Αρχική διεθνή Αποχή, κι ας είναι αμαρτία!

Αποχή, κι ας είναι αμαρτία!

Σε εξέλιξη βρίσκεται εδώ και… ενάμιση μήνα η παρωδία εκλογών που οργάνωσε το στρατιωτικό καθεστώς του Καΐρου. Υπό την υψηλή εποπτεία του προέδρου (και στρατηγού) Σίσι, οι «εκλογές» ξεκίνησαν στις 17 Οκτωβρίου και θα ολοκληρωθούν την επόμενη εβδομάδα, στις 2 Δεκεμβρίου! Πάντως η απόπειρα του καθεστώτος να νομιμοποιήσει την εξουσία του αποτυγχάνει παταγωδώς: παρά την τεράστια διάρκεια της διαδικασίας και τη χορήγηση αδειών στους ψηφοφόρους από τη δουλειά τους, ώστε να παροτρυνθούν να συμμετάσχουν, μέχρι τώρα η συμμετοχή είναι γύρω στο 25%.

Το Κοινοβούλιο που θα αναδειχθεί θα έχει εξάλλου σαφή ρόλο: να εγκρίνει εκ των υστέρων όλα τα προεδρικά διατάγματα που εκδόθηκαν από τον στρατηγό Σίσι και τη δικτατορική κυβέρνησή του, και έτσι να τα «νομιμοποιήσει». Το καθεστώς παριστάνει ότι δεν έχει προσέξει τη μικρή συμμετοχή, αλλά ταυτόχρονα εντείνει τις κάθε είδους πιέσεις που ασκούνται στους πολίτες ώστε να πάνε στις κάλπες. Προχτές στο παιχνίδι αυτό μπήκε και ο ανώτατος μουσουλμάνος κληρικός της Αιγύπτου, ο σεΐχης Αχμέντ αλ Ταγιέμπ, ο οποίος αφού ψήφισε απείλησε όσους μποϊκοτάρουν τις εκλογές και κάλεσε «ιδίως τους νέους» να πάνε στα εκλογικά κέντρα και να ψηφίσουν.

 

Μποϊκοτάζ από ισλαμιστές και Αριστερά

Πράγματι, σε μποϊκοτάζ καλούν οι εκτός νόμου Αδελφοί Μουσουλμάνοι (τη βάση των οποίων στόχευε κατηγορώντας όσους δεν ψηφίζουν ως «αμαρτωλούς»), που έχουν υποστεί άγρια καταστολή από το καθεστώς μετά την ανατροπή του ηγέτη τους και εκλεγμένου προέδρου Μόρσι από το στρατό. Σε μποϊκοτάζ καλεί επίσης και το μεγαλύτερο τμήμα της αιγυπτιακής Αριστεράς και των προοδευτικών νεολαιίστικων οργανώσεων. Αυτές οι προοδευτικές δυνάμεις, που πρωτοστάτησαν στη μεγάλη λαϊκή εξέγερση του 2011 ενάντια στον επί δεκαετίες δικτάτορα Μουμπάρακ, είχαν μπει στο στόχαστρο τόσο των Αδελφών Μουσουλμάνων όσο και του αντίπαλου στρατοπέδου, το οποίο συγκροτούσαν στρατιωτικοί και άλλοι στυλοβάτες του παλιού δικτατορικού καθεστώτος.

Η διπλή καταστολή που υπέστη η νεαρή και άπειρη αιγυπτιακή Αριστερά, και έπειτα η αμηχανία που επικράτησε για μεγάλο διάστημα στους κόλπους της μετά την εκδίωξη του επίσης ορκισμένου εχθρού της, του Μόρσι, προκάλεσαν αλλεπάλληλες κρίσεις και διασπάσεις. Τώρα, με αφορμή και το μποϊκοτάζ στις «εκλογές» του Σίσι, φαίνεται ότι η αιγυπτιακή Αριστερά μπαίνει σε μια αργή αλλά σταθερή τροχιά ανασυγκρότησης και επαναπροσέγγισης των λαϊκών μαζών με τις οποίες είχε κινηθεί το 2011. Μια τέτοια επιδίωξη είναι εντελώς ρεαλιστική αφού στην πλειοψηφία τους οι Αιγύπτιοι, και ιδίως η νεολαία, δεν τρέφουν κανένα σεβασμό για τις κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις που παλινόρθωσαν (ή και απλά ανέχονται) ένα καθεστώς καταπίεσης και φόβου, που μάτωσαν για να το ανατρέψουν το 2011.

 

Υποδείγματα «δημοκρατίας» οι υποψήφιοι…

Έτσι εξηγείται και η πρωτοφανής αποχή, αλλά και ο κυνισμός με τον οποίο αντιμετωπίζουν τις «εκλογές» οι περισσότεροι Αιγύπτιοι. Όλοι οι ξένοι δημοσιογράφοι μιλούν στις ανταποκρίσεις τους για τα άδεια εκλογικά κέντρα και μεταφέρουν τα λόγια απλών πολιτών: «Γιατί να ψηφίσω; Πώς θα μας βοηθήσουν αυτοί που θα εκλεγούν για να ζήσουμε σαν ελεύθεροι και αξιοπρεπείς πολίτες; Τους ξέρουμε όλους αυτούς, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ο μισθός του βουλευτή» λέει χαρακτηριστικά ένας φοιτητής από τον οποίο πήρε συνέντευξη η Lin Noueihed για λογαριασμό του διεθνούς ειδησεογραφικού πρακτορείου Reuters.

Πράγματι, δεδομένης της απουσίας των Αδελφών Μουσουλμάνων, της Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων, σχεδόν όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές ανήκουν σε πολύ συγκεκριμένες ομάδες: πρώην στελέχη του Στρατού και της Αστυνομίας, παράγοντες του παλιού δικτατορικού καθεστώτος του Μουμπάρακ, μπίζνεσμεν και τοπικούς κομματάρχες – που θα ήταν απλά γραφικοί αν δεν φιλοδοξούσαν να νομιμοποιήσουν τη στρατιωτική χούντα του Σίσι. Για παράδειγμα ο επικεφαλής της λίστας «Για την Αγάπη της Αιγύπτου»(!), που χάρη στο πλειοψηφικό σύστημα έχει ήδη εκλέξει 60 βουλευτές στον πρώτο γύρο, είναι ο πρώην αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών Σαμέχ Σεΐφ Ελιαζάλ… Λαμπρή προοπτική για την Αίγυπτο που, μαζί με την Ελλάδα και το Ισραήλ, επιχειρεί να πλασαριστεί ως «άξονας σταθερότητας και δημοκρατίας σε μια ασταθή περιοχή»!

 

Γ.Α.

Σχόλια

Exit mobile version