politismos lezanta

«Mετά το Άουσβιτς, είναι αδύνατον να γραφεί ποίηση»
Αντόρνο

Μετά το ΔΝΤ;

Βοσπόρου και Λαοδικείας…  μικρός 8 ετών. Μόνο. Στην Κοκκινιά. Κυριακή, 9 το βράδυ. Παραμονή της Ημέρας της Ποίησης. 9 το βράδυ. Μια ώρα περισσότερη από τα χρόνια του. Μπροστά στον μεγάλο κάδο, απέναντι από το τυροπιτάδικο. Βοσπόρου και Λαοδικείας. Σκαλίζει τα σκουπίδια με το δεξί, με το αριστερό σηκώνει από κάτω ένα πενιρλί. Καμένο. Από τα πεταμένα του τυροπιτάδικου. Που δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Αυτός από τα καμένα. Ύστερα πίνει λίγο νερό από ένα μπουκαλάκι, βαθιά μέσα στον κάδο. Που χωράει ολόκληρος. Τα αυτοκίνητα μπροστά στον «Σάββα» φεύγουν με φρέσκα πενιρλί και νεράκια. Πάει 9.30.Ψάχνει ακόμα στα σκουπίδια. Για σάπιες μπουγάτσες, πατημένες σπανακόπιτες, χτεσινές κιμαδόπιτες, στραπατσαρισμένες πίτσες. Να πάει και στο σπίτι. Που δεν είναι στο Καστρί. Ούτε στο Λαγονήσι. Στη Νίκαια. Το 2011.Το πρωί δεν θα πάει σχολείο. Γιατί δουλεύει στους κάδους. Με ειδικότητα τα τυροπιτάδικα. Όχι του Μπουένος Άιρες. Της Νίκαιας. Το 2011. Που τα φάγαμε όλοι μαζί. Και ο μικρός μαζί. Από τα καμένα πενιρλί. Βοσπόρου και Λαοδικείας. Σε λίγο ξημερώνει η μέρα της ποίησης. Χωρίς τον πιτσιρίκο.

Κάτια Γαλοπούλου

Σχόλια

Exit mobile version