Το πονηρό 1%

Θα δημιουργηθούν «δομές φιλοξενίες» που δεν θα ξεπερνούν το 1% του πληθυσμού ανά περιφέρεια. Ακούγεται σοφτ, μαλακό, εύπεπτο. Όμως ας το δούμε στη συγκεκριμένη του μορφή.

Με έναν πρόχειρο υπολογισμό του 1% υπολογίζεται ότι σήμερα «χωράνε» περίπου 107.600 πρόσφυγες σε δομές που θα φτιαχτούν σε όλη την χώρα. Φυσικά δεν γίνεται λόγος (αποκρύβεται) αν ο αριθμός αυτός αφορά και τις δομές που ήδη υπάρχουν, αλλά μάλλον εννοούν πως θα γίνουν καταμερισμοί νέων αφίξεων που φτάνουν τις 100.000 (ήδη στα νησιά Ανατολικού Αιγαίου υπάρχουν 37.000 μετανάστες-πρόσφυγες. Με το 1% οι περιοχές που θα νοιώσουν περισσότερο βάρος είναι η Μακεδονία (26.000) και Αττική (38.000), αμέσως-αμέσως πάνω από το 50% του συνολικού αριθμού.

Η δεύτερη μεγάλη πονηράδα του 1% είναι ότι δεν είναι σκορπισμένο γενικά στην περιφέρεια, αλλά θα επιλεγούν συγκεκριμένα σημεία για τα νέα hot-spot. Αν σ’ ένα χωριό ή σε μια κωμόπολη βάλεις δίπλα ένα στρατόπεδο με 2.000 (το λιγότερο) πρόσφυγες ή μετανάστες, τότε στα μέρη αυτά δεν είναι 1% αλλά κάτι ποσοτικά και ποιοτικά διαφορετικό. Αλλάζει όλη η ζωή της περιοχής.

Τώρα, ας αναρωτηθούμε σε ποια μέρη θα πάνε τα νέα στρατόπεδα. Η απάντηση δεν είναι δύσκολη: στα πιο υποβαθμισμένα, στα πιο φτωχά. Ούτε στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης, ούτε στα βόρεια προάστια της Αττικής. Τα προσφυγόπουλα θα πάνε στα δημόσια σχολεία, νοσοκομεία κ.λπ. που λειτουργούν ήδη σε ακραίες ήδη συνθήκες και με ελλιπές προσωπικό – χώροι όπου οι ελίτ δεν πατούν το πόδι τους. Ούτε σε ιδιωτικά σχολεία, ούτε σε ιδιωτικές κλινικές-νοσοκομεία, ούτε σε SUV και αεροπλάνα θα δεις να διαβαίνουν πρόσφυγες…

Δεν πρόκειται για λαϊκισμό. Αλλά για ταξικότητα της πολιτικής στο θέμα. Όταν ο Όσκαρ Λαφοντέν και η Σάρα Βάγκενκνεχτ επεσήμαναν ότι το κύριο βάρος του μεταναστευτικού το σηκώνουν τα πιο φτωχά στρώματα της κοινωνίας και αυτός είναι ο λόγος που η ακροδεξιά κατορθώνει να εισπράττει την δυσφορία (άνοδος του AfD στην Γερμανία) κατηγορήθηκαν κι αυτοί για εθνικιστική παρέκκλιση…

Ν.Τ.