Με όχημα την ποίηση: LI TAΪ-PO (701-762)
Ο θαλασσινός ταξιδιώτης
Ο θαλασσινός ταξιδιώτης καβαλάει τον άνεμο
που φέρνει το καράβι του σε τόπους μακρινούς
και δεν αφήνει πίσω του μηδέ τ ’αχνάρι
π’ αφήνει το...
Mε όχημα την ποίηση: Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956)
Ένας εργάτης αναρωτιέται διαβάζοντας
Τις Θήβες ποιος με τις εφτά πύλες έχει χτίσει;
Μες στα βιβλία δεν αναφέρονται παρά
βασιλιάδων ονόματα μοναχά.
Οι βασιλιάδες είχανε τις πέτρες κουβαλήσει;
Την...
Με όχημα την ποίηση: Ζωή Καρέλλη (1901-1998)
Από τις ώρες
Σαν ωραίες γυναίκες οι μέρες
του καλοκαιριού, με φωτεινά μέλη,
εκτείνονται μπρος στα μάτια μας,
με καλή νωχέλεια, ευχάριστη,
ευχαριστημένοι κι εμείς κοιτάζουμε
τα λαμπρά χέρια απ’...
Με όχημα την ποίηση: Ρούμπεν Δάριο (1867-1916)
Εκεί Μακριά
Βόδι που σ’ είχα δει μικρός να ιδροκοπάς μια μέρα
κάτω απ’ της Νικαράγουας τον χρυσοπύρινο ήλιο,
μες στην εύφορη φάρμα μεστή απ’ την αρμονία
του...
Με όχημα την ποίηση: Σαλβαδόρ Νόβο (1904-1974)
Της νύχτας ο ανανεωμένος θάνατος
Της νύχτας ο ανανεωμένος θάνατος
όταν πια δε μας μένει παρά το σύντομο φως της συνείδησης
κι η ξάπλα μας δίπλα στα...
Με όχημα την ποίηση: Ζήσης Οικονόμου (1911-2005)
Θαλασσινή συνάντηση
Αύρα της μεσογείου τον μήνα Αύγουστο·
ωρίμασαν τα σύκα κι’ αστράφτ’ η αμμουδιά. Ρηχά νερά χαρούμενα στο ερημικό τοπίο. Τον βρήκα χωρίς τρίαινα που εξώκειλε
στην απέραντη...
Με όχημα την ποίηση: Αντζελίνα Γουέλντ Γκρίμκη (1880-1958)
Φυλλορροή
Σαν ανοιχτό είσαι μαβί ένα ανθί
Στο ανοιξιάτικο γαλάζιο δείλι… Σαν κίτρινο είσαι ένα αστρί,
Μπουμπουκιάζει κι ανοιεί
Σε ουρανό καϊσί… Σαν τη μορφιά είσαι
Μίας φωνής…
Που θανή δεν τη...
Με όχημα την ποίηση: Αθανάσιος Αβέλλιος (1924 – 2007)
Οι Θεσπιείς στις Θερμοπύλες
Κάποιοι ξέρουν και λένε μεγάλα λόγια
ή μπορούν και πράττουν τα μεγάλα.
Υπάρχουν άλλοι που δεν θέλουν να ειπούν κανένα λόγο
μα τα μεγάλα...
Με όχημα την ποίηση: Τ.Κ. Παπατσώνης (1895-1976)
Η Παραγκούλα
Θαμπωτικά πράματα! Ορμηνεμένα όλα στο θάμπος!
Διπλά περιμαντρώματα από δρυ, και μέσα εκεί
το καπνισμένο τζάκι μιας παραγκούλας. Η Αγάπη την κατοίκησε απ’ αρχής και η...
Με όχημα την ποίηση: Γιώργος Θέμελης (1900-1976)
Από τα «Ίχνη Ομορφιάς»
Είμαστε τάχα πολλαπλοί,
Διπλοί και χωρισμένοι,
Νεκροί και ζωντανοί.
Μισό πρόσωπο φως, μισό σκοτάδι… Μπορεί νάναι η ομορφιά αυτό που μας λείπει,
Η ανοιχτή πληγή: η...
