Tίποτα δεν γίνεται τυχαία! Ο λόγος για το άσυλο των πανεπιστημίων, για την αποτρόπαια κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα κτίρια των πανεπιστημίων και το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η μάστιγα της ασύστολης καταστροφής. Το θέμα παίζει εδώ και καιρό στα ΜΜΕ, αντιπαραβάλλοντας, μάλιστα, πανεπιστήμια του εξωτερικού: χωρίς καταλήψεις, χωρίς βανδαλισμούς, με διδακτικό προσωπικό και τεχνολογικό εξοπλισμό που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των φοιτητών και της σύγχρονης εκπαίδευσης και βεβαίως κτίρια καθαρά και αστραφτερά σαν την πρώτη μέρα που τα έφτιαξαν. Φρεσκοσιδερωμένοι φοιτητές που παρακολουθούν με συνέπεια τα μαθήματά τους και ένα περιποιημένο καταπράσινο γρασίδι στα πέριξ που ανέμελοι οι φοιτητές ξαπλώνουν στα διαλείμματά τους.
Εκ διαμέτρου η αντίθεση. Αποκρουστική η πρώτη εικόνα, των δικών μας πανεπιστημίων – δελεαστική η δεύτερη, των ξένων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Εδώ είναι το μεγάλο ερώτημα, λοιπόν: πότε θα γίνουμε κι εμείς πολιτισμένοι άνθρωποι; Η απάντηση έρχεται δειλά-δειλά κι από πολλές κατευθύνσεις και με τη γνωστή, πάντα, μέθοδο: πονάει κεφάλι, κόψεις κεφάλι. Γιατί, αφού η ΑΣΟΕΕ π.χ., η οποία λειτουργεί από το 1920 και είναι από τα αρχαιότερα πανεπιστήμια της Ελλάδας και ένα από τα ωραιότερα κτίρια έχει καταντήσει άντρο ακολασίας η λύση είναι μία, χωρίς επιλογές: να κλείσει πάραυτα. Η εξυγίανση δεν προβλέπεται! Χτυπάμε κατευθείαν στο στόχο, χωρίς να αφήνουμε άλλα περιθώρια. Είναι το πανεπιστήμιο άσυλο και μπαίνει κάθε καρυδιάς καρύδι και το καταστρέφει; Κλείσιμο. Είναι κι αυτό το «δωρεάν» στη μέση κι αυτό το «δημόσια» που μας χαλάει; Τα κόβουμε κι αυτά. Αλλάζουμε και το Σύνταγμα και προσθέτουμε κι εκεί μια χαρούμενη και φωτεινή πινελιά, σαν τις προσόψεις των ξένων ιδρυμάτων: ψηφίζουμε ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Θα έχουμε χορηγούς που θα τα συντηρούν (θα έχουν και τη γενική διεύθυνση/κατεύθυνση) ιδιωτική αστυνομία να περιφρουρεί, οι καλύτεροι καθηγητές και τα καλύτερα τεχνικά μέσα στη διάθεση των φοιτητών. Τιμούλα; Τίμημα!
