Μόνο για ιστορική έρευνα θα μπορούσε, πλέον, να ασχοληθεί κανείς με τη Δεξιά και την Αριστερά, όπως τις γνωρίσαμε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έως την πτώση της ΕΣΣΔ. Οι πρωταγωνιστές έχουν αποχωρήσει και οι διάδοχοι, παρά τις φανφάρες, βυθίζονται στο τέλμα. Οι Κλίντον, ο Ομπάμα, η Μέρκελ, ο Μακρόν, ο Τσίπρας, απήλθαν ή ετοιμάζονται για τον τελευταίο χορό, ζαρωμένοι παρά υπερήφανοι για την υστεροφημία τους. Η ιστορική Αριστερά ως οργάνωση και ιδεολογία εξατμίστηκε και η παραδοσιακή Δεξιά, μετά την τελευταία νεοφιλελεύθερη μετάλλαξή της, διολισθαίνει προς το κοιμητήριο.
Έως πρόσφατα Σαλβίνι και Λεπέν αντιμετώπιζαν λοιδορίες και ύβρεις ως ακροδεξιοί, φασίστες. Προχθές συναντήθηκαν στο Παρίσι για τις ευρωεκλογές και κανείς δεν μιλάει για «επερχόμενο φασισμό». Επειδή οι κατήγοροι βυθίζονται στην ανυποληψία και οι κατηγορούμενοι κερδίζουν μάχες. Για παράδειγμα η Λέγκα του Σαλβίνι και οι 5 Αστέρες έδωσαν μάχη για τον προϋπολογισμό και επέβαλλαν τις θέσεις τους με ασήμαντες αλλαγές, το ευρωιερατείο υποχώρησε.
Βλέποντας αποσπασματικά, δεν μπορούμε να βγάλουμε συμπέρασμα επειδή κάθε χώρα αντιμετωπίζει διαφορετικά προβλήματα. Για παράδειγμα: Στη Δυτική Ευρώπη θέλουν να αντικαταστήσουν τον προαιώνιο δεσμό/ προσφώνηση «μπαμπάς και μαμά» με τον παραλογισμό «γονέας 1 και γονέας 2»! Η γελοία απόπειρα ματαιώθηκε. Όλοι ξέρουν ότι ο Σαλβίνι είναι δεξιός, όπως και η Λεπέν. Αλλά κανείς δεν αμφιβάλλει ότι δεν έχουν σχέση με τον Μακρόν ή τον Γιούνγκερ, εκπροσώπους μιας αποστεωμένης ελίτ, παρηκμασμένης, χωρίς έμπνευση, με μόνο χαρακτηριστικό της την απληστία. Ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας Φ. Φιγιόν, καθ’ όλα δεξιός, ομολόγησε ότι τους ηγέτες των δυτικών χωρών τους επιλέγει η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, σύναξη της παγκοσμιοποιημένης δυτικής ελίτ (agora vox).
***
Στην Ελλάδα, χώρα «καθυστερημένη» ως προς τις προαναφερόμενες κοινωνικές «καινοτομίες», το θέμα αιχμής δεν είναι η οικογένεια αλλά η πατρίδα. Με τον ΣΥΡΙΖΑ μας επιτρέπουν, για την ώρα, να έχουμε «μπαμπά και μαμά» αλλά θέλουν να εξαφανίσουν όλα όσα θυμίζουν την Ιστορία, την πατρίδα και τους αγώνες γι’ αυτήν. Παραμονές εκλογών οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης προσκρούουν σε οξυμένες αντιδράσεις. Ορισμένοι προβλέπουν στις ευρωεκλογές λίαν χαμηλές επιδόσεις, ίσως μονοψήφιους αριθμούς…
Στην Ελλάδα, χώρα «καθυστερημένη» ως προς τις κοινωνικές «καινοτομίες», το θέμα αιχμής δεν είναι η οικογένεια αλλά η πατρίδα. Με τον ΣΥΡΙΖΑ μας επιτρέπουν, για την ώρα, να έχουμε «μπαμπά και μαμά» αλλά θέλουν να εξαφανίσουν όλα όσα θυμίζουν την Ιστορία, την πατρίδα και τους αγώνες γι’ αυτήν
Αλλά και στη Γαλλία ίσως υπάρξει απροσδόκητη εξέλιξη και η Μαρίν Λεπέν κερδίσει την παρτίδα στις ευρωεκλογές χάρη και στην (αθέλητη) συμβολή των Κίτρινων Γιλέκων. Με τη μαχητική στάση τους μάλλον έχουν επισκιάσει το «φόβητρο» της «ακροδεξιάς» Μαρίν Λεπέν» και ίσως, οι ήπιες αντιδράσεις της να προσελκύσουν μερίδα των συντηρητικών αστών, ψηφοφόρων του Μακρόν. Ενοχλημένοι από τα Γιλέκα και απογοητευμένοι από την ανικανότητα του Μακρόν δεν θα είναι έκπληξη αν στραφούν στη Λεπέν. Είναι λυπηρό ότι η Αριστερά του Μελανσόν, παρά τις αρχικές ελπίδες, φθίνει ραγδαία στις δημοσκοπήσεις, ακολουθώντας τη «γραμμή» του Κ.Κ. Γαλλίας βυθισμένου στο 1% του εκλογικού σώματος. Ο αστικός κόσμος βρίσκει κάποιες λύσεις, έστω προσωρινές. Η Αριστερά όχι.
Η μεγάλη διαφορά από το παρελθόν είναι ότι τότε ο ιστορικός φασισμός και ναζισμός ηγήθηκαν, παρέσυραν και οδήγησαν τα πλήθη. Αντίστροφα, σήμερα τα πλήθη αναγκάζουν τις νεοφανείς δεξιές ηγεσίες στην Ευρώπη να αναπροσαρμόσουν τα πρότυπά τους. Αλλιώς ή αναγκάζονται να αποχωρήσουν, όπως ο πατέρας Λεπέν (και λόγω ηλικίας αλλά χωρίς διάδοχο) ή, όχι αδίκως, καθηλώνονται όπως η Χρυσή Αυγή, ταυτισμένη με το έγκλημα παρά με την πολιτική.
Η μεταπολεμική αντικομμουνιστική Δεξιά και η ιστορική Αριστερά ανήκουν στον κόσμο που αποσύρεται. Οι νέες δυνάμεις, από τον Πούτιν έως τον Τραμπ με όλους τους ενδιάμεσους, έχουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, π.χ. την πολιτική με επίκεντρο την πατρίδα. Η γεωπολιτική υπερτερεί της ιδεολογίας, έτσι ώστε τον Μαδούρο να στηρίζουν Ρωσία και Κίνα ενώ ταυτόχρονα στηρίζουν και τον Ερντογάν. Μόνο οι πολιτικά καθυστερημένοι προτάσσουν τους παλαιούς ιδεολογικούς διαχωρισμούς.
***
Στα δικά μας, ο ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε., αδιαφορεί αν οι πολιτικές που καλείται να εφαρμόσει βλάπτουν τη χώρα. Η «ατυχία» του είναι πως έφθασε καθυστερημένος «στη φωλιά του κούκου», το πουλί-απατεώνας που ως γνωστόν γεννάει σε ξένη φωλιά, πετάει τα γνήσια αυγά και οι ανύποπτοι γονείς κυοφορούν τα δικά του. Έφθασε αργά και διάλεξε λάθος πλευρά. Οι συστημικές δυνάμεις στην Ευρώπη είναι σε φάση αποκαθήλωσης. Έφθασε αργά επειδή επέλεξε τη γελοία θέση να κατηγορεί συνολικά τον ελληνικό λαό για φασισμό (!) γιατί π.χ. απορρίπτει τη Συμφωνία των Πρεσπών. Δεν κατηγορεί την Χρυσή Αυγή με την ελπίδα ότι θα περιορίσει τη Ν.Δ. Έφτασε αργά, επειδή δεν μπορεί ούτε θέλει να διακρίνει τη διαφορά ενός πιστού συμμάχου από τον άβουλο εκτελεστή αλλότριων συμφερόντων σε βάρος της πατρίδας. Ο ΣΥΡΙΖΑ έφθασε αργά για να σωθεί, όσο και αν μεταθέσει την ώρα των εκλογών. Ήρθε καθυστερημένος, για να κλείσει αυτός άδοξα τον κύκλο της ιστορικής Αριστεράς, της δογματικής και της αναθεωρητικής. Ο Λένιν μιλούσε για χρήσιμους ηλίθιους. Παρέλειψε να καταγράψει την τύχη των άχρηστων της ίδιας συνομοταξίας ίσως επειδή πάνε ασυνόδευτοι και άκλαυτοι.
Υ.Γ.: Οι ΗΠΑ θα μας πουλήσουν, διαβάζουμε, υπερσύγχρονα F35 από τη σοδειά που θα έπαιρνε η Τουρκία αν δεν προτιμούσε τους S400. Συνοδευτικά δικαιολογητικά της αγοράς είναι πληροφορίες περί θερμής σύγκρουσης με την Τουρκία. Αν τα αγοράσουμε θα καλύψουμε έξοδα παραγωγής. Αν γίνει θερμό επεισόδιο θα δοκιμαστούν σε συνθήκες μάχης. Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.
