του Βασίλη Γρετσίστα*
Εδώ και πάνω από ένα μήνα, εξελίσσεται μια πρωτοφανής προσπάθεια διάλυσης ενός οργανισμού, του ΚΕΘΕΑ. Με συνταγή την επιβολή, μέσω Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, ενός καθαρά κομματικού διοικητικού συμβουλίου στη θέση του εκλεγμένου Δ.Σ ενός αυτοδιοικούμενου οργανισμού.
Οι ΠΝΠ είναι συνήθης πρακτική τα τελευταία 10 χρόνια για το πολιτικό σύστημα. Το καινούργιο είναι ότι αυτή τη φορά η «λάσπη» για να δικαιολογηθεί μια τόσο αυταρχική απόφαση, έπεται της πράξης, η οποία δικαιολογείται εκ των υστέρων. Προϋπήρχε μόνο η υποψηφιότητα της κας Δημητρίου για το Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ. Αυτό δεν ήταν ανεκτό στην κυβέρνηση, αλλά δεν μπορούσε και να αποτελέσει επιχείρημα προς την κοινωνία.
Ο ίδιος ο υπουργός Υγείας Β. Κικίλιας είπε μόλις προχτές στη Βουλή: «Καταλαβαίνετε ότι ως πολιτική ηγεσία, τώρα μας δίνεται η δυνατότητα να έρθουν στα χέρια μας σιγά-σιγά τα στοιχεία τα οποία πρέπει να έχουμε σε σχέση με την οικονομική διαχείριση». Ποια ήταν όμως τα περιβόητα «στοιχεία» για την οικονομική διαχείριση; Μια έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου που δεν έκανε παρά ορισμένες συστάσεις για βελτιώσεις στις διαδικασίες του ΚΕΘΕΑ μετά από τακτικό έλεγχο, και που βεβαίως δεν ήταν κρυφή από κανέναν.
Τα δε στοιχεία για παρατυπίες ή παρανομίες στην περίπτωση των φυλακών στα Διαβατά, προέρχονται από πόρισμα επιτροπής εσωτερικού ελέγχου που το ίδιο το ΚΕΘΕΑ σύστησε. Το πόρισμα παρουσιάστηκε στα ΜΜΕ σαν ανακάλυψη του Κικίλια. Η αλήθεια όμως είναι ότι ζητήθηκε από το ΚΕΘΕΑ και του παραδόθηκε μια μέρα πριν το χρησιμοποιήσει για να αιτιολογήσει εκ των υστέρων την επιβολή ειδικού σκοπού διοίκησης. Έτσι, υλικό που έχουν παράξει οι διαδικασίες του ίδιου του φορέα και σχετίζεται με τις πληγές που μπορούν να υπάρχουν μέσα σε έναν ζωντανό οργανισμό, χρησιμοποιείται για να δυσφημιστεί συνολικά το έργο του.
Η νέα διοίκηση, πλήρως απονομιμοποιημένη στα μάτια των εργαζομένων, δεν έχει τον παραμικρό ενδοιασμό να συνεχίσει σε αυτό το μοτίβο. Παράλληλα, επιστρατεύονται «παλιές» αντιπαραθέσεις, που αφορούσαν σε άλλη περίοδο και άλλα θέματα, για να ξαναβαπτιστούν ως καινούργιες και να ενταχθούν στην αντιπαράθεση εντός του πολιτικού συστήματος.
Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι η τεράστια συσπείρωση που υπάρχει γύρω από τον οργανισμό, η καθολική υπεράσπιση του έργου και της λειτουργίας του. Οι άνθρωποι του οργανισμού γνωρίζουν φυσικά τις δυνατότητες αλλά και τις αδυναμίες του. Δεν ανέχονται όμως να γίνονται αντικείμενο της τρέχουσας πολιτικής αντιπαράθεσης, σαν τον βάτραχο ανάμεσα στα βουβάλια.
Αυτή η στάση παραξενεύει πολλούς, και πρώτα από όλα την κυβέρνηση. Δεν είναι σύνηθες, ένας σύλλογος εργαζομένων να υπερασπίζεται τον οργανισμό που δουλεύει, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να αντιμετωπίσει τον ίδιο τον εαυτό του μέσα στον φορέα και τις μετατοπίσεις που απαιτούνται. Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι αγωνίζονται με τέτοιο τρόπο ώστε να συνεχίζεται η δουλειά με όλους τους αποδέκτες των υπηρεσιών. Γιατί αντιλαμβάνονται ότι η σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα σε θεραπευόμενους, οικογένειες και εργαζόμενους, τίθεται σε κρίση κάτω από όλη αυτή τη λάσπη. Δεν ξέρω βέβαια αν η κυβέρνηση το αντιλαμβάνεται αυτό, και κατά πόσο είναι στα ενδιαφέροντα της…
* Ο Βασίλης Γρετσίστας είναι μέλος της Γενικής Συνέλευσης του ΚΕΘΕΑ
