Με σύνθημα «24 ώρες χωρίς εμάς» κινητοποιούνται οι μετανάστες σε όλη την Ευρώπη
Ρεπορτάζ: Αλεξάνδρα Χριστακάκη
Τι να σημαίνει, αλήθεια, για τους ίδιους τους μετανάστες, αυτή η ημέρα αποχής από τη ζωή του τόπου; Μια πρώτη ιδέα μπορεί να πάρουμε από τη συζήτησή μας με τα μέλη του κινήματος Action-Congo που κινητοποιούνται ενεργά για την ενημέρωση σχετικά με το γεγονός.
«Θα είναι μια καλή ευκαιρία να γίνει κατανοητό το μήνυμα που εκπέμπουμε, ότι είμαστε όλοι μέλη της ίδιας κοινωνίας, που οφείλουν να πορεύονται με βάση την αλληλεγγύη και την αμοιβαία κατανόηση», λέει ο εισηγητής του κινήματος, Ανρί Μαντίσι Κασόνγκο.
Ο Άρνολντ Λολόνγκα, μέλος της συντονιστικής επιτροπής δηλώνει με έμφαση: «Θα δείξουμε με αυτόν τον τρόπο την αντίδρασή μας στην αρνητική αντιμετώπιση που μας επιφυλάσσουν μερικοί. Περιμένουμε να γίνει κατανοητό ότι συμμετέχουμε και συμβάλλουμε στη οικονομική δραστηριότητα του τόπου διαμονής μας. Πρέπει να μας υπολογίζουν, να αλλάξει η νοοτροπία με την οποία μας αντιμετωπίζουν».
Στο ίδιο μήκος κύματος επεμβαίνει και ο Ιλέρ, άλλο μέλος του κινήματος: «Οι μετανάστες παράγουν. Ακόμα και αν συχνά βρίσκονται στην μαύρη εργασία (κάτι για το οποίο δεν είναι οι κύριοι υπεύθυνοι), καταναλώνουν καθημερινά, πληρώνουν ναύλα, μπαίνουν στο φούρνο και στο μανάβικο της γειτονιάς. Ελπίζω το κενό που θα σημάνει η εξαφάνισή μας για μια μέρα να βάλει σε σκέψεις μερικούς από τη πολιτική εξουσία, αλλά και ανάμεσα στους απλούς πολίτες».
Για την 40χρονη Έντα Τζέμι, εκπρόσωπο από το Στέκι Πολιτισμού Αλβανών Μεταναστών, η οποία είναι υπάλληλος σε Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης, η 1η Μαρτίου για τους μετανάστες πιθανόν να σημαίνει «γίνομαι ορατός, υπολογίσιμος εν τη απουσία μου. Ενδεχομένως, οι όροι όπως ανθρώπινα δικαιώματα, αξιοπρέπεια, κοινωνική δικαιοσύνη, συμμετοχική δημοκρατία, εκπροσώπηση, κ.λπ. να γίνονται αντιληπτοί και να επιβάλλονται, εν τέλει, μόνο με οικονομικούς όρους, δηλαδή, απέχοντας από κάθε οικονομική συναλλαγή για 24 ώρες. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που συγκαταλέγεται στις χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά αλλοδαπών στον πληθυσμό της (8,1 %), εάν το οι μετανάστες δεν συμμετείχαν έστω και για 24 ώρες στην παραγωγική διαδικασία, δεν φρόντιζαν τους ηλικιωμένους και τα παιδιά των γηγενών, δεν κατανάλωναν αγαθά, δεν συναλλάσσονταν…
Ίσως τότε -ίσως λέω- οι “καθαρόαιμοι πατριώτες” -που παρεμπιπτόντως αναλώνονται σε ατέλειωτες αμπελοφιλοσοφίες περί καθαρότητας του έθνους- μπροστά στη ανασφάλεια και την ανικανότητα να καλύπτουν αυτοτελώς τις ανάγκες τους, να “ανακάλυπταν” ίχνη “ελληνικότητας” στους μετανάστες, να αναθεωρούσαν τις ακραίες απόψεις για την πολιτική συμμετοχή τους», υπογραμμίζει με νόημα η Έντα Τζέμι.
Niko Ago, 40χρονος δημοσιογράφος αλβανικής καταγωγής: “Οι μετανάστες δεν είναι μόνο καταναλωτές”
Την πρωτοβουλία «Πρώτη Μαρτίου 2010 – 24 ώρες χωρίς εμάς» ουσιαστικά την προκάλεσε ο υπουργός Μετανάστευσης της Γαλλίας όταν σε συζήτηση με νέους του κόμματος του Σαρκοζί είπε το περίφημο «όταν είναι μόνο ένας Άραβας τα πράγματα είναι καλά. Πολλοί άραβες μαζί, όμως, αποτελούν πρόβλημα». Επιλέχτηκε η 1η Μαρτίου για γενική απεργία, διότι την 1η Μαρτίου του 2005 τέθηκε σε εφαρμογή στη Γαλλία ο «κώδικας εισόδου», που καθορίζει ποιος μετανάστης θα παραμείνει και ποιος θα απελαθεί με βάση τις γνώσεις του, τις δεξιότητές του ή τη σωματική του διάπλαση!
Στην οργάνωση της πρωτοβουλίας ακολούθησε η Ιταλία μετά τα γεγονότα του Ροσάρνο και έπειτα εμείς στην Ελλάδα. Εκείνο που επιθυμούσαμε από την αρχή της κίνησής μας και επιδιώκουμε για την Δευτέρα 1η του Μάρτη, είναι να δώσουμε όλοι μαζί, γηγενείς αλλά και νέοι πολίτες αυτής της χώρας, οι μετανάστες και τα παιδιά τους, το μήνυμα στην κοινωνία πως οι μετανάστες δεν είναι μόνο καταναλωτές χωρίς δικαιώματα. Aποτελούν κομμάτι της κοινωνίας και διεκδικούν, μέσα στα δημοκρατικά πλαίσια της ευνομούμενης πολιτείας, ενεργό ρόλο σε αυτήν.
