Εφτακόσια εκατομμύρια ε; Δεν τα λες και λίγα… Ξέρεις πόσα πράγματα μπορείς να κάνεις με τόσα χρήματα; Αναλόγως ποιος τα διαχειρίζεται, βεβαίως. Σαλονάκι Λουί Κενζ, ένα καλό οικογενειακό αυτοκίνητο 4×4, μετοχούλες, ταξιδάκια… Το θέμα είναι να πέσουν στα κατάλληλα χέρια και αμέσως πιάνουν τόπο.
Φυσικά μετράει και το timing, ώστε τα «μπόνους» να αξιοποιηθούν με τον εποικοδομητικότερο τρόπο και να μείνουν ευχαριστημένοι και οι παραλήπτες αλλά κυρίως οι χορηγοί. Γιατί εκεί είναι η μαγκιά, αγαπητοί συναγωνιστές. Να καταφέρεις να έχεις και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.
Πώς γίνεται αυτό; Δεν είναι καθόλου δύσκολο, μια που οι ελληνικές (για τις ξένες δεν μας κόφτει) κυβερνήσεις το κάνουν χρόνια και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία.
Εντάξει, υπάρχουν και κάτι αστερίσκοι, κάτι ψιλά γράμματα στα συμβόλαια, αλλά ποιος δίνει σημασία. Μπήκαμε π.χ. στην ΕΟΚ. Διάβασε κανείς προϋποθέσεις, ρήτρες, υποχρεώσεις κ.λπ.; Όταν άρχισαν οι ποσοστώσεις στην αγροτιά να κάνουν την εμφάνισή τους, ήρθαν ταυτόχρονα και οι πριμοδοτήσεις. «Πάρε το δωράκι σου και κόψε τις ελαιόδεντρά σου», έλεγε ο αρμόδιος φορέας. Ήρθε η ώρα της νομισματικής ένωσης. Ρώτησε κανείς λεπτομέρειες; Μόνο όφελος θα έχουμε, αφού είμαστε πλέον ισότιμα μέλη. Μπήκαμε και στα μνημόνια, για να νοικοκυρευτούμε – τι άλλο; Θα ξεχάσω εγώ τον Γιωργάκη στο Καστελόριζο, πόσο δάκρυσα, όταν με διαβεβαίωσε πως «λεφτά υπάρχουν». Κι ήρθαν κι άλλα – 2 και 3. Πολλές σελίδες, πώς να τις διαβάσεις. Άντε και τις διαβάζεις, τι καταλαβαίνεις; Σημασία έχει πως μας έδιναν χρήματα οι άνθρωποι.
Γι’ αυτό σας λέω, ας πάρουμε τα 700 εκατομμύρια τώρα να κάνουμε τη δουλίτσα μας, να κοπάσει ο χαμός με τους πρόσφυγες, να δούμε και τον Ερντογάν με πιο καθαρό βλέμμα, να πάμε σαν καλά παιδιά, αμφότεροι, στην άσκηση του ΝΑΤΟ και ψωμί κι αλάτι βρε παιδιά…
