Αρχική στήλες με όχημα την ποίηση Με όχημα την ποίηση: Ρήγας Βελενστινλής (1757-1798)

Με όχημα την ποίηση: Ρήγας Βελενστινλής (1757-1798)

Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός

 

Θούριος

Ως πότε, παλληκάρια, να ζούμεν στα στενά,
μονάχοι, σαν λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά;
σπηλιές να κατοικούμεν, να βλέπωμεν κλαδιά,
να φεύγωμ’ απ’τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;
να χάνωμεν αδέλφια, Πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας κι όλους τους συγγενείς;

Καλλιό ’ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή!
Τι σ’ ωφελεί αν ζήσης και είσαι στη σκλαβιά;
Στοχάσου πως σε ψένουν καθ’ ώραν στη φωτιά.
Βεζύρης, Δραγουμάνος, Αφέντης κι αν σταθής,
ο Τύραννος αδίκως σε κάμει να χαθής.
Δουλεύεις ολ’ ημέρα σε ό,τι κι αν σοι πη,
κι αυτός πασχίζει πάλιν το αίμα σου να πιή.
Ο Σούτζος κι ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής,
Γκίκας και Μαυρογένης, καθρέπτης ειν’ να ιδής.
Ανδρείοι καπετάνοι, παπάδες, λαϊκοί,
σκοτώθηκαν, κι αγάδες, με άδικον σπαθί.
κι’ αμέτρητ’ άλλοι τόσοι, και Τούρκοι και Ρωμιοί,
ζωήν και πλούτον χάνουν, χωρίς καμμιά ’φορμή.

Ελάτε μ’έναν ζήλον σε τούτον τον καιρόν,
να κάμωμεν τον όρκον επάνω στον Σταυρόν.
συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν,
να βάλωμεν, εις όλα να δίδουν ορισμόν.
οι Νόμοι ναν’ ο πρώτος και μόνος οδηγός,
και της Πατρίδος ένας να γένη αρχηγός.
γιατί κ’ η αναρχία ομοιάζει την σκλαβιά.
να ζούμε σα θηρία, ειν πλιό σκληρή φωτιά.

…………………….

Σ’ Ανατολή και Δύσι και Νότον και Βοριά
για την Πατρίδα όλοι  να’χωμεν μια καρδιά.
στην πίστιν του καθένας ελεύθερος να ζη,
στην δόξαν του πολέμου να τρέξωμεν μαζί.
Βουλγάροι κι Αρβανίτες, Αρμένοι και Ρωμιοί,
αράπηδες και άσπροι, με μια κοινή ορμή,
για την Ελευθερίαν να ζώσωμεν σπαθί,
πως είμασθ’ αντρειωμένοι, παντού να ξακουσθή.
Οσ’ απ’ την Τυραννίαν πήγαν στη(ν) ξενιτειά.
στον τόπον του καθένας ας έλθη τώρα πιά.
και όσοι του πολέμου την τέχνην αγροικούν,
εδώ ας τρέξουν όλοι Τυράννους να νικούν.
η Ρούμελη τους κράζει μ’ αγκάλες, ανοιχτές,
τους δίδει βιό και τόπον, αξίες και τιμές.
Ως πότ’ οφφικιάλος σε ξένους βασιλείς;
Έλα να γίνης στύλος δικής σου της φυλής.
Κάλλιο για την Πατρίδα κανένας να χαθή,
ή να κρεμάση φούντα για ξένον στο σπαθί.
Και όσοι προσκυνήσουν, δεν είναι πλιό εχθροί.
αδέλφια μας θα γένουν, ας είναι κ’ εθνικοί.
Μα όσοι θα τολμήσουν αντίκρυ να σταθούν,
εκείνοι, και δικοί μας αν είναι, ας χαθούν.

Σχόλια

Exit mobile version