«Να φοβάσθε τους φτωχούς που σας προτείνουν να πεινάτε περισσότερο».
Αγνώστου
Όπως θα έλεγε κάποιος, βλέποντας τη χρονιά που έφυγε και προβλέποντας τη χρονιά που έρχεται: «κουράγιο, έχουμε περάσει και χειρότερα». Βεβαίως, στον Μεσοπόλεμο, στην Κατοχή, στον Εμφύλιο – για να μείνουμε στη νεότερη Ιστορία.
«Έχουμε περάσει και χειρότερα» λοιπόν ή αλλιώς το ερώτημα της μνήμης.
……………
Λειτουργεί η μνήμη, προσωπική και συλλογική, για να εξηγούνται και να θεραπεύονται οι καιροί ή η μνήμη εκπίπτει εν τέλει σε λήθη με αποτέλεσμα όλα να επαναλαμβάνονται επισυμβαινόμενα μέσα σε έναν φαύλο κύκλο που όλο και στενεύει γύρω από την εντροπία στο κέντρο του;
***
Το «έχουμε περάσει και χειρότερα» δίνει την ελπίδα ότι μπορούμε να αγωνιστούμε για το καλύτερο (διότι και στο παρελθόν έχουμε καταφέρει κάτι τέτοιο); Ή μας γεμίζει φόβο για τα χειρότερα (που έχουν γίνει κάποτε και που, όμως, κάθε λίγο και λιγάκι επανέρχονται);
………….
Όταν οι ομοιότητες του παρόντος με το παρελθόν είναι περισσότερες από τις προσδοκίες του παρόντος για το μέλλον, τα πράγματα έχουν ζορίσει πολύ.
Για παράδειγμα έχω ακούσει πολλούς τελευταίως να λένε ότι: «να μη γίνει πόλεμος και όλα τα άλλα τα αντέχουμε!»
Αντέχουμε δηλαδή τη σκλαβιά, τον εμπαιγμό, τη νέα φεουδαρχία, με έναν λόγο την τυραννία, αρκεί να μη γίνει πόλεμος. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται λογικό. Άλλωστε τα τελευταία πολλά χρόνια τα σοφά Ιερατεία των ελίτ έχουν εκπαιδεύσει τις μάζες στην αποφυγή του χειρότερου, ασχέτως αν το χειρότερο έχει θύματα τις ίδιες. Ασχέτως αν το χειρότερο γίνεται όλο και πιο χειρότερο.
Καθώς έτσι λοιπόν δεν υπάρχουν πλέον σύννεφα απ’ τα οποία να μην έχει πέσει (πολλές φορές) ο καθένας χωριστά και οι μάζες μαζικά.
Αλλά, αν αυτά τα ερωτήματα αφορούν αυτούς που στον έναν ή τον άλλον βαθμό έχουν μνήμη, τι γίνεται με αυτούς που ορίζονται απ’ τη λήθη;
Σε αυτούς κουμάντο κάνει η επικαιρότητα έτσι όμως τη διαμορφώνουν τα κυρίαρχα (και επαναλαμβανόμενα) στερεότυπα, δεξιά κι «αριστερά». Κι όταν το ποσοστό εκείνων που «απολαμβάνουν» τη λήθη μεγαλώνει, τόσο η δυστοπία για όλους «αυξάνεται, πληθύνεται και κατακυριεύει» τη Γη.
***
Τα ερωτήματα που έρχονται από το μέλλον δεν μπορούν να απαντηθούν χωρίς εφόδια απ’ το παρελθόν. Η καταστροφή του πολιτισμού και των ταυτοτήτων μέσω της καταστροφής της μνήμης, ανοίγουν τον δρόμο στο 1% του πληθυσμού προς τον μετα-άνθρωπο, δηλαδή τον εαυτόν του οπλισμένο με θεϊκές πλέον ιδιότητες και ικανότητες. Οι υπόλοιποι; το 99%;
«Πόλεμος να μη γίνει» και μια θεσούλα στη Βαστίλη θα την εξασφαλίσουμε.
***
Έχει πορευθεί ως τώρα στην Ιστορία της με τέτοια «λογική» η ανθρωπότητα. Κατά περιόδους, ναι! Όταν όλα μοιάζουν να βυθίζονται σε έναν Εφιάλτη που φαντάζει ως ο τελικός προορισμός. Ώσπου, μέσα σε μια «στιγμή» όλα αλλάζουν, οι μάζες γκρεμίζουν τη Βαστίλη και οι μαλακίες πάνε περίπατο…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
5•I•2023
