πολιτισμός

Θέλω να γράψω κάτι ακόμα για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Είναι πολλά που με θυμώνουν, με εξεγείρουν. Και οι λέξεις δεν φτάνουν… Έχω μοιραστεί μέσα από το Διαδίκτυο ένα ενημερωτικό βίντεο του Αυτοδιοικητικού Κινήματος της Περιφέρειας Στερεάς… Κάνοντας μια περιπλάνηση στο Διαδίκτυο, πριν στρωθώ να γράψω, ανοίγω τα μέιλ μου. Ανάμεσά του είναι κι ένα από τη νεαρή (και βραβευμένη) ποιήτρια Κασσάνδρα Αλογοσκούφι. Ένα κείμενο- σχόλιο πάνω στο βίντεο, που το δημοσίευσε και στο μπλογκ της Cassandra’ s Box (cassandrasbox.wordpress.com) ως επιστολή προς τους συμπατριώτες της από τη Φωκίδα - και όχι μόνο. Αντιγράφω μερικές από τις σκέψεις της (και πού και πού υπογραμμίζω).

Μια διεισδυτική ματιά στην τελευταία δουλειά της Τατιάνας Ζώη. Tης Νεκταρίας Κλαπάκη.

Όταν πριν από πέντε χρόνια η ιστορική σκηνή του «Ανοιχτού Θεάτρου», υπακούοντας στους νόμους της αγοράς, αναγκαζόταν να μετατραπεί βιαίως σε ράφια σύγχρονου σούπερ μάρκετ, ο ιδρυτής του Γ. Μιχαηλίδης είχε πει: «όταν κλείνει ένα θέατρο βουβαίνονται φωνές και σωπαίνουν ψυχές». Την τύχη του «Ανοιχτού Θεάτρου» μοιάζει να ακολουθεί σήμερα μια ακόμη ιστορική σκηνή της Αθήνας, μόνο που στην παρούσα συγκυρία είναι η ύφεση κι όχι η ακμή της αγοράς που βαράει τον ταμπουρά.

Tο Τμήμα Σλαβικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και ο Ελληνορωσικός Σύνδεσμος πραγματοποιούν εορταστική εκδήλωση για την Επέτειο των 100 χρόνων από το θάνατο του Ρώσου συγγραφέα Λέοντα Τολστόι στην Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών (κεντρικό κτίριο Πανεπιστημίου, Οδός Πανεπιστημίου 30), τη Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου, ώρα 19.00.

Της Μαρίας Πετρίτση. Κάθε πρωί, λίγο πριν τις εννιά, βγαίνω στο μπαλκόνι να καπνίσω ένα τσιγάρο. Κοιτάζω κάτω στο δρόμο και βλέπω τον Κεμάλ, που καπνίζει κι αυτός, όρθιος στο κατώφλι του απέναντι μπακάλικου. Κάθε μέρα το ίδιο. Ο ίδιος άνθρωπος στην ίδια στάση. Την ίδια ώρα.