Αρχική γνώμες Διακήρυξη για την Κύπρο – Ποια «λύση» τεκταίνεται στο Κυπριακό;

Διακήρυξη για την Κύπρο – Ποια «λύση» τεκταίνεται στο Κυπριακό;

Γιατί η Κύπρος και η Ελλάδα συμφωνούν και επισπεύδουν να συμμετάσχουν σε νέα Πενταμερή Διάσκεψη;

Εικοσιδύο προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται Ακαδημαϊκοί, Πρέσβεις ε.τ., Ανώτατοι Στρατιωτικοί ε.α., Καθηγητές Πανεπιστημίων, Συγγραφείς και Διανοούμενοι, με μακρά ενασχόληση με το Κυπριακό, συνεπέγραψαν Διακήρυξη για την Κύπρο, με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό. Οι εικοσιδύο προσωπικότητες τονίζουν μεταξύ άλλων:

  • Εκφράζουν την έκπληξή τους για την προθυμία των Κυβερνήσεων της Ελλάδος και της Κύπρου να συμμετάσχουν σε νέα Πενταμερή, εν μέσω των συνεχιζομένων Τουρκικών παραβιάσεων της Κυπριακής ΑΟΖ, των νέων προκλήσεων στην Αμμόχωστο και τη μετακίνηση της Τουρκικής πλευράς σε νέα διεκδίκηση: «ίση κυριαρχία» και «δύο κράτη».
  • Επισημαίνουν ότι στόχος της πολιτικής της Τουρκίας είναι η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η υποκατάστασή της από μια ψευδεπίγραφη ομοσπονδία, η οποία θα συνιστούσε, στην πραγματικότητα, ένα δικέφαλο κράτος, συνομοσπονδιακής μορφής, χωρίς καμία ουσιαστική ανεξαρτησία και κυριαρχία.
  • Υπογραμμίζουν ότι «Η εξίσωση της πλειοψηφίας του 80% των Ελληνοκυπρίων με τη μειοψηφία του 18% των Τουρκοκυπρίων και η αναγνώριση και νομιμοποίηση των κατεχομένων ως ισοτίμου συνιστώντος μέρους της υποτιθέμενης ομοσπονδίας, στην πραγματικότητα συνομοσπονδίας, θα καθιστούσε την Τουρκική πλευρά κατ’ ισομοιρία “νόμιμο” συνέταιρο πάνω σ’ ολόκληρη την Κύπρο και στο ίδιο μέτρο επικυρίαρχο την Άγκυρα».
  • Επισύρουν την προσοχή στο ρόλο της Βρετανικής διπλωματίας, που είχε και έχει πάντα ως στόχο να μην επιτρέψει στην Κύπρο να αποκτήσει πραγματική ανεξαρτησία και κυριαρχία, γιατί αυτή, κατά την εκτίμησή της, θα μπορούσε να απειλήσει την ελευθερία δράσεως, αν όχι την ύπαρξη των Βρετανικών βάσεων και τη στρατηγική παρουσία της Μ. Βρετανίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
  • Υπογραμμίζουν τις ολέθριες συνέπειες που θα είχε η επιβολή μιας τέτοιας λύσης.

 Συγκεκριμένα υποστηρίζουν:

  • Η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας θα σήμαινε την απώλεια του θεμελιακού και διεθνώς ανεγνωρισμένου ερείσματος του Κυπριακού Ελληνισμού.
  • Θα αναγνωριζόταν και θα νομιμοποιόταν διεθνώς η Τουρκοποίηση του παρανόμως κατεχομένου μέρους της Κύπρου, ενώ η Άγκυρα θα γινόταν ταυτοχρόνως επικυρίαρχος «συνεταίρος» και στην ελεύθερη Κύπρο.
  • Η Τουρκία, με ή χωρίς τον Ερντογάν, θα γιγαντωνόταν γεωπολιτικά και στρατηγικά από την ουσιαστική μετάταξη της Κύπρου στην Τουρκική σφαίρα επιρροής, γεγονός που θα εκμηδένιζε κυριολεκτικά κάθε αυτόνομο γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδος, επαυξάνοντας δραματικά την Τουρκική απειλή εναντίον της και στα άλλα μέτωπα, στα οποία η Άγκυρα προβάλλει διεκδικήσεις και ασκεί πίεση.
  • Τα θαλάσσια σύνορα, η ΑΟΖ και τα δικαιώματα επί των ενεργειακών αποθεμάτων θα άλλαζαν υπέρ της Άγκυρας στην περιοχή της Κυπριακής ΑΟΖ, με ό,τι αυτό σημαίνει για τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας και την αναχαίτιση του Τουρκικού αναθεωρητισμού και επεκτατισμού.
  • Η θέση της Κύπρου ως ενός αδελφού, φιλικού κράτους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα άλλαζε ριζικά, εφόσον ο προσανατολισμός και η ψήφος της θα υπέκειτο πλέον στην αναγκαστική Τουρκική συναίνεση. Αντιθέτως, η Τουρκία, μια χώρα που δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, θα αποκτούσε λόγο, μέσω Κύπρου, στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια και σ’ όλους τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
  • Οι Έλληνες της Κύπρου θα γίνονταν, ουσιαστικά και τυπικά, όμηροι της Τουρκικής στρατηγικής και η Ελλάδα, ως μέρος της συμφωνίας για τη «λύση» του Κυπριακού, θα παγιδευόταν σε θέση στρατηγικού ομήρου επ’ αόριστον και κατ’ ανεπίστροφο τρόπο».

Θέτουν το ερώτημα για ποιο λόγο «πρέπει να σπεύσει η Ελληνική πλευρά να δεχθεί μια τέτοια λύση» και αναρωτιούνται τι εξυπηρετεί η ανεπιφύλακτη προσφορά «πολιτικής ισότητας» προς τους Τουρκοκυπρίους, όταν μάλιστα αυτή μετακινείται στην «ίση κυριαρχία» και στα «δύο κράτη», με στόχο να «υποχωρήσουν» στη συνομοσπονδία, που είναι ισότιμη ουσιαστικά με τα δύο κράτη.

Ρωτούν ακόμα γιατί η ελληνική και Κυπριακή πλευρά δεν αξιοποιεί τα πολιτικά νομικά και στρατηγικά όπλα που διαθέτει την στιγμή που η διεθνής θέση της Κύπρου, είναι ισχυρή.

 Υποστηρίζουν ότι

  • Ελληνική πλευρά δεν έχει κανένα λόγο να νομιμοποιήσει τα παράνομα τετελεσμένα γεγονότα, να καταργήσει την Κυπριακή Δημοκρατία και ν’ αποδεχθεί τη θέση για μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα ή κάποια παραλλαγή της και να καταστήσει την Τουρκία πλήρως και αμετάκλητα επικυρίαρχο όλης της Κύπρου.
  • Η Ελλάδα δεν μπορεί να αποστασιοποιείται από την Κύπρο, με το πρόσχημα της γνωστής πολιτικής: «Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται».
  • Αυτό που χρειάζεται σήμερα η Κύπρος είναι μια άλλη πολιτική και στρατηγική, με ασυμβίβαστο αγώνα κατά της Τουρκικής κατοχής, με αξιοποίηση των νέων στρατηγικών δεδομένων και των περιφερειακών στρατηγικών συμμαχιών της Κύπρου και της Ελλάδος.

Στο πλαίσιο αυτό, επιβάλλεται άμεσα η επενεργοποίηση του Ενιαίου Αμυντικού χώρου μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου, η προώθηση της αμυντικής θωρακίσεως της Κύπρου και η περαιτέρω σύσφιγξη και εξειδίκευση των αμυντικών σχέσεων με τους περιφερειακούς στρατηγικούς συμμάχους της Ελλάδος και της Κύπρου.

Η Διακήρυξη, καταλήγει, με πρόσκληση στον Κυπριακό λαό να γίνει πάλι πρωταγωνιστής και να αποκρούσει απαράδεκτες λύσεις, όπως έπραξε το 2004 με το Σχέδιο Ανάν.

Υπογραφές

  1. Αντώνης Κουνάδης, Ακαδημαϊκός, πρώην Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών
  2. Νικόλαος Κονομής, Ακαδημαϊκός, πρώην Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών
  3. Δημήτριος Σκαρβέλης, Στρατηγός ε.α., Ακαδημαϊκός
  4. Φράγκος Φραγκούλης, Στρατηγός ε.α., Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ, πρώην Υπουργός Εθνικής Άμυνας
  5. Κοσμάς Χρηστίδης, Αντιναύαρχος ε.α., Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΝ
  6. Ιωάννης Μάζης, Καθηγητής Γεωπολιτικής, Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών
  7. Περικλής Νεάρχου, Πρέσβυς ε.τ.
  8. Ελευθέριος Καραγιάννης, Πρέσβυς ε.τ.
  9. Μανώλης Γούναρης, Πρέσβυς ε.τ.
  10. Γιώργος Πουκαμισάς, Πρέσβυς ε.τ.
  11. Παναγιώτης Ήφαιστος, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων – Στρατηγικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πειραιώς
  12. Μάριος Ευρυβιάδης, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ασφάλειας, Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου
  13. Κωνσταντίνος Γρίβας, Καθηγητής Γεωπολιτικής, Σχολή Ευελπίδων
  14. Δημήτριος Αλευρομάγειρος, Αντιστράτηγος ε.α.
  15. Βασίλειος Μαρτζούκος, Αντιναύαρχος ε.α. και Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛΙΣΜΕ)
  16. Ιωάννης Μπαλτζώης, Αντιστράτηγος ε.α. και Πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛΙΣΜΕ)
  17. Λουκάς Αξελός, Συγγραφέας, Διευθυντής Εκδόσεων «Στοχαστής» -Περ. «Τετράδια»
  18. Λαοκράτης Βάσσης, Φιλόλογος, Συγγραφέας
  19. Φοίβος Κλόκκαρης, Αντιστράτηγος ε.α., π. Αντιστράτηγος ε.α. π. Υπουργός Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας και π. Υπαρχηγός της Εθνικής Φρουράς
  20. Ρωμανός Γιώργος, Συγγραφέας, Ιστορικός Ερευνητής
  21. Κώστας Ιατρίδης, Πτέραρχος ε.α.
  22. Σάββας Καλεντερίδης, Συνταγματάρχης ε.α. και ιδρυτής των εκδόσεων και του ιστοτόπου «Ινφογνώμων»
Σχόλια

Exit mobile version