουν την τιμωρία τα στελέχη των τραπεζών που έχουν διαχειριστεί τη συναλλαγή. Οπότε, μ’ αυτές τις δικλείδες ασφαλείας, οι τράπεζες αποδέχονται και διαχειρίζονται τα τεράστια ποσά που προέρχονται από παράνομες δραστηριότητες ενισχύοντας τα κεφάλαιά τους και αυξάνοντας την κερδοφορία τους και τα μπόνους των στελεχών τους. Να ληφθεί δε υπόψη ότι η FinCEN αφήνει να διαρρεύσει ότι οι αποκαλύψεις αυτών των πρακτικών απειλούν το τραπεζικό σύστημα, αλλά και την ίδια την ασφάλεια των ΗΠΑ.

Μια παρένθεση σ’ αυτό το σημείο: ένας από τους νόμους που βιάστηκε να ψηφίσει η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση είναι ο νόμος που απαγορεύει την αυτεπάγγελτη δίωξη των στελεχών των τραπεζών που υπογράφουν συναλλαγές ποινικά κολάσιμες ακόμα και σε βαθμό κακουργήματος! Στις μητροπόλεις το κάνουν πιο κομψά. Απλά, εκεί, η προϊσταμένη αρχή δείχνει να μην προλαβαίνει να εξετάσει όλους τους ύποπτους φακέλους. Στο προτεκτοράτο Ελλάς, που είναι πιο μπάχαλο το σύστημα, απαλλάσσουν τους τραπεζίτες εκ των προτέρων με ειδικό νόμο. Πράγμα που βολεύει και τους ξένους επενδυτές, τα αρπακτικά, που δεν εξυπηρετούνται όταν τα στελέχη των τραπεζών φοβούνται τις συνέπειες των ύποπτων και παράνομων συναλλαγών που πραγματοποιούν. Κι αυτό βολεύει και το διεθνές τραπεζικό σύστημα που θέλει τράπεζες με ελαστικές πρακτικές, όπως της Κύπρου, που είναι ένα καλό πλυντήριο ύποπτου χρήματος.

Στις μητροπόλεις προσπαθούν να εμφανίζονται σοβαροί και νομοταγείς, γιατί παίζουν σε πολύ μεγαλύτερο ταμπλό και γιατί σε κάποιο βαθμό λειτουργούν και κάποια συστήματα ελέγχου. Γι’ αυτό προσπαθούν να αποφύγουν τις διαρροές. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι μόλις καταλαγιάσει ο θόρυβος από μια αποκάλυψη, οι τραπεζίτες και οι τράπεζες συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο ξεπλένοντας τα βρώμικα λεφτά απ’ όπου κι αν προέρχονται αρκεί να είναι πολλά. Έτσι και με το σκάνδαλο των εγγράφων της FinCEN τίποτα διαφορετικό δεν θα γίνει όπως δεν έγινε με τις προηγούμενες αποκαλύψεις, από τη δική μας Λίστα Λαγκάρντ μέχρι τα LuxLeaks το 2014, τα SwissLeaks το 2015, τα Panama Papers το 2016 και τα Paradise Papers το 2017.

Ξέπλυμα

Για την ιστορία, τα LuxLeaks αφορούσαν τα εσωτερικά έγγραφα της παγκόσμιας πολυεθνικής οικονομικών συμβουλών και λογιστικής, της PricewaterhouseCoopers, που αποκάλυψαν ότι οι μεγάλες εταιρίες έκαναν μυστικές συμφωνίες με τις αρχές του Λουξεμβούργου για να μειώνουν, πέρα από τα οριζόμενα από το νόμο για όλους, τα ποσά που όφειλαν σε φόρους. Τα SwissLeaks ήταν ντοκουμέντα από τον ελβετικό τραπεζικό κολοσσό HSBC που αποδείκνυαν ότι η τράπεζα χρησιμοποιούσε τους νόμους που διασφαλίζουν τη μυστικότητα στις τραπεζικές συναλλαγές προκειμένου να βοηθήσει τους μεγάλους πελάτες της να αποφύγουν την καταβολή των φόρων που αναλογούν στα εισοδήματά τους. Υπό τον τίτλο Panama Papers κυκλοφόρησαν τα απόρρητα αρχεία της νομικής εταιρίας Mossack Fonseca που έκαναν γνωστά το ονόματα των πλούσιων πελατών που χρησιμοποιούν τις οφ-σορ εταιρίες στους φορολογικούς παράδεισους για να κρύψουν τα κεφάλαιά τους και να αποφύγουν τη φορολόγησή τους. Τα Paradise Papers είναι επίσης απόρρητα ντοκουμέντα δύο εταιριών, της Appleby και της Estera, που παρέχουν νομικές και οικονομικές υπηρεσίες σχετικά με οφ-σορ εταιρίες για την απόκρυψη και αξιοποίηση χρημάτων που δεν έχουν δηλωθεί ή φορολογηθεί στους τόπους προέλευσης ή δραστηριότητας των κατόχων τους. Ανάμεσα στους πελάτες τους, πάρα πολλά γνωστά ονόματα πολιτικών, διασημοτήτων και επιχειρηματιών απ’ όλο τον κόσμο.

Μετά από ένα πρώτο κύμα δημοσιότητας, με επιλεγμένη αποκάλυψη στοιχείων από τα ΜΜΕ που έχουν μεγάλη εμβέλεια στις κοινωνίες, όλες αυτές οι τρομακτικές υποθέσεις διακίνησης μαύρου και ξεπλύματος βρώμικου χρήματος πέρασαν έντεχνα στην αφάνεια, χωρίς να συμβεί καμία αλλαγή στον τρόπο και τις μεθόδους λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος και της διαπλοκής του με το πολιτικό σύστημα. Το είδαμε και με τη δική μας λίστα Λαγκάρντ, μικρή σε σχέση με το Φάκελο της FinCEN, αλλά μεγάλη σε σχέση με τη χώρα μας. Πώς έγινε τόσος ντόρος, πώς ακούστηκαν τόσες μεγάλες κουβέντες και πώς έπεσαν στα πούπουλα όλοι οι λαθρόβιοι που περιλαμβάνονται στη λίστα.

Το πολύ-πολύ, σε κάποιες πολύ καραμπινάτες περιπτώσεις που κάνουν μπαμ ή όταν μια τράπεζα το ξεφτιλίσει σε τέτοιο βαθμό που βλάπτει τα συμφέροντα άλλων μεγάλων ανταγωνιστών, οι ρυθμιστικές αρχές αναγκάζονται μερικές φορές να κάνουν κάτι για να κρατηθούν τα προσχήματα, με πρόστιμα στους παραβάτες πολύ μικρότερα των κερδών που αποφέρει το ξέπλυμα του βρώμικου χρήματος.

Υπάρχουν, όμως, και οι περιπτώσεις που οι Αμερικάνοι, κυρίως, βάζουν πρόστιμα δισεκατομμυρίων δολαρίων σε ευρωπαϊκές τράπεζες όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αρπάζοντας δηλαδή με τσαμπουκά ένα μερίδιο από τα κλοπιμαία, αλλά και για πολιτικούς όταν θέλουν να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα, μια απειλή ή μια τιμωρία, σε μια κυβέρνηση που δεν τους κάνει τα χατίρια στα γεωπολιτικά παιχνίδια. Η αποκάλυψη σειράς μεγάλων σκανδάλων που αφορούν γερμανικές εταιρίες, όπως την Deutsche Bank και την VolksWagen, παρ’ όλα τα πελώρια πρόστιμα, της τάξης πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, έχει και τις προφανείς πολιτικές της διαστάσεις. Σύμμαχοι-σύμμαχοι, αλλά και ανταγωνιστές στο διεθνή στίβο, τον οικονομικό και τον πολιτικό. Έτσι είναι ο καπιταλισμός. Συμφέροντα ναι, φιλίες όχι.

Γερμανικός βούρκος

Ειδικά για τους Γερμανούς, που μας δείχνουν με τα δέκα δάχτυλα ως απατεώνες και κλέφτες, πρέπει να προσέξουμε το εξής: Ποτέ δεν κατηγόρησαν τις ελληνικές τράπεζες και τους Έλληνες τραπεζίτες, ούτε τους πολιτικούς που πρόθυμα τους υπηρετούν. Δηλαδή, προστάτευσαν και προστατεύουν όλους αυτούς που φταίνε για τα χρέη και τη λεηλασία της Ελλάδας. Ούτε άφησαν τα ΜΜΕ, τα δικά τους και τα δικά μας, να τους αγγίξουν. Κανέναν! Τα φόρτωσαν όλα στον ελληνικό λαό, ότι δεν δουλεύει, ότι παίρνει μεγάλες συντάξεις και όλα τα σχετικά. Αυτοί, λοιπόν, που μας δείχνουν και μας λασπώνουν, είναι οι μεγαλύτεροι απατεώνες στην Ευρώπη, τουλάχιστον. Μπορεί η ελβετική HSBC και οι βρετανικές Barclays και Standard Chartered να συνεχίζουν να ξεπλένουν τα χρήματα των ναρκοεμπόρων και των κλεπτοκρατών, όπως είναι ολοφάνερο από το Φάκελο της FinCEN, αλλά είναι η μεγάλη, η μεγαλύτερη, η κρατική, Deutsche Bank που είναι βουτηγμένη μέχρι την κορυφή της κεφαλής της σε όλες τις μεγάλες βρωμοδουλειές.

Είναι αυτοί που διακινούν παγκόσμια το βρώμικο χρήμα, πρωταγωνιστές του παγκόσμιου δικτύου ξεπλύματος των χρημάτων που προέρχονται από τις πιο αποδοκιμαστέες πρακτικές, όπως είναι η ληστεία των ταμείων των διαφόρων χωρών από τους ντόπιους κλεπτοκράτες, το σωματεμπόριο και το εμπόριο ναρκωτικών και η φοροαποφυγή που πραγματοποιείται από όλες τις πολυεθνικές, και όχι μόνο από την Apple, όπως αποδείχτηκε στην Ιρλανδία, που εμπορεύονται από αθλητικά είδη μέχρι φάρμακα και τρόφιμα. Αυτό που παρουσιάζεται ως νόμιμη οικονομία στον κόσμο, στο απληροφόρητο κοινό, είναι το μπροστινό μέρος. Τo πίσω μέρος είναι μαύρο και βρώμικο, διεφθαρμένο και ληστρικό.

Η αξιοσέβαστη Deutsche Bank, με υπουργό επί των οικονομικών τον αυστηρό κ. Σόιμπλε, συμμετείχε μέχρι και στο μεγάλο κόλπο του φιξαρίσματος των διατραπεζικών επιτοκίων! Πλήρωσε πρόστιμο γι’ αυτό. Και να ήταν μόνο αυτό; Οι Αμερικάνοι επιβάλανε πρόστιμο 14 δισ. δολαρίων στη γερμανική τράπεζα για το βρώμικο ρόλο της στην υπόθεση των ενυπόθηκων δανείων, τη φούσκα, που οδήγησε σε αλυσιδωτή κατάρρευση το 2008. Τελικά, πλήρωσε μόνο 7 δισ. Επίσης, η Deutsche Bank ξέπλυνε όλα τα βρώμικα ρούβλια, πάνω από 10 δισ. σε δολάρια, των Ρώσων ολιγαρχών που άρπαζαν τα πάντα μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

Μέχρι και τα βρώμικα χρήματα του Αμερικανού παιδόφιλου, του Τζέφρι Έπσταϊν, που αυτοκτόνησε στις αμερικάνικες φυλακές, ξέπλενε η Deutsche Bank! 150 εκατ. πρόστιμο πλήρωσε γι’ αυτό στους Αμερικάνους. Και, όπως γράφει ο Χένρικ Μπέμε, η Deutsche Bank διαδραμάτισε κορυφαίο ρόλο και στο μεγαλύτερο, μέχρι τότε, σκάνδαλο ξεπλύματος μαύρου χρήματος. Υπήρξε ο κύριος εταίρος της Danske Bank, η οποία μέσω υποκαταστημάτων στην Εσθονία ξέπλυνε από το 2007 μέχρι το 2015 περίπου 200 δισ. ευρώ. Αποτέλεσμα όλων αυτών των εγκληματικών πρακτικών είναι να έχει χάσει η μετοχή της Deutsche Bank το 75% της αξίας της μέσα στην τελευταία δεκαετία. Την περασμένη βδομάδα, που έγινε γνωστό ότι θα απολύσει ακόμα μερικές χιλιάδες υπαλλήλους, η μετοχή της έπεσε άλλο ένα 8%!

Διεφθαρμένο σύστημα

Εγκληματικές πρακτικές ακολουθούν και άλλοι γερμανικοί κολοσσοί, όπως η Daimler-Benz-Mercedes και η VolksWagen, που αμφότερες έκαναν το κόλπο με την απόκρυψη των ρύπων των αυτοκινήτων που παράγουν, και δεν είναι μικρότερης σημασίας η αποκάλυψη για τη συνεργασία της VW με τη βραζιλιάνικη δικτατορία στις διώξεις και τα βασανιστήρια των υπαλλήλων της. Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτές οι εταιρίες, μαζί με την εξίσου αμαρτωλή Siemens, είναι οι ναυαρχίδες της γερμανικής οικονομίας και το καμάρι των Γερμανών.

Στην Ευρώπη ισχυρίζονται ότι έχουν το καλύτερο σύστημα ελέγχου των τραπεζών, αλλά, όπως λένε οι γνώστες, αυτό ισχύει θεωρητικά, αφού ο έλεγχος στην πράξη είναι υποτυπώδης. Σύμφωνα με την Transparency International σε 25 από τις 27 χώρες της Ε.Ε. εδρεύουν τράπεζες που επί δεκαετίες διενεργούν ύποπτες συναλλαγές χωρίς να έχουν τιμωρηθεί.

Είναι τόσο μεγάλη η διαφθορά πίσω από τη βιτρίνα, που έχουν καταφέρει όλο αυτό το σύστημα της διαπλοκής, του ξεπλύματος και της διαφθοράς να το εντάξουν μέσα σε μία λογική, σε μία λειτουργικότητα, ως αναπόφευκτο παράσιτο. Ότι είναι σωστοί και έντιμοι, αλλά αυτά δεν μπορούν να τα αποφύγουν, οπότε δεν υπάρχει ούτε θέμα διαφθοράς ούτε θέμα ευθύνης. Είναι μόνο προβλήματα που έχουν οι καλές business. Τους βοηθάει και το γεγονός ότι είναι τόσο πελώρια τα οικονομικά μεγέθη που ακόμα κι όταν δημοσιοποιούνται είναι πάρα πολύ δύσκολο για τον απλό άνθρωπο να τα συλλάβει, να τα συνειδητοποιήσει, καθώς εντάσσονται στη σφαίρα ενός άλλου κόσμου, απλησίαστου, φανταστικού.

Στην Ελλάδα, επί δεκαετίες, τα κυκλώματα πολιτικών-επιχειρηματιών πλουτίζουν συμμετέχοντας στην οργανωμένη λεηλασία που εφαρμόζουν οι μητροπόλεις στον τόπο μας. Και ενάντια σ’ αυτή τη λεηλασία πρέπει να διεξάγονται οι αγώνες των πολιτών που ζουν από το μόχθο τους μέχρι τη δικαίωσή τους, μέχρι τη δημιουργία ενός δικαιότερου κόσμου.

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!