Αρχική στήλες στήλη...άλατος Μάνδρα είναι θα περάσει…

Μάνδρα είναι θα περάσει…

Προφανώς τα προβλήματα στην Αττική είναι πάμπολλα και συσσωρευμένα, εδώ και δεκαετίες και κανείς δεν το αμφισβητεί. Για να λέμε μάλιστα και την αλήθεια, οι πλημμύρες στη Μάνδρα πριν από μερικούς μήνες ίσως είχαν και το άλλοθι των προηγούμενων κυβερνήσεων. Τώρα, όμως, που η ίδια περιοχή, οι ίδιοι άνθρωποι ζουν για δεύτερη φορά τον εφιάλτη, η κυρία Δούρου πετάει την μπάλα στην εξέδρα. Μιλάει με έπαρση για έργα που έχουν προγραμματιστεί και οσονούπω ξεκινούν.

Για μια ακόμα φορά η ανικανότητα και η ανεπάρκεια της Περιφέρειας Αττικής από τη μια είναι πασιφανής, αλλά από την άλλη καθίσταται και επικίνδυνη, μια που η ασφάλεια και οι περιουσίες των κατοίκων της Μάνδρας συνεχίζουν να βρίσκονται στο έλεος των καιρικών συνθηκών, αφού οι καθ’ ύλην αρμόδιοι βρέθηκαν απροετοίμαστοι. Κι εδώ δεν υπάρχει κανένα άλλοθι, καμία δικαιολογία, καθώς οι προτεραιότητες είχαν ήδη τεθεί, λίγους μήνες νωρίτερα. Όμως, κανένα ουσιαστικά προληπτικό μέτρο, κανένας σχεδιασμός αντιμετώπισης έκτακτων αναγκών δεν υπήρχε. Δεν είδαμε την παραμικρή κίνηση που να ορίζει υπεύθυνο και σοβαρό αυτό το κράτος και τη συγκεκριμένη διοίκηση της Περιφέρειας.

Είναι σίγουρο, πως το σύνολο των πολεοδομικών αυθαιρεσιών στη Μάνδρα, σε συνδυασμό με τις οικιστικές ατασθαλίες καθώς και τις παράνομες παρεμβάσεις στο περιβάλλον, αλλά και την παντελή έλλειψη εγγειοβελτιωτικών έργων έχουν δημιουργήσει μια περιοχή άκρως επισφαλή. Η εικόνα των κατοίκων που ανέβαιναν στις ταράτσες για να σωθούν είναι τριτοκοσμική και απογοητευτική συνάμα και απορώ με το θράσος των υπευθύνων, από τη δήμαρχο έως την περιφερειάρχη, να δίνουν συνεντεύξεις προσπαθώντας να πείσουν για τις σωτήριες ενέργειές τους.

Η κυρία Δούρου, ανακόλουθος σε ό,τι είχε εξαγγείλει προεκλογικά, υπερασπίζεται με περίσσιο πάθος πλέον τα ΧΥΤΑ, την καταστροφή του περιβάλλοντος, την προώθηση των εργολάβων, την υποβάθμιση των περιοχών που προορίζει για σκουπιδότοπους, αλλά κυρίως την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής.

Και είναι μια πραγματική απορία μου – χωρίς ιδιαίτερη σημασία πια: Είναι μετάλλαξη αυτό που βλέπουμε ή ένα παραμύθι που φάγαμε;

Σχόλια

Exit mobile version