Συνέντευξη του D. Sidwell από το τμήμα διεθνών σχέσεων του Κομμουνιστικού Κόμματος Νοτίου Αφρικής (Μαρξιστικού – Λενινιστικού) στον Πέτρο Αλ Αχμάρ

 

Μπορεί η απεργία των ανθρακωρύχων της εταιρίας Lonmin στη Νότια Αφρική να σταμάτησε μετά από 6 εβδομάδες και με συνολικό απολογισμό 46 νεκρούς, οι απεργίες όμως για μια καλύτερη ζωή και εργασία έχουν επεκταθεί στα ορυχεία όλης της χώρας. Εταιρίες όπως οι AngloGold Ashanti, Anglo American Platinum, AngloGold (τρίτη μεγαλύτερη εταιρεία εξόρυξης χρυσού παγκοσμίως), Gold Fields, αλλά και η Amplats, η μεγαλύτερη εταιρία εξόρυξης πλατίνας παγκοσμίως έχουν μπει στο χορό των απεργιών. Η Νότια Αφρική έχει έναν ιδιαίτερο κομπραδόρικο και συνάμα κρατικο-γραφειοκρατικό καπιταλισμό, με τον κρατικό «κόκκινο» συνδικαλισμό να προκαλεί αντικομμουνιστικές διαθέσεις στην εργατική τάξη. Για τα εσωτερικά και το ρόλο της Νότιας Αφρικής στην περιοχή, ο Δρόμος μίλησε με τον D. Sidwell, από το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων του Κομμουνιστικού Κόμματος Νοτίου Αφρικής (Μαρξιστικού-Λενινιστικού).

Οι ανισότιμες σχέσεις Νότιας Αφρικής με άλλες αφρικανικές χώρες, με όπλο τον Οργανισμό Αφρικανικής Ένωσης, μας επιτρέπουν να μιλάμε για έναν «μικροϊμπεριαλιστή» στην περιοχή;
Η Νότια Αφρική είναι μια ισχυρή χώρα στην ήπειρο. Χρησιμοποιεί τη δύναμή της εναντίον αδύναμων χωρών, όπως το Λεσότο, τη Σουαζιλάνδη κ.λπ., αλλά προκαλεί προβλήματα και σε άλλες χώρες, όπως τη Ζιμπάμπουε, όπου ο Μουγκάμπε δεν συμφωνεί σε όλα με τη Δύση. Προωθώντας την ιμπεριαλιστική ατζέντα στη χώρα και την περιοχή, παρεμβαίνει στα εσωτερικά της Ζιμπάμπουε, καλώντας σε ανατροπή του Μουγκάμπε. Είναι μια πλούσια αφρικανική χώρα λόγω των άμεσων ιμπεριαλιστικών επενδύσεων, π.χ. στην αυτοκινητοβιομηχανία, με τις γερμανικές BMW, Mercedes-Benz, VW, τις ιαπωνικές Toyota και Nissan και τις αμερικανικές GM και Ford παρούσες, αλλά και στην εξορυκτική βιομηχανία (χρυσός, άνθρακας κ.λπ.). Είναι μια νεοαποικιακή χώρα, έχοντας αρχίσει να επεκτείνει τις δράσεις της και σε άλλες χώρες. Χρησιμοποιεί γι’ αυτό το σκοπό την Αφρικανική Ένωση, που κάποτε ήταν στα χέρια ανατολικοαφρικανικών χωρών, αλλά συναντά αντίσταση από τις βορειοαφρικανικές χώρες. Τελικά, χρησιμοποιείται η ίδια από τους ιμπεριαλιστές, υπηρετώντας τα συμφέροντά τους εναντίον εκείνων των αφρικανικών λαών.

Εξαρτώμενη κυρίως από τη Δύση

Γιατί η Νότια Αφρική εντάχθηκε στα BRICS; Τελικά η Δύση εξακολουθεί να ασκεί επιρροή;
Η Νότια Αφρική, όντας μεγάλη δύναμη στην περιοχή, εντάχθηκε στα BRICS, που αποτελούνται από ανερχόμενες οικονομικά χώρες, παραπλανώντας το λαό ότι η προσχώρηση θα δημιουργούσε θέσεις εργασίας, περιορίζοντας την ανεργία και θα βελτίωνε την οικονομική μας κατάσταση, γενικά. Όμως, αντίθετα, οι δουλειές εξαφανίζονται μέρα με τη μέρα. Η κυβέρνηση εκμεταλλεύτηκε, επίσης, το γεγονός ότι η Κίνα και η Ρωσία μας βοήθησαν στον απελευθερωτικό μας αγώνα, και τα φιλικά αισθήματα του λαού μας προς αυτές τις χώρες. Όμως, η Κίνα είναι πια μια ιμπεριαλιστική χώρα, ανταγωνιζόμενη με τις άλλες στη λεηλασία ορυκτών πόρων και εργατικής δύναμης της χώρας μας. Εν τούτοις, η Νότια Αφρική παραμένει εξαρτώμενη κυρίως από τη Δύση, με την Κίνα να προσπαθεί να διεισδύσει και μαζί με τη Ρωσία, να μειώσουν την εξάρτηση αυτή. Συνεπώς, η ένταξη στα BRICS δεν συνιστούσε ριζική ανατροπή του συσχετισμού δύναμης. Οι δε σχέσεις με Βραζιλία και Ινδία συνίστανται στην αμοιβαία πραγματοποίηση επενδύσεων.

Το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο (ANC) δημιουργεί ένα όλο και λιγότερο δημοκρατικό πολιτικό καθεστώς; Ποιες τάξεις, άραγε, εκπροσωπεί; Εν τέλει, κληρονόμησε πτυχές του κράτους του Απαρτχάιντ;
Η κυβέρνηση με επικεφαλής το ANC δεν είναι ένα δημοκρατικό πολιτικό καθεστώς, αφού η μόνη ανεκτή αντιπολίτευση προέρχεται από τους κόλπους του. Μιλώντας για κυβέρνηση ANC, μιλάμε για την τριμερή συμμαχία του ANC, του ρεβιζιονιστικού Κ.Κ. και του τριτοβάθμιου συνδικάτου COSATU. Ό,τι προωθούν στη Νότια Αφρική, το προωθούν για τα συμφέροντά τους. Διάφορες τάξεις εκπροσωπούν: τη μεγαλοαστική, τη μεσαία αστική, τη μικροαστική, και κυρίως την ξένη αστική τάξη. Οι εργάτες συμμετέχουν αλλά δεν εκπροσωπούνται τα συμφέροντά τους. Για παράδειγμα, το ANC προχώρησε στη σφαγή της Μαρικάνα, γιατί ανησυχούσε για την αποχώρηση εργατών από το συνδικάτο ανθρακωρύχων NUM-COSATU, με κίνδυνο την απώλεια ψήφων και επιρροής, αφού στην εξορυκτική βιομηχανία υπάρχουν πολλοί εργάτες. Υπεράσπιζε, λοιπόν, το πολιτικό του μονοπώλιο. Από την άλλη, δεν μπορούμε να πούμε πως κληρονόμησε πτυχές του κράτους του Απαρτχάιντ. Αλλά, με τη «νέα» αυτή δημοκρατία, δεν υπάρχει αλλαγή στην κατάσταση της εργατικής τάξης, ειδικά στον εξορυκτικό τομέα. Η κατάσταση της εργατικής τάξης είναι πολύ άσχημη. Υπάρχει απεργιακό κύμα αυτή την περίοδο, διεκδικώντας καλύτερες εργασιακές συνθήκες, υψηλότερους μισθούς, πρόσβαση σε πόσιμο νερό, διατροφή και Υγεία. Η εργατική τάξη αγωνίζεται ενάντια στην κυβέρνηση, γιατί δεν υλοποίησε τις προ του 1994 υποσχέσεις της για καλύτερη ζωή.

Οι ανθρακωρύχοι εγκαταλείπουν το NUM

Γιατί οι ανθρακωρύχοι διασπάστηκαν σε δύο συνδικάτα, το NUM και το AMCU; Ποιος είναι ο ρόλος του τελευταίου; Πρόκειται για ανεξάρτητο δημοκρατικό συνδικάτο;
Οι εργάτες δεν είναι πια ευχαριστημένοι με το NUM, το παλιό συνδικάτο εργατών στα ορυχεία, γιατί συνεργάζεται με τους ιδιοκτήτες. Αποφάσισαν έτσι να ενταχθούν στο AMCU, θεωρώντας πως είναι καλύτερο και πιο μαχητικό. Δημοκρατικό μπορείς να το πεις, με την έννοια ότι δεν ελέγχει τους εργάτες. Το AMCU ισχυρίζεται πως είναι ανεξάρτητο και ακομμάτιστο, αλλά εντάσσεται στο τριτοβάθμιο συνδικάτο NACTU, που είναι υπό τον έλεγχο του Παναφρικανικού Κογκρέσου PAC. Οι ανθρακωρύχοι διοργάνωσαν ανεξάρτητους αγώνες, και το AMCU ήρθε αργότερα και τους υποστήριξε. Το AMCU είναι αυτό που εξέφρασε το θυμό τους.

Ο πρόεδρος της χώρας εξέφρασε τη λύπη του για τη δολοφονία των 34 ανθρακωρύχων στο πιο μεγάλο επεισόδιο αυτού του αγώνα. Τότε, ποιος έδωσε την εντολή να ανοίξει πυρ η αστυνομία;
Ο πρόεδρος έδωσε την εντολή για τη δολοφονία των ανθρακωρύχων. Ο κύριος λόγος ήταν η απώλεια ψήφων, η προστασία των εξορυκτικών μονοπωλίων και ο φόβος για εξάπλωση της «αποσταθεροποίησης» εξαιτίας των απεργιών.
Η έντονη αντίδραση της αντιπολίτευσης για τη σφαγή της Μαρικάνα οφείλεται στην προσπάθειά της να αποσπάσει τις ψήφους των φτωχών. Όλη η άρχουσα τάξη, πρωτοστατούντων των ιδιοκτητών ορυχείων, ήταν υπέρ της μαζικής αυτής δολοφονίας που θύμισε ημέρες Σοβέτο και Απαρτχάιντ.

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!