αφιερώματα

Ακάθεκτη προχωρά σε ένα ακόμα έγκλημα κατά του λαού και της χώρας η τροκομματική συγκυβέρνηση. Με την ανακοίνωση του σχεδίου για την πώληση του ΑΔΜΗΕ και για μια «μικρή ΔΕΗ» που θα απομείνει μετά το ξεπούλημα, βορά κι αυτή στο... στρατηγικό επενδυτή, ολοκληρώνεται η πορεία των τελευταίων ετών που ξεκίνησε από τη μετοχοποίηση πέρασε στο διαμελισμό για να φτάσει σήμερα στην πλήρη εφαρμογή του σχεδίου. Υπό την μπαγκέτα πάντα της Ε.Ε. και τώρα πια και της τρόικας. Μια μεγάλη επιχείρηση που φτιάχτηκε με τα λεφτά του ελληνικού λαού και συνέβαλε στην ανάπτυξη της χώρας από το 1950. Τώρα πια είναι στα χέρια των εργαζομένων της Επιχείρησης, αλλά κυρίως όλου του λαού να αποτρέψει το έγκλημα. Επιχειρώντας να δούμε από όλες τις πλευρές αυτό το νέο μεγάλο σκάνδαλο, δημοσιεύουμε σήμερα τον Φάκελο για την προωθούμενη διάλυση της ΔΕΗ, η οποία θα έχει καταστροφικές συνέπειες για το λαό και τη χώρα.

«Παιχνίδια» ιδιωτικοποίησης, ενεργειακή λεηλασία και δημόσιο συμφέρον, της Νάντιας Βαλαβάνη
Η ταυτότητα της εταιρίας
Διπλασιάστηκε η τιμή του ρεύματος την τελευταία δεκαετία
Η απορρύθμιση είναι παλιά ιστορία... του Γιώργου Τοζίδη
Το χρονικό ενός προμελετημένου (συνδικαλιστικού) εγκλήματος, του Δημήτρη Καπέλα
Τι θα σημάνει η πλήρης ιδιωτικοποίηση, του Σταμάτη Θεοδωρόπουλου

Του Δημήτρη Χριστόφια *

Η πατρίδα μας συμπληρώνει μισό αιώνα ζωής ως ανεξάρτητο κράτος. Η πορεία προς την ανεξαρτησία ήταν δύσβατη, ανηφορική, κακοτράχαλη. Ήταν πορεία ποτισμένη με το αίμα, με το κλάμα και τον ιδρώτα του κυπριακού λαού. Ήταν, δυστυχώς, και πορεία διάσπαρτη με εμπόδια, παγίδες, συμφορές και προδοσίες.

Αφιέρωμα στο λόγο των γυναικών που αγωνίστηκαν. Κείμενα από διαφορετικές εποχές του γυναικείου κινήματος, που αφηγούνται όχι ηρωικές στιγμές, αλλά στιγμές προσωπικής αγωνίας και προσωπικού αγώνα. Κείμενα που μας επιτρέπουν, μέσα ακριβώς από την προσωπική τους αφήγηση, να συνειδητοποιήσουμε την κοινότητα των εμπειριών που μας ενώνουν. Το αφιέρωμα, που επιμελήθηκε η Έλενα Πατρικίου, παρουσιάστηκε στο «Δρόμο» τεύχος 4, 13/3/2010.

Αφιέρωμα στο λόγο των γυναικών που αγωνίστηκαν: Φεμινισμός είναι ο λόγος, εισαγωγικό κείμενο της Έλενας Πατρικίου.

Σόζουρνερ Τρουθ: «Και δεν είμαι γυναίκα εγώ;»

Σούζαν Μπράουνμίλερ: «Και τότε κατάλαβα πως δεν ήμουν πια μόνη»

Ελίζαμπεθ Στάντον: «Και θα γράψω και θα μιλήσω»

Η Λιβύη μετά την πτώση της μοναρχίας το 1969 υπήρξε εξαιρετικά ευέλικτη ως προς τις εξωτερικές της σχέσεις, οι οποίες διαμορφώνονταν βάσει τριών παραγόντων: την απόκτηση του οπλισμού της από οποιονδήποτε συνασπισμό, την πώληση του πετρελαίου της στη Δύση, και την προσέγγιση άλλων αραβικών δυνάμεων για τη σύμπηξη ενός πολιτικού στρατιωτικού οικονομικού μπλοκ, που θα συνεισέφερε στον κοινό αγώνα κατά του Ισραήλ. Το σημαντικότερο όπλο της κατά τους ελιγμούς της με τη Δύση υπήρξε βεβαίως το πετρέλαιό της. Η σημασία του πετρελαίου της, ειδικά εκείνη την περίοδο, είχε αναβαθμιστεί για δύο λόγους.

Σε ιστορικό αδιέξοδο και πρωτοφανή στην ιστορία του, εκτός ίσως της περιόδου 1955-56, πολιτική απομόνωση έχει οδηγηθεί το ΑΚΕΛ, μεγαλύτερο κόμμα της κυπριακής Αριστεράς. Ταυτόχρονα, η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ήταν ποτέ τόσο απομονωμένη, χωρίς ουσιαστικούς συμμάχους και με ελάχιστα ερείσματα στην παγκόσμια κοινή γνώμη, όσο σήμερα.

Της Νάντιας Βαλαβάνη

• Επίκειται «(επαν)ανανοποίηση» των διαπραγματεύσεων - υπό τον εκβιασμό ότι αν δεν επιτευχθεί άμεσο «κλείσιμο» του Κυπριακού, Ε.Ε. και ΟΗΕ θ’ «αναβαθμίσουν» μονομερώς την αναγνώριση των Κατεχόμενων

• Σήμερα η πολιτική πάλη στην Κύπρο διεξάγεται με τα ακροδεξιά στοιχεία να περνούν σε επίθεση για αναθεώρηση της ιστορίας - με πλήρη υποστήριξη του ΔΗΣΥ, του οποίου αποτελούν συστατικό τμήμα