Μετά από μερικές δραματικές εβδομάδες, επήλθε μια προσωρινή εκεχειρία στον ταλαιπωρημένο «Μεγάλο Συνασπισμό» που κυβερνά τη Γερμανία. Η πάλαι ποτέ παντοδύναμη καγκελάριος Μέρκελ, σκιά του παλιότερου εαυτού της, αναγκάστηκε να συμβιβαστεί την Τετάρτη με τον Βαυαρό χριστιανοκοινωνιστή υπουργό Εσωτερικών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης Ζεεχόφερ. Και έπειτα οι δυο τους βρήκαν μια καταπληκτική λύση με τον άλλο εταίρο τους, το σοσιαλδημοκρατικό SPD: απλά, ο καθένας τους θα ονομάζει διαφορετικά την πολιτική που από κοινού εφαρμόζουν. Στο ένα λεκτικό άκρο ο Ζεεχόφερ που, τρέμοντας την άνοδο της ακροδεξιάς AfD, διαβεβαιώνει τους Βαυαρούς ότι θα διώξει όλους τους παρείσακτους σε χρόνο μηδέν. Και στο άλλο (πάντα λεκτικό) άκρο οι σοσιαλδημοκράτες, που επιδίδονται σε ασκήσεις γλωσσοπλασίας και νίψης των χειρών τους… Στο μέσον βρίσκεται μια Μέρκελ πιο αδυνατισμένη παρά ποτέ, ανίκανη να επιβληθεί ακόμη και στο εσωτερικό της Γερμανίας – πόσο μάλλον να ανακτήσει τον ηγεμονικό της ρόλο εντός μιας Ε.Ε. με πολλαπλασιαζόμενες αποκλίσεις και απειθαρχίες.
Το βασικό επίδικο είναι, και σ’ αυτό συμφωνεί όλο το γερμανικό πολιτικό σύστημα, όσοι φτάνουν στην Ελλάδα να μην μπορούν να προχωρήσουν παραπέρα, οπότε να εκλείψει και το πρόβλημα της διαχείρισής τους επί… καθαρά ευρωπαϊκού –δηλαδή άριου– εδάφους
Αν κρατάει κάτι την καγκελάριο που κάποτε έτρεμαν όλοι, είναι η αγωνία της γερμανικής ελίτ να μην εκτροχιαστεί εντελώς η κατάσταση και ανατιναχθεί ολόκληρο το ευρωπαϊκό «οικοδόμημα». Εξ ου και οι συνεχείς νουθεσίες από βιομήχανους, μεγαλεμπόρους και τραπεζίτες για την ανάγκη συναίνεσης, όπως και οι προσπάθειες της Μέρκελ να βρει ένα νέο ρόλο στο (επίσης πανταχόθεν αμφισβητούμενο) στρατόπεδο της παγκοσμιοποίησης. Τι ακριβώς προβλέπει όμως η συμφωνία των 3 εταίρων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης; Καταρχήν την επαναπροώθηση όσων προσφύγων και μεταναστών καταφέρνουν να φτάσουν στη Γερμανία, στις αρχικές χώρες εισόδου – βασικά δηλαδή στην Ελλάδα και την Ιταλία. Η Ελλάδα, υποχρεωτικότατη, έχει ήδη δεχτεί την επιστροφή των ανεπιθύμητων από τη Γερμανία. Παραμένει όμως ως αγκάθι η Ιταλία, με την οποία αναμένεται σκληρό παζάρι. Πόσο γρήγορα θα επαναπροωθούνται οι ανεπιθύμητοι; Εντός… 48 ωρών από την άφιξή τους στη Γερμανία, όπως δήλωσε η Μέρκελ! Και πού θα «φιλοξενούνται» μέχρι να απορριφθεί (διότι αυτό θα συμβαίνει συστηματικά, όπως όλοι γνωρίζουν) η αίτησή τους; Όχι σε κλειστά «κέντρα τράνζιτ», όπως ήθελε ο Ζεεχόφερ, διότι η… ορολογία δεν αρέσει στο SPD. Οπότε θα «φιλοξενούνται» σε αστυνομικά τμήματα, όπου θα λαμβάνουν χώρα «ταχείες διαδικασίες τράνζιτ»…
Αερολογίες, τέλος
Ένα δεύτερο και πιο μακρόπνοο τμήμα της συμφωνίας αφορά την επεξεργασία και υιοθέτηση ενός νέου ομοσπονδιακού νόμου περί μετανάστευσης (διότι και η γερμανική βιομηχανία έχει ανάγκες…), όπως και τη συνεννόηση με την Αυστρία και τις χώρες του Βίζεγκραντ ώστε να κλείσει ερμητικά ο λεγόμενος «Νότιος Διάδρομος». Δηλαδή να αποκλειστεί εντελώς η πρόσβαση ανεπιθύμητων με «αρχική» προέλευση την Ελλάδα – στην οποία θα επαναπροωθούνται, υπό γερμανική ευθύνη, όσοι μπαίνουν στη Γερμανία μέσω Αυστρίας ή Ουγγαρίας (που αρνούνται να πάρουν πίσω όσους «σπρώχνουν» προς τη Γερμανία). Πώς θα επιτευχθεί αυτό πρακτικά, μένει να διευκρινιστεί την επόμενη εβδομάδα, όταν συναντηθούν στο Ίνσμπρουκ οι υπουργοί Εσωτερικών της Ιταλίας, της Γερμανίας και της Αυστρίας. Το βασικό επίδικο είναι, και σ’ αυτό συμφωνεί όλο το γερμανικό πολιτικό σύστημα, όσοι φτάνουν στην Ελλάδα να μην μπορούν να προχωρήσουν παραπέρα, οπότε να εκλείψει και το πρόβλημα της διαχείρισής τους επί… καθαρά ευρωπαϊκού –δηλαδή άριου– εδάφους.
Κάπως έτσι απαλλασσόμαστε επιτέλους, αν και με βαρύτατο τίμημα, από τις αερολογίες περί ευρωπαϊκών ιδεωδών, οραμάτων, αλληλεγγύης και λοιπών χαντρών που προορίζονταν για κατανάλωση από τους μη άριους υπηκόους της Ε.Ε. Πλέον τα σύκα-σύκα και η σκάφη-σκάφη, χωρίς φιοριτούρες: οι αυθεντικοί Ευρωπαίοι θα ανατινάζουν και θα ληστεύουν όποια χώρα τους γυαλίσει, και οι ιμιτασιόν θα πληρώνουν τη νύφη. Όχι όλοι: θα έχουν τα τυχερά τους και αρκετές χιλιάδες μή άριων ανθρωπιστών, ριζοσπαστών κ.λπ. μέσω «Μ»ΚΟ, ευρωπαϊκών ενισχύσεων, προγραμμάτων «αλληλεγγύης» με το κεφάλι και πάει λέγοντας. Αρκεί να βαράνε προσοχές στα Βερολίνα, τις Βιέννες και τα Βίζεγκραντ. Δεν θα υπάρξει πρόβλημα: έχουν ήδη μάθει να εκτελούν άριστα τα παραγγέλματα.
«Θέλω να είμαι σαφής», δήλωσε η Αντρέα Νάλες, επικεφαλής της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, λίγο μετά την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των 3 εταίρων του Μεγάλου Συνασπισμού σχετικά με το μεταναστευτικό. Και διευκρίνισε: «Δεν συμφωνήσαμε σε κάποιου είδους συμβιβασμό. Αντ’ αυτού, καταρτίσαμε μια νέα πρόταση η οποία περιλαμβάνει λογικές λύσεις. Οι χριστιανοδημοκράτες και οι (Βαυαροί) χριστιανοκοινωνιστές, από την άλλη, έπαιξαν τις τελευταίες εβδομάδες ένα θεατρικό έργο ανάξιο της χώρας μας». Ποιες είναι οι λογικές λύσεις, κατά την ηγέτιδα του SPD, αναλύεται στο κυρίως κείμενο. Δεν πρέπει όμως να περάσει απαρατήρητη η νιοστή κωλοτούμπα της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, που ανέκαθεν κάνει τα πάντα για να υπηρετήσει την ελίτ – ακόμη κι αν για να το πετύχει αυτό χρειάζεται να αυτοακρωτηριαστεί πολιτικά. Έτσι, μετά την ακύρωση των προεκλογικών δεσμεύσεων περί μη συνέχισης της συνεργασίας με την Μέρκελ και την κατάποση όλης της γραμμής του Σόιμπλε για την οικονομία και την Ευρώπη, τώρα επέρχεται ένας ακόμη… δημιουργικός συμβιβασμός σε ένα θέμα που μέχρι πρότινος ήταν «εκτός συζήτησης».
Το ποιος παίζει το καλύτερο θέατρο, όμως, ήταν εμφανές και πριν αποκατασταθεί μια (προσωρινή) συναίνεση εντός του Μεγάλου Συνασπισμού. Η «από θέση αρχών» αντίθεση του SPD στα κλειστά κέντρα τράνζιτ προσφύγων και μεταναστών επί γερμανικού εδάφους ήταν ούτως ή άλλως κραυγαλέο παράδειγμα της κεντροαριστερής υποκρισίας. Διότι το ενοχλούν τάχα το SPD τα κέντρα κράτησης στη Γερμανία, αλλά με τις Μόριες δεν έχει πρόβλημα… Ούτε με την ταχεία «επαναπροώθηση» προσφύγων και μεταναστών που κατάφεραν να φτάσουν σε γερμανικό έδαφος έχει πρόβλημα η κυρία Νάλες. Της αρκεί που τα «κέντρα τράνζιτ» μετονομάστηκαν σε «διαδικασίες τράνζιτ» εντός αστυνομικών τμημάτων, και παραμένει θεωρητικά η δυνατότητα αίτησης ασύλου (κι ας έχει γίνει σαφές ότι θα είναι μια προσχηματική και fast track διαδικασία με προδιαγεγραμμένο αρνητικό αποτέλεσμα και αυτόματη «επαναπροώθηση», συνήθως στην Ελλάδα). Όπως είπε η επικεφαλής του SPD, «το τι θα γίνεται εφεξής είναι αρμοδιότητα του κυρίου Ζεεχόφερ». Και προφανώς δεν σκοπεύει να μπλεχτεί στη δουλειά του ανθρώπου… Ας «επαναπροωθηθούν» λοιπόν όπως-όπως στις Μόριες της πλούσιας Ελλάδας τα θύματα της ιμπεριαλιστικής Ε.Ε., διότι κι οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες άνθρωποι είναι κατά βάθος: χρειάζονται και άλλοθι, και κουκιά στις κάλπες…
