Ο Δρόμος έχει επανειλημμένα αναφερθεί στο Πουέρτο Ρίκο, ακόμη και πριν γίνει γνωστή στην Ελλάδα αυτή η αποικία των ΗΠΑ χάρη στο κακόγουστο και αλαζονικό αστείο του Σόιμπλε – ο οποίος είχε προτείνει στον Αμερικανό ομόλογό του Τζακ Λιου να… ανταλλάξει το «προβληματικό» Πουέρτο Ρίκο με την εξίσου «προβληματική» Ελλάδα. Πέρυσι το Πουέρτο Ρίκο ανακοίνωσε αδυναμία αποπληρωμής του χρέους του. Όμως, όντας αποικία, δεν δικαιούται να κηρύξει χρεοκοπία. Και άρα δεν μπορεί να προστατευθεί από το Διεθνές Δίκαιο, που αναγνωρίζει ότι πρώτιστο καθήκον μιας κυβέρνησης είναι να διασφαλίσει την επιβίωση του λαού της κι όχι την αποπληρωμή του χρέους…
Όσοι Πορτορικανοί αγωνίζονται εδώ και δεκαετίες για να αποτινάξουν τον αποικιακό ζυγό βαφτίστηκαν «εγκληματίες τρομοκράτες». Εμβληματική μορφή ανάμεσά τους είναι ο Όσκαρ Λόπεζ Ριβέρα, που φέτος κλείνει 35 χρόνια στη φυλακή παρόλο που δεν βαρύνεται με καμία συγκεκριμένη πράξη βίας. Το 1999 αρνήθηκε να λάβει προεδρική χάρη, πρώτον διότι του ζητούσαν σε αντάλλαγμα να αποκηρύξει το παρελθόν του, και δεύτερον επειδή η χάρη δεν περιλάμβανε όλους τους φυλακισμένους συντρόφους του. Μέχρι σήμερα διακηρύττει ότι είναι αιχμάλωτος πολέμου κι ότι ο αγώνας για Ανεξαρτησία είναι δίκαιος και νόμιμος.
Στις 20 Ιουνίου θα πραγματοποιηθούν σε δεκάδες χώρες του κόσμου (μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα!) εκδηλώσεις στα πλαίσια της «Διεθνούς Ημέρας Αλληλεγγύης με τον Όσκαρ Λόπεζ Ριβέρα». Δημοσιεύουμε εδώ την επιστολή που έστειλε στην κόρη του την περασμένη Κυριακή, όπου μεταξύ άλλων της γράφει ότι «η λαχτάρα για Ελευθερία με κρατά όρθιο, ώστε να συνεχίζω να αγωνίζομαι και να αντιστέκομαι»… Περισσότερα σε επόμενο φύλλο!
«Η λαχτάρα για Ελευθερία με κρατά όρθιο»
Επιστολή του Πορτορικανού πολιτικού κρατούμενου Όσκαρ Λόπεζ Ριβέρα στην κόρη του
Πολυαγαπημένη μου Κλαρίσα,
Τι είναι Ελευθερία; Η Ελευθερία, ειδικά όταν οι πολιτικοί μιλούν γι’ αυτήν, είναι συχνά ξεγυμνωμένη από την ουσία της. Απομένει άδειο κέλυφος, σαν τα μυαλά και τις καρδιές όσων έχουν την εξουσία και την ερμηνεύουν όπως τους βολεύει. Αλλά, για μένα, η Ελευθερία πρέπει να αποτελεί τον πιο σημαντικό στόχο όσων λαών είναι θύματα της αποικιοκρατίας, της νεοαποικιοκρατίας και της σκλαβιάς, όσων λαών δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να απολαύσουν την ελευθερία και να ασκήσουν το αναφαίρετο και θεμελιώδες δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση.
Τα 73 χρόνια που ζω σε τούτο τον κόσμο, τα έχω περάσει υπό το ζυγό της βορειοαμερικανικής αποικιοκρατίας. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει θέσει το Πουέρτο Ρίκο κάτω από αποικιοκρατικό ζυγό από το 1898, όταν αποφάσισε να εισβάλει και να το καταλάβει στρατιωτικά. Από εκείνη τη στιγμή, η βορειοαμερικανική κυβέρνηση χρησιμοποίησε κάθε μέσο που είχε στη διάθεσή της ώστε το Πουέρτο Ρίκο να μην γίνει ποτέ ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Όσοι Πορτορικάνοι τόλμησαν να αγωνιστούν για το ξερίζωμα της αποικιοκρατίας και για ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο Πουέρτο Ρίκο θεωρήθηκαν θανάσιμοι εχθροί. Οι ΗΠΑ τους καταδίωξαν, τους χαρακτήρισαν εγκληματίες, τους φυλάκισαν, τους εξόρισαν… ακόμη και τους δολοφόνησαν χωρίς κανέναν ενδοιασμό, δίχως τον παραμικρό σεβασμό στα δικαιώματά τους, την αξιοπρέπειά τους και τη ζωή τους. Για να διαπιστώσει πόσο αληθινά είναι όλα αυτά, αρκεί κάθε Πορτορικανός και κάθε άνθρωπος που αγαπά την Ελευθερία και τη Δικαιοσύνη να μελετήσει την ιστορία των θαρραλέων ανδρών και γυναικών που βρέθηκαν στο στόχαστρο της βορειοαμερικανικής κυβέρνησης, και ιδίως όσων πέρασαν χρόνια στη φυλακή και επέζησαν για να μοιραστούν τις εμπειρίες τους.
Δεν είχα ποτέ την εμπειρία της Ελευθερίας. Αλλά τη λαχταράω και ελπίζω να τη βιώσω. Η λαχτάρα κι η ελπίδα έχουν γίνει μέρος αυτής της ζωοποιού ενέργειας που με κρατά όρθιο, ώστε να συνεχίζω να αγωνίζομαι και να αντιστέκομαι. Μπόρεσα να παρακολουθήσω κάποιους από τους αγώνες των λαών των αποικιών, την αντίσταση και την επίτευξη ανεξαρτησίας για τη χώρα τους. Έχω αποτυπωμένες στο νου μου τις εικόνες κάποιων να πανηγυρίζουν τις νίκες τους. Δύο εικόνες όμως είναι οι πιο ζωντανές στη μνήμη μου, αυτές του Πατρίς Λουμούμπα: μία να μιλά ως Πρόεδρος του Κονγκό, και μία από την κτηνώδη και βάρβαρη δολοφονία του. Στην ομιλία του είχε ασκήσει κριτική στο Βέλγο βασιλιά Μποντουέν και τους ανθρώπους του για τις κτηνώδεις και εγκληματικές πρακτικές τους ως αποικιοκράτες στο Κονγκό. Ο Βέλγος βασιλιάς, το 1961, δεν μπορούσε να ανεχθεί την κριτική ενός Αφρικανού που τολμούσε να πει την αλήθεια. Έτσι, με τη βοήθεια της βορειοαμερικανικής κυβέρνησης, διέταξε τη δολοφονία του Προέδρου Πατρίς Λουμούμπα. Η φρικτή εικόνα της δολοφονίας του, δεμένου και με τα χαρτιά του λόγου του χωμένα στο στόμα του, μου θυμίζει πάντα πόσο βάρβαροι και εγκληματίες είναι οι αποικιοκράτες.
Φυσικά, πολύ θα ήθελα να βιώσω την εμπειρία της Ελευθερίας. Αλλά, κι αν δεν τη βιώσω, ελπίζω ότι μια μέρα εσύ, η Καρίνα και οι γενιές σας θα καταφέρετε να την απολαύσετε και να εξασκήσετε σε όλη του την πληρότητα το αναφαίρετο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Ελπίζω οι γενιές σας να μετατρέψουν το Πουέρτο Ρίκο στο έθνος που μπορεί να είναι: σε έναν παραδεισένιο κήπο της Καραϊβικής, τον οποίο θα απολαμβάνουν οι Πορτορικάνοι κι ολόκληρη η ανθρωπότητα.
Με πολλή αγάπη, μικρέ μου κόσμε, και με Αντίσταση και Αγώνα!
29 Μαΐου 2016
Όσκαρ Λόπεζ Ριβέρα
info: boriquahumanrights.org
Θέλουμε τον Όσκαρ πίσω!
«Ο Όσκαρ Λόπεζ Ριβέρα έχει καταδικαστεί σε κάθειρξη 55 ετών, και έχει περάσει ήδη 35 χρόνια φυλακισμένος, επειδή αγωνίστηκε για την Ανεξαρτησία του Πουέρτο Ρίκο – μιας κλασικής αποικίας υπό βορειοαμερικανική κατοχή. Ο Όσκαρ είναι ένας οραματιστής, μια διαρκής πηγή έμπνευσης για εμάς τους Πορτορικανούς, ανεξάρτητα από ηλικία και ιδεολογία, καθώς και για τους λαούς όλου του κόσμου που αγαπούν την Ελευθερία και τη Δικαιοσύνη. Σήμερα οι ΗΠΑ απειλούν να εγκαθιδρύσουν μια χούντα ώστε να επιβάλουν ιδιωτικοποιήσεις, ξεπούλημα της γης και των φυσικών πόρων μας, μαζικές απολύσεις εργαζομένων κι ακόμη βαρύτερη φορολογία σε έναν λαό ήδη φτωχοποιημένο. Σήμερα λοιπόν χρειαζόμαστε περισσότερο παρά ποτέ τον δικό μας Νέλσον Μαντέλα πίσω στην πατρίδα μας, για να μας βοηθήσει να ενωθούμε και να αγωνιστούμε ενάντια στη συνεχιζόμενη αποικιακή εκμετάλλευση. Φέτος το θέμα του Πουέρτο Ρίκο επανεισάγεται, στις 20 Ιουνίου, στην Επιτροπή Αποαποικιοποίησης του ΟΗΕ. Καλούμε, την ίδια μέρα, σε μια Διεθνή Ημέρα Αλληλεγγύης με τον Όσκαρ, που θα πραγματοποιηθεί σε 35 χώρες – μία για κάθε χρόνο που ο Όσκαρ πέρασε στη φυλακή. Είμαι ενθουσιασμένη που και η Ελλάδα θα αποτελέσει τμήμα αυτής της διεθνούς κινητοποίησης. Θέλουμε τον Όσκαρ πίσω! Ζήτω το ελεύθερο Πουέρτο Ρίκο! Ως την τελική νίκη!».
