Αρχική πολιτισμός Ρεαλισμός και ποίηση στα «Μακρινά αστέρια της άρκτου»

Ρεαλισμός και ποίηση στα «Μακρινά αστέρια της άρκτου»

Από την Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ3

 

Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ3 και το ΚΕΜΕΣ παρουσιάζουν, στο πλαίσιο του αφιερώματός τους, Το ζεύγος και η βία τη Δευτέρα 24 Οκτωβρίου στις 21:00 στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 1 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ.: 2310-233665) το βραβευμένο δράμα του Λουκίνο Βισκόντι Τα μακρινά αστέρια της άρκτου (Ιταλία, 1965, ασπρόμαυρη, 105′). Παίζουν: Κλαούντια Καρντινάλε, Ζαν Σορέλ, Μάικλ Κρεγκ, Ρέντσο Ρίκι.

Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, του οποίου έντυπη ανάλυση θα διανεμηθεί στους θεατές, ενώ στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.

Το προς συζήτηση θέμα στο λαϊκό πανεπιστήμιο για τον κινηματογράφο θα είναι: Η ματιά του Βισκόντι πέρα από τα κινηματογραφικά είδη και η πολιτική-ιστορική προοπτική της Ιταλίας.

Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:

«Η Σάντρα (Κλαούντια Καρντινάλε) πηγαίνει μαζί με το σύζυγο (Μάικλ Κρέιγκ), στο χωριό της για να ταχτοποιήσει οικογενειακές υποθέσεις. Να παραστεί στην ανέγερση ενός μνημείου στη μνήμη του αντιφασιστικού αγώνα του διανοούμενου πατέρα της και να δει τη μητέρα της που πάσχει από βαριά ψυχοπάθεια. Εκεί τα ζεύγος θα συναντηθεί με τον όμορφο αδερφό της (Ζαν Σορέλ).

Εκπληκτικό, μάλλον άγνωστο, φιλμ του Βισκόντι, το οποίο -κατά δήλωσή της- αγαπά ιδιαίτερα η Καρντινάλε: Σύνθετη τοιχογραφία με στοιχεία νουάρ, αναδρομή στο παρελθόν και αναφορές σε κρυμμένα μυστικά. Με μια έξοχη δαιδαλώδη αφήγηση, σχηματίζεται ένα ψηφιδωτό παζλ πολιτικό, κοινωνικό, οικογενειακό.

Ο Βισκόντι εφορμά με το στυλ του ολοκληρωτικού σινεμά, ανακαλύπτει σπέρματα φασισμού, οικογενειακής παθογένειας, πολιτικής και συναισθηματικής μετάλλαξης. Είναι μια συγκλονιστική ταινία πολλαπλών σεναριακών ανατροπών, αρχετυπικό έργο που αντιγράφηκε πολλές φορές. Καρντινάλε-Σορέλ ως αδέρφια με περίεργη σχέση, ο χώρος γεμάτος φαντάσματα, η Ιταλία του ’65: Ένα ποίημα που βραβεύτηκε στη Βενετία και παραμένει μοντέρνο, επίκαιρο, διαχρονικό, διαπεραστικό, με υποδειγματική αφήγηση και αισθητική που σε θαμπώνουν, με τα ντεκόρ και τους φωτισμούς να εξομολογούνται. Όσο για το τέλος; Είναι ένα ανείπωτο ειρωνικό σοκ!»

 

Δέκα λόγοι για να μη χάσετε την ταινία

1 Για το εκπληκτικό σενάριο με τις πολλαπλές ανατροπές, τους συνδυασμούς, τους συμβολισμούς και τις ρεαλιστικές καταστάσεις.

2 Για τους συνταρακτικούς ρόλους, κατά πρώτο λόγο της Καρντινάλε, κατά δεύτερο του Ζαν Σορέλ, κατά τρίτο του Μάικλ Κρεγκ.

3 Για τα εκπληκτικά φωτογραφικά κοντράστ του Αρμάντο Νανούτσι.

4 Για τους εκπληκτικούς υποβλητικούς φωτισμούς και τα φυσικά ντεκόρ που αντιστοιχούν με πολιτικές καταστάσεις.

5 Γιατί για μια ακόμη φορά ο Ιταλός μετρ εστιάζει σε μια ακόμα ταινία του στα άδυτα μιας διαβρωμένης οικογένειας.

6 Γιατί όλες οι μυθοπλαστικές αναφορές έχουν σαφείς σημάνσεις: η αιμομιξία, η ψυχοπάθεια, ο φασισμός, η διανόηση, οι μεγάλες εντυπωσιακές γιορτές.

7 Γιατί ο μέγας Βισκόντι ξεπερνάει με άνεση τα κινηματογραφικά είδη, περνώντας από το νεορεαλισμό στην οικογενειακή τοιχογραφία και από τις πολιτικές αναφορές στο φιλμ νουάρ.

8 Γιατί οι μεγάλοι δημιουργοί όπως ο Βισκόντι δεν εγκλωβίζονται στα κινηματογραφικά είδη, αλλά αξιοποιούν τα στερεότυπα τους για να φτιάξουν μεγάλες τοιχογραφίες όπως αυτή.

9 Γιατί η ταινία διαθέτει ένα από τα πιο συγκλονιστικά φινάλε στην ιστορία του κινηματογράφου, συνδυάζοντας την ειρωνεία, το τέλος των ψευδαισθήσεων και την αρχή της ειλικρίνειας.

10 Γιατί αν η ταινία ειδωθεί προσεκτικά και αποκωδικοποιηθεί ανάλογα, τότε πρόκειται για μεγάλη τομή στη σύγχρονη ιταλική ιστορία, στα απόκρυφα και τις ψευδαισθήσεις της.

 

Υ.Γ. Την επόμενη Δευτέρα, 31 Οκτωβρίου, η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ3 και το ΚΕΜΕΣ παρουσιάζουν, στο πλαίσια του ίδιου αφιερώματος, την κλασική περιπέτεια του Σαμ Πέκινπα Ήταν δυο φυγάδες (1972).

Σχόλια

Exit mobile version