Αρχική πολιτική Τελικός κυπέλου με άδειες κερκίδες

Τελικός κυπέλου με άδειες κερκίδες

Σύμπτωμα της γενικευμένης διάλυσης

Για ακόμη μια χρονιά η Πολιτεία, η ΕΠΟ και οι ΠΑΕ είναι ανίκανες να διασφαλίσουν την ομαλή διεξαγωγή του τελικού της δεύτερης μεγαλύτερης διοργάνωσης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Για ακόμη μια χρονιά οι Έλληνες φίλαθλοι θα βλέπουν ως μακρινό όνειρο ανατροπές όπως αυτή της Τοτεναμ και της Λίβερπουλ στα ημιτελικά του Τσαμπιονς Λιγκ και το ελληνικό ποδόσφαιρο θα απαξιώνεται συνεχώς από την διαμάχη των προέδρων που έχουν κουρσέψει τις μεγάλες ομάδες, κρατώντας όμηρο τον αθλητισμό στη χώρα μας.

Για ακόμη μια φορά πρωταγωνιστές, είναι η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ, ή για να το πούμε καλύτερα, μιας και ίσως να φαντάζει άδικο να φορτώνονται την ευθύνη δυο ιστορικά σωματεία, η ΠΑΕ του Ιβάν Σαββίδη και η ΠΑΕ του Δημήτρη Μελισσανίδη. Πρόκειται για δύο εκλεκτούς ολιγάρχες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που αξιοποιήθηκαν στην επιχείρηση αναδιάταξης της διαπλοκής στη χώρα μας, που στο ποδόσφαιρο μεταφράστηκε σε «εξυγίανση» από το αισχρό σύστημα Μαρινάκη.

Το 2017 υπό της πιέσεις των δύο «εξυγιαντών», και τις διαβεβαιώσεις του, γνωστού και μη εξαιρετέου, Δημάρχου Βόλου, Αχιλλέα Μπέου, ότι η πόλη του πληροί τις προϋποθέσεις για να φιλοξενήσει την διοργάνωση, η κυβέρνηση άφησε τον τελικό να διεξαχθεί και καταλήξαμε στα γνωστά βίαια επεισόδια μεταξύ οπαδών στη «γέφυρα» του Πανθεσσαλικού.

Το 2018, πάλι με τις ευλογίες, του υφυπουργού κ. Γ. Βασιλειάδη, η Αθήνα μετατράπηκε σε εμπόλεμη ζώνη επί μία ολόκληρη βδομάδα, με ραντεβού θανάτου μεταξύ οπαδών της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού, παρά τις εκατέρωθεν διαβεβαιώσεις ότι θα μπει φρένο στους οργανωμένους οπαδούς και παρά τα ισχυρά μέτρα αστυνόμευσης. Τα επεισόδια αυτά διαδέχθηκε ένας καταιγισμός υποσχέσεων και ευχών από την πλευρά της πολιτείας ότι πρέπει να μπει βαθειά το μαχαίρι στο κόκαλο για την απομάκρυνση της βίας από τα γήπεδα.

Η σημερινή κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι καθρέφτης της συνολικής διάλυσης κάθε πτυχής της χώρας. Η μαφιοποίηση του επαγγελματικού αθλητισμού είναι κομμάτι της μαφιοποίησης της πολιτικής ζωής της χώρας

Και ερχόμαστε σήμερα με την κυβέρνηση να δηλώνει ανίκανη να διασφαλίσει ότι δεν θα γίνουν έκτροπα σε έναν τελικό με παρουσία φιλάθλων. Και καταφεύγει στην εύκολη λύση να διεξαχθεί ο αγώνας κεκλεισμένων των θυρών. Δίνει μόνο μερικές δεκάδες εισιτήρια στις δύο ΠΑΕ, προχωράει σε απαγόρευση συγκεντρώσεων στο κέντρο της Αθήνας, κινητοποιεί χιλιάδες άνδρες των ΜΑΤ για να περιφρουρούν το άδειο γήπεδο και εύχεται ο Γερμανός διαιτητής, το VAR και οι επίτροποι της UEFA να βάλουν το χέρι τους και να κυλίσουν τα πράγματα ομαλά.

Όλα τα παραπάνω τα ντύνει και με ένα επικοινωνιακό περιτύλιγμα δήθεν ανεξαρτησίας της Πολιτείας από τα συμφέροντα. Με τον κ. Βασιλειάδη να ξαναδηλώνει όλο θράσος ότι αυτή η απόφαση αποτελεί το πρώτο βήμα (πόσα πρώτα βήματα έχουμε ζήσει;) για την εξυγίανση του ποδοσφαίρου. Αν δούμε όμως πιο ψύχραιμα τα πράγματα η κυβέρνηση απλά κρύβει το πρόβλημα κάτω απ’ το χαλί. Μέσα στο γενικευμένο μπάχαλο που έχει δημιουργήσει δεν είναι ικανή η χώρα μας να διοργανώσει ούτε μια εγχώρια αθλητική διοργάνωση. Κανένας κυβερνητικός δεν επιθυμεί να πάρει την ευθύνη επεισοδίων σε προεκλογικό χρόνο. Ούτε καν οι επίτροποι της UEFA – γιατί μην ξεχνάμε ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι σε μνημόνιο. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση δεν θέλει και δεν μπορεί να βάλει χέρι στους έμμισθους οπαδικούς στρατούς των προέδρων. Το Μαξίμου έχει «γραμμάτια» να εξοφλήσει προς τους ιδιοκτήτες των ΠΑΕ, είναι δεσμευμένη απέναντι τους αφού βασίστηκε στις μεταξύ τους συγκρούσεις για να στηθεί το ΣΥΡΙΖικό καθεστώς. Τους στηρίζει και την στηρίζουν.

Ας γυρίσουμε όμως ξανά στην μεγάλη εικόνα. Άλλος ένας θεσμός βυθίζεται στην σήψη και στην απαξίωση. Η σημερινή κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι καθρέφτης της συνολικής διάλυσης κάθε πτυχής της χώρας. Η μαφιοποίηση του επαγγελματικού αθλητισμού είναι κομμάτι της μαφιοποίησης της πολιτικής ζωής της χώρας. Η υπέρμετρη ενδυνάμωση ολιγαρχών, καναλαρχών, ιδιοκτητών ΠΑΕ και οπαδικών στρατών δηλητηριάζει το πολιτικό κλίμα, κάνοντας την να μοιάζει όλο και περισσότερο με «μπανανία» και προτεκτοράτο. Δεν υπάρχει διέξοδος από την ρυπαρή αυτή κατάσταση αν δεν σαρωθεί όλη αυτή η κόπρος του Αυγεία.

Σχόλια

Exit mobile version