- Αυτήν τη φορά οι δυνάμεις που έβγαλε η Τουρκία στις θάλασσες (κι εν μέρει στον αέρα) ήταν δυνάμεις σύρραξης.
Αν η κρίση εξελίσσετο, θα εκινείτο όχι προς την κατεύθυνση ενός «θερμού επεισοδίου», αλλά προς την κατεύθυνση μιας αναμέτρησης.
Πιθανόν, τελικής αναμέτρησης.
- Η Ελλάδα δεν αιφνιδιάστηκε. Παρ’ ότι ο σκοπός της Τουρκίας δεν ήταν να τεστάρει τον βαθμό ετοιμότητας της χώρας μας (δαπάνησε πολλούς πόρους για να είναι μόνον αυτό ο στόχος της), η Ελλάδα βρέθηκε έτοιμη – ήταν εκεί που έπρεπε να είναι.
Αυτό ίσως να είναι που απέτρεψε την περεταίρω εξέλιξη της κρίσης. Οι «μεσολαβήσεις» ήρθαν μετά. (Και αφορούν στην επόμενη μέρα).
………………..
Συνεπώς, δεν ήταν τεστ, αλλά ετοιμότητα χτυπήματος ή διερεύνηση, τοις πράγμασι, δυνατότητας χτυπήματος. Από αυτό επέμεινε η πίεση.
Η πίεση θα παραμείνει.
Αυτή η πίεση θα είναι πιο έντονη και διαρκής παρά ποτέ.
Η Τουρκία έχει εγγράψει ένα ακόμα «προηγούμενο» στις διεκδικήσεις της.
- Η διαμεσολάβηση Μέρκελ ή οποιουδήποτε άλλου, εξυπηρετεί ντε φάκτο αυτόν τον σχεδιασμό.
Διότι:
- Διάλογο υπό απειλή η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει. Η «εξουδετέρωση» της απειλής θα επιτρέψει τον διάλογο που η απειλή υπαγορεύει.
- Ήγουν θα μας τα πάρουν αργότερα.
………………………
- Εκτός αν…
Αυτό το «εκτός αν» είναι το ζητούμενο της ελληνικής πολιτικής, καλύτερα της ελληνικής στρατηγικής (προκειμένου να διαμορφωθεί κάτι τέτοιο).
Έως τώρα, αυτό το «εκτός αν» κινείται στη σφαίρα του ευτυχούς απρόσμενου, του φιλότιμου των Ελλήνων και της πιθανότητας η τουρκική πολεμική μηχανή να ‘ναι σακαράκα. Ή να την πατήσει αλλού…
Στη σφαίρα της λογικής όμως, που είναι και πιο σίγουρη, εκείνο που κυριαρχεί στη χώρα μας είναι τα ταμπού. Που την ακυρώνουν. Ταμπού στον δημόσιο λόγο και ταμπού στα πολιτικά προγράμματα. Καθότι
δεν εννοούμε να καταλάβουμε ότι μια τελική αναμέτρηση με την Τουρκία είναι αναπόφευκτη.
Ακόμα κι αν αυτή η κρίση δεν εξελιχθεί σε σύρραξη, κάποια επόμενη κρίση θα εξελιχθεί. Ή, θα οργανωθεί για να εξελιχθεί.
Αυτή η σύρραξη όταν συμβεί, δεν θα αφήσει περιθώρια για μια επόμενη (διορθωτική, για την πλευρά που θα χάσει), αλλά θα έχει χαρακτηριστικά τελικής αναμέτρησης.
Με ιστορικά αποτελέσματα.
……………………….
Αν λοιπόν το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν λειτουργήσει με βάση τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί, αν δεν «βάλει τον λαό στο κόλπο» θα καρκινοβατούμε για όσον καιρό μας μένει σε αχαρτογράφητα νερά με βάρκα την ελπίδα.
Η οποία, βεβαίως πεθαίνει τελευταία, αφού πνιγούνε πρώτα όλοι οι άλλοι.
Ήγουν, θα ελπίζουμε στην καλή μας τύχη, να υποστεί δηλαδή η Τουρκία συντριπτικό πλήγμα κάπου αλλού – στη Λιβύη, στη Συρία, ή στο… Άντεν.
***
Η Τουρκία βρίσκεται καθ’ οδόν προς την… Ανδαλουσία (!). Μη γελάτε, τελευταίος θα γελάσει ο Ερντογάν. Διότι, στην περίπτωση της Τουρκίας, ταιριάζει παραλλαγμένη η φράση του Λένιν: η Δύση πουλάει στην Τουρκία το σκοινί με το οποίο η Τουρκία θα την κρεμάσει…!
Σε χρόνο που κινείται με γεωμετρική πρόοδο, η Τουρκία αναπτύσσεται σε ένα τέρας με νέο-οθωμανικά και ισλαμιστικά χαρακτηριστικά. Αναζητά «Ζωτικό Χώρο».
Ακριβώς τον ίδιο «Ζωτικό Χώρο» που αναζητούσε η ναζιστική Γερμανία κατά τον Μεσοπόλεμο.
………………………..
Και η Δύση σήμερα, αντιμετωπίζει την Τουρκία με τον Κατευνασμό που αντιμετώπισε το Γ’ Ράιχ τότε!
***
Για την ώρα λοιπόν, η Ελλάδα βρίσκεται στην «πρώτη γραμμή» χωρίς μετόπισθεν…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
22•VII•2020
