Και διηγώντας τα να κλαις… (φ.358)

Δωρεά(ν) οργάνων

Θα ήταν καλή ιδέα οι άνθρωποι που εγχείρισε ο Πολάκης να ψαχτούν λίγο. Να ζητήσουν και μια δεύτερη γνώμη βρε αδερφέ. Με αυτόν που έμπλεξαν, χωρίς να το ξέρουν, μπορεί (σίγουρα) κάποιο όργανο τους να «δωρίστηκε» στην τρόικα. Ποτέ δεν ξέρεις με αυτούς τους κλεφτοκοτάδες που έχουμε μπλέξει…

Ν.Τ.

Περί δεοντολογίας

Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου η 3η Μαΐου, και τα δημοσιογραφικά σωματεία βρήκαν την ευκαιρία να μιλήσουν για το θέμα. Κεντρική ιδέα στις ανακοινώσεις τους, ότι «Ελευθερία του Τύπου με ανεργία, στους δημοσιογράφους, που υπερβαίνει στην Ελλάδα το 50% μαζί με απλήρωτη εργασία και Ασφαλιστικό σε αποδόμηση, δεν συμβιβάζονται». Σωστό. Σε μια τέτοια σημαδιακή μέρα θα περίμενα όμως να διαπιστώσω επίσης και την προσήλωση (όχι μόνο λόγω αλλά και έργω) των σωματείων και στη δημοσιογραφική δεοντολογία. Ματαίως… Για να πω την αλήθεια, δεν θυμάμαι ποτέ να έχουν κάνει τα συγκεκριμένα σωματεία ιδιαίτερη φασαρία επειδή κάποιος δημοσιογράφος διασπείρει εν γνώσει του ψεύδη, θάβει ειδήσεις και απόψεις ή αναδεικνύει άλλες, κατά τα συμφέροντα που υπηρετεί. Ή μήπως αυτά είναι ψιλά γράμματα μπροστά στην ελευθερία του Τύπου;

X.X.

Έχουμε ξεφύγει…

Αφισάκι από τη διαδικτυακή καμπάνια του Σταύρου Θεοδωράκη (Ποτάμι) υπέρ του Μακρόν. Εντυπωσιακή η «διεθνιστική αλληλεγγύη» των απανταχού φίλων του Βερολίνου. Όλα τα λεφτά η καρδούλα, κολλήσαμε από τα μέλια… Στην δε Καθημερινή, συναγωνίζονται ο ένας τον άλλον σε χατζηαβατικά σχόλια για τον Γάλλο υποψήφιο Πρόεδρο. Τελευταίο κρούσμα, ο Στ. Κασιμάτης που μαλώνει την Φώφη Γεννηματά γιατί μετρήθηκε ο ενθουσιασμός στην ανακοίνωσή της υπέρ του Μακρόν και βρέθηκε μικρός: «Απλώς συγχαίρει τον Μακρόν (μην το πάρει και πάνω του…) και στηρίζει, όπως όλοι. Κανένα ίχνος ενθουσιασμού δεν διακρίνεται, όπως λ.χ. στην ανακοίνωση του Ποταμιού»…

Με τη μία…

Εκεί που δεν πέρναγε το μέηλ Χαρδούβελη, περνάει η συμμορία του Τσίπρα η οποία είναι η μόνη κυβέρνηση που μπορεί να φέρει δυο και αν θέλει και τρία μνημόνια. Εκεί που οι προηγούμενες κυβερνήσεις μπορούσαν μέχρι ένα και καιγόντουσαν, ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται το αγαπημένο κατοικίδιο του Τόμσεν, ο οποίος τρίβει τα μάτια του με την αποτελεσματικότητα του Δραγασάκη και του Χουλιαράκη να ξεφουρνίζουν τα μνημόνια σαν σταφιδόψωμα. Και γι’ αυτό ο Κούλης και οι λοιποί διαχειριστές μνημονίων θα κάτσουν πάγκο όσο ο Τσίπρας διεκπεραιώνει την μια καταστροφική μεταρρύθμιση πίσω από την άλλη. Και αν οι φιλελέδες δεν είχαν προσωπικό συμφέρον από την πτώση Τσίπρα, θα έπρεπε να σηκώνουν τον παππού από το νεκροκρέβατο για να το ρίξει δαγκωτό Φλαμπουράρη. Γιατί κανείς άλλος δεν θα ξεπούλαγε αεροδρόμια, λιμάνια, ΕΛΒΟ, ΔΕΗ με την μια.

Χάρης Ζάβαλος

Πλατιά λογική…

Στιγμές απείρου κάλλους την περασμένη Τετάρτη στα Δικαστήρια της Θεσσαλονίκης. Ο «Συντονισμός συλλογικοτήτων» καλούσε, όπως κάθε Τετάρτη, σε συγκέντρωση προκειμένου να μπλοκαριστούν διαδικασίες πλειστηριασμών. Ως εδώ, καλά. Το πράγμα άρχισε να στραβώνει όταν οι συμμετέχοντες βρέθηκαν δίπλα-δίπλα με οπαδούς του Σώρρα, οι οποίοι πήγαν για να προστατεύσουν την βιοτεχνία που ανήκε σε έναν «δικό τους» και έβγαινε σε πλειστηριασμό. Ο «Συντονισμός» που κινείται περισσότερο στη λογική ενός «στελεχικού ακτιβισμού» της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, έπρεπε με κάποιο τρόπο να διαφοροποιηθεί. Επέλεξε λοιπόν, να το κάνει με συνθήματα όπως: «Ο λαός δεν ξεχνά, τους φασίστες τους κρεμά», «Λαέ θυμήσου, το χώμα που πατάς λευτέρωσε ο Άρης και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ» και «Ένας είναι ο δρόμος λαέ για να νικάς, ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς»! Κι ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί στην Ελλάδα το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς δεν είναι στα επίπεδα αυτού που ήταν στην Ισπανία.

Ν.Γ.