Την περασμένη εβδομάδα η κυβέρνηση Ραχόι διώχτηκε κακήν-κακώς, χάρη στην πρωτότυπη σύμπραξη του ισπανικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PSOE), των Podemos και αυτονομιστικών κομμάτων. Πραγματικά, ήθελε προσπάθεια από την πλευρά της ισπανικής παραδοσιακής Δεξιάς για να πετύχει μια τέτοια σύγκλιση, αλλά τελικά ο Ραχόι… τα κατάφερε. Την πηγαία λαϊκή ικανοποίηση για την ανατροπή του αντιδημοφιλούς Ραχόι διαδέχθηκαν αυτήν την εβδομάδα άλλοι, λιγότερο αυθόρμητοι πανηγυρισμοί: τα ισπανικά και διεθνή ΜΜΕ εξαπέλυσαν διθυράμβους διαφήμισης της νέας ισπανικής κυβέρνησης που σχημάτισε ο «σοσιαλιστής» Πέδρο Σάντσεθ. Χαιρετίστηκε η πλειοψηφική παρουσία του γυναικείου φύλου, η συμμετοχή δημοφιλών προσώπων (όπως ο… αστροναύτης Πέδρο Ντούκε) και φυσικά ο φιλοευρωπαϊκός προσανατολισμός της – μια ανάσα για τα επιτελεία της Ε.Ε. τη στιγμή που η δυσαρέσκεια καταλαμβάνει όλη σχεδόν τη Γηραιά Ήπειρο, με αιχμές τη Βρετανία, την Ιταλία κ.λπ. Αλλά ας πάρουμε με τη σειρά τα «προσόντα» των διαδόχων του Ραχόι και το κατά πόσο ανοίγουν μια νέα σελίδα…
Οι πανηγυρισμοί για την πλειοψηφία γυναικών υπουργών μπορεί να ακούγονται «πολιτικά ορθοί», αλλά μάλλον θα αραιώσουν αν δούμε μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Υπουργός Δικαιοσύνης αναλαμβάνει η Ντολόρες Ντελγκάδο, πρώην εισαγγελέας της Audiencia Nacional – δηλαδή του ανώτατου ειδικού δικαστηρίου που ασχολείται με «πολιτικά αδικήματα» και έχει πρωταγωνιστήσει στις διώξεις και φυλακίσεις Βάσκων και Καταλανών. Γνωστή επίσης διότι θεωρεί ότι πρέπει να επιτραπεί η «άσκηση μέτριας φυσικής βίας» (δηλαδή τα βασανιστήρια) επί «υπόπτων για τρομοκρατία»… Υπουργός Παιδείας ορίστηκε η Ιζαμπέλ Σελαά, που έχει δώσει μάχες επί μαχών ώστε να αποτραπεί η γενίκευση της εκμάθησης και χρήσης της βασκικής γλώσσας! Το Υπουργείο Άμυνας και τη διοίκηση των ισπανικών μυστικών υπηρεσιών ανέλαβε η Μαργκαρίτα Ρόμπλες, πρώην δικαστικός του Συνταγματικού Δικαστηρίου – που κηρύσσει συστηματικά παράνομη κάθε διαδικασία δημοκρατικής διαβούλευσης στις ισπανικές «επαρχίες». Και πάει λέγοντας…
Συνέχεια χωρίς ανατροπές
Άλλες δύο γυναίκες διασφαλίζουν τον φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό της νέας «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης – σε απλή μετάφραση, τη συνέχιση της πολιτικής του Λαϊκού Κόμματος για σεβασμό των περικοπών που επιβάλει η Ε.Ε. Πρόκειται για την υπουργό Οικονομίας Νάντια Καλβίνιο, πρώην γενική διευθύντρια της Κομισιόν, και την υπουργό Οικονομικών Μαρία Χεσούς Μοντέρο, που ήδη έχει στο ενεργητικό της (ως υπουργός στην τοπική κυβέρνηση της Ανδαλουσίας) την εφαρμογή όλων των περικοπών που είχε απαιτήσει η κεντρική κυβέρνηση του Ραχόι. Εξάλλου ήδη ο νέος πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ διαβεβαίωσε ότι θα υλοποιήσει τον προϋπολογισμό που πρόλαβε να ψηφίσει ο Ραχόι λίγο πριν την ανατροπή του «ώστε να διασφαλιστεί η σταθερότητα». Εντάξει, αλλά δεν είναι και ίδιος με τον Ραχόι, μια κι έχει υπουργούς πολλές γυναίκες – και έναν… αστροναύτη.
Περνώντας στην ανδρική μειοψηφία του νέου υπουργικού συμβουλίου, ξεχωρίζει ο υπουργός Εσωτερικών Φερνάντο Γκράντε-Μαρλάσκα, που επίσης διέπρεψε ως δικαστής «στασιαστών» στην Audiencia Nacional, και Εξωτερικών ο καταλανικής καταγωγής Γιοζέπ Μπορέλ – πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (2004-2007), αλλά περισσότερο γνωστός για την αγαστή συνεργασία του με την ισπανική Ακροδεξιά στην καταπολέμηση των Καταλανών αυτονομιστών… Ένα πρώτο γενικό συμπέρασμα είναι ότι ο Σάντσεθ επιχείρησε να αρωματίσει επιφανειακά ως «φρέσκια κυβέρνηση αλλαγής» ένα σχήμα μειοψηφίας που αδυνατεί να σπάσει τη συνέχεια με τις προηγούμενες πολιτικές. Ούτως ή άλλως είναι ένα σχήμα ιδιαίτερα αδύναμο κοινοβουλευτικά: το PSOE έχει μόλις 84 βουλευτές σε σύνολο 350 – εξαρτάται δηλαδή από την ανοχή των Podemos και μικρότερων σχηματισμών…
Παρ’ όλα αυτά, οι «σοσιαλιστές» έχουν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένοι, αφού ανέκτησαν την πρωτοβουλία των κινήσεων και ελπίζουν να διαχειριστούν την εξουσία για δύο ακόμη χρόνια. Έτσι επιχειρούν να γοητεύσουν με επικοινωνιακά κόλπα την κοινή γνώμη και ταυτόχρονα να παράσχουν διαβεβαιώσεις τόσο στο ιερατείο της Ε.Ε. όσο και στο βαθύ ισπανικό κράτος ότι δεν θα ταράξουν τα νερά. Η παραμονή των Podemos εκτός κυβέρνησης συμβάλλει σε αυτό, οδηγώντας πιθανά το κόμμα του Ιγκλέσιας σε μια τακτική παρεμφερή με αυτήν των Ciudadanos – ιοι οποίοι «απαιτούν» εδώ και τώρα εκλογές για να εκμεταλλευθούν την άδοξη καταβαράθρωση της παραδοσιακής Δεξιάς. Τέλος, οι Καταλανοί περιμένουν να δουν σε τι θα μεταφραστεί η υπόσχεση του Σάντσεθ για διάλογο μέσω της τοποθέτησης της Καταλανής Μεριτσέλ Μπατέτ ως υπουργού Περιφερειακής Διοίκησης.
* Βλ. «Ραχόι, τέλος» (φύλλο 410).
