Με μουσική υπόκρουση τους Σταμάτη Σπανουδάκη, Ευανθίας Ρεμπούτσικα, και με αναφορές σε Μίκη, Ρίτσο, Άξιον Εστί, Λιανοτράγουδα δηλαδή κάπως υπερκομματικές αναφορές (για να τεθούν υποθήκες για την προεδρική εκλογή του 2026 όπως χαρακτηριστικά σημείωσε ο κ. Κοττάκης), με παρουσία του Κ. Καραμανλή και του Κ. Μητσοτάκη, έγινε η πρεμιέρα του ιδρύματος Σαμαρά – και κυρίως μέσα από την ομιλία του ίδιου του Αντώνη Σαμαρά. Είχαν προηγηθεί στην αίθουσα, η θερμή αγκαλιά Σαμαρά-Καραμανλή, το χλιαρό χειροκρότημα στον Κ. Μητσοτάκη σε αντίθεση με το θερμό που δόθηκε όταν αναγγέλθηκε η παρουσία του αρχηγού ΓΕΘΕΑ κ. Φλώρου. Φυσικά παρών ήταν και ο πρέσβης των ΗΠΑ. Τζ. Τσούνης.
Μέσα σε αυτό το κλίμα και αυτήν την ατμόσφαιρα ο Α. Σαμαράς έκανε την πολιτική του κατάθεση: Τονίζοντας τις εξής αιχμές: Πατρίδα-πατριωτισμός, δεξιά παράταξη και αξίες, φιλοδυτικός και φιλο-αμερικάνος με έμφαση, έντονα επικριτικός για τη σημερινή Ευρώπη, αντίθετος σε συμβιβασμούς με Τουρκία και Πρέσπες. Όμως εκεί που επικεντρώνονταν το ενδιαφέρον ήταν η στάση του απέναντι στην τωρινή κυβέρνηση και όσα γίνονται.
Με τον τρόπο του ο Α. Σαμαράς διεμήνυσε προς τον Κ. Μητσοτάκη πως προς το παρόν θα πορευτούν «ενωμένοι» στις εκλογές, παζαρεύοντας για τα ψηφοδέλτια, αλλά παράλληλα πήρε αποστάσεις από πολλά πεπραγμένα έτσι ώστε να έχει βάλει υποθήκες για τη Ν.Δ. μετά τον Κυριάκο
Με τον τρόπο του διεμήνυσε προς τον Κ. Μητσοτάκη πως προς το παρόν θα πορευτούν «ενωμένοι» (δηλαδή στις εκλογές) παζαρεύοντας βέβαια θέσεις για δικούς του ανθρώπους στα ψηφοδέλτια, αλλά παράλληλα πήρε αποστάσεις από πολλά πεπραγμένα έτσι ώστε στα στραβοπατήματα και το στρίμωγμα του Κ. Μητσοτάκη, να έχει βάλει υποθήκες για τη Ν.Δ. μετά τον Κυριάκο. Τα «δεν θέλω να πιστέψω ότι η κυβέρνηση διενεργούσε υποκλοπές κ.λπ.» είναι ο τρόπος να φανεί πως η Δεξιά δεν αφομοιώνει ως δικό της τμήμα τον Κ. Μητσοτάκη, ότι ο τελευταίος έχει απομακρυνθεί από αξίες τόσο της Λαϊκής Δεξιάς όσο και της σκληρής (αντρίκιας κατά Αντώνη και παραδοσιακής) Δεξιάς.
Η μητσοτακική πτέρυγα πρόβαλλε τα «θα βαδίσουμε ενωμένοι προς τις εκλογές» και έκανε πως δεν άκουσε όλα τα υπόλοιπα. Προς το παρόν το μαντρί το διαχειρίζεται ο Μητσοτάκης, μετά από αυτόν θα δούμε τους βασικούς μετόχους τι θα κάνουν και πώς θα κινηθούν. Βέβαια η ομιλία του Α. Σαμαρά είχε αρκετή περιαυτολογία για το πόσο αντιστάθηκε και πόσο συνέβαλε για να μην «βουλιάξει» η Ελλάδα και τις νέες τριγωνικές συμμαχίες που αυτός έχτισε με Ισραήλ και Αίγυπτο. Στο όραμά του βέβαια διαφαίνεται μια Ελλάδα ως ενεργειακός τροφοδότης της Ευρώπης που έχει «ενεργειακή πείνα» και η Ελλάδα με τα αποθέματά της μπορεί να βοηθήσει. Όραμα κι αυτό… που θέλει αρκετά τέρμινα να εκπληρωθεί και μέχρι τότε… το πολιτικό κολάζ που έχει στηθεί θα τα έχει κάνει όλα ή σχεδόν όλα, λίμπα. Γιατί ο Α. Σαμαράς έχει δίκιο όταν ισχυρίζεται πως: «όμως για να λέμε την αλήθεια, τη μάχη των ιδεών, εμείς, εδώ στην Ελλάδα, την έχουμε εγκαταλείψει!» και υπάρχει ένα «κενό ηγεσίας στη Δύση, χωρίς προηγούμενο» και ότι «είναι πρωτοφανής η παγκόσμια σημερινή πολιτική φτώχεια». Αυτά τα κενά με τι και πώς θα γεμίσουν; Άγνωστο κατά Αντώνη Σαμαρά, ή δεν μας πολυενδιαφέρει… Απλά θα αρμενίσουμε ελπίζοντας σε μέριμνα από τους συμμάχους.
