του Γιώργου Σιώζου
Ξεχείλισε ο Έβρος από μισανθρωπισμό και ανθρωποφαγία.
Ένα πέρασμα του Λαγού από την περιοχή, πρώην βουλευτή και νυν ευρωβουλευτή της αλήστου μνήμης Χρυσής Αυγής –μιας καρικατούρας ναζιστικού μορφώματος που το υπάρχον πολιτικό σύστημα το πρόβαλλε, για να περνιέται το ίδιο ως δημοκρατικό– αρκούσε, για να χαρακτηριστούν συλλήβδην οι ακρίτες του Έβρου, ως ακροδεξιοί και φασίστες.
Ο υπερευαίσθητος σε ζητήματα προσφύγων και ατομικών δικαιωμάτων γνωστός ιστότοπος του αναρχικού χώρου, μας διαβεβαιώνει ότι υπήρξε νεκρός πρόσφυγας στο τουρκικό έδαφος, από ελληνικά πυρά.
Την πιθανότητα προβοκάτσιας εκ μέρους των δυνάμεων της τουρκικής αστυνομίας, την αποκλείουν κατηγορηματικά.
Κατά την άποψή τους, μάλλον η συρροή χιλιάδων μεταναστών με παρότρυνση του τουρκικού κράτους στα ελληνικά σύνορα, δεν αποτελεί προβοκάτσια κατά της χώρας μας. Ίσως να την εκλαμβάνουν και ως ανθρωπιστική αποστολή.
Ο ηρωικός λαός της Σάμου και της Λέσβου –κατά γενική ομολογία σύμπασας της Αριστεράς εντός ή εκτός εισαγωγικών, μηδέ εξαιρουμένου και του χώρου της Αναρχίας– που αντιστάθηκε σθεναρά στη βάρβαρη καταστολή των ΜΑΤ, διαισθανόμενος ότι στο άμεσο μέλλον και οι ίδιοι θα βρεθούν πρόσφυγες στην ίδια τους τη χώρα, εάν αποδέχονταν τα κελεύσματα της κυβερνητικής πολιτικής, σήμερα λοιδορούνται, ως «ρατσιστές», «ξενοφοβικοί» και «φασίστες».
Μερικές μεμονωμένες ακραίες λεκτικές και σωματικές πράξεις βίας και η άφιξη 2-3 χουλιγκάνων Γερμανών Ναζί, αρκούσαν για να μεταλλαχθούν.
Πολύχρωμες αφίσες «κοσμούν» τους στύλους και τους τοίχους της Αθήνας της περιβόητης οργάνωσης Αντιfa –μιας οργάνωσης-φάντασμα που στο παρελθόν μας αποκάλυπτε τα «εγκλήματα» των Ελλήνων στην άλωση της Τρίπολης, τονίζοντας ταυτόχρονα ότι η άλωση αποτελούσε και το πρώτο «ολοκαύτωμα» των Εβραίων, που το διέπραξαν Έλληνες– καλεί σε «αντιφασιστική» συγκέντρωση, με το σύνθημα: Ή με τους μετανάστες/μετανάστριες, ή με τους κανίβαλους.
Ο γνωστός «ιστορικός» της εθνικής αποδόμησης κος Λιάκος –η συμβία του κα Ζορμπά που εμφορείται από της ίδιες απόψεις υπήρξε πρώην Ευρωβουλευτής του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ και τελευταία υπουργός πολιτισμού, τυχαίο; του ΣΥΡΙΖΑ– με το ειδικό επιστημονικό βάρος που διαθέτει, μας επισήμανε πως η χώρα έχει ανάγκη, 1.000.000 –ναι καλά διαβάσατε– μεταναστών.
Διαπιστώνει τη γήρανση του ελληνικού πληθυσμού –κομίζει γλαύκα– ούτε καν τον απασχολεί η μετανάστευση 500.000 νέων Ελλήνων στην Ευρώπη –μάλλον οι Βρυξέλλες είναι η πατρίδα του– ούτε νοιάζεται για την ασκούμενη πολιτική που αναγκάζει τους νέους να μεταναστεύουν και να μην κάνουν οικογένεια.
Ας αλλάξουμε λαό, τον υπάρχοντα τον συνοδεύει το ιστορικό κουσούρι της αντίστασης. Άλλωστε γιατί υπάρχουν οι μετανάστες;
Εάν ο Ερντογάν χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες ως πολιορκητικό κριό για γεωπολιτικούς λόγους, απέναντι σε μια Ελλάδα που έχει καταστεί γεωπολιτικό φάντασμα, οι νεοφιλελεύθεροι τους χρησιμοποιούν για την άλωση του έθνους-κράτους δημιουργώντας παράλληλα μια τεράστια εργατική εφεδρεία
Μέσα σε όλο αυτό το κρεσέντο της αντιφασιστικής κραιπάλης, στον ορυμαγδό του αγώνα κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, ρίχνεται στη «μάχη» και το κείμενο που συνυπογράφουν οι πανεπιστημιακοί με τίτλο: Σε αυτόν τον αγώνα ποιος είναι ο εχθρός;
Δημοσιεύεται δε, στη λαϊκή απογευματινή του ΣΥΡΙΖΑ, στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Φύλακες γρηγορείτε η ελληνική κοινωνία εκφασίζεται ή τείνει να εκφασιστεί.
Ο «κυρ’ Παντελής», δηλαδή ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, διακατέχεται από ρατσισμό, από ξενοφοβία.
Κάτι ψιθύρισε για τους μετανάστες, μάλλον υποστηρίζει τη φύλαξη των συνόρων, εθεάθη στο μπαλκόνι του να κυματίζει η γαλανόλευκη, στο πίσω τζάμι του αυτοκινήτου του φιγουράρει αυτοκόλλητο με τον ήλιο της Βεργίνας, προσβάλλεται αργά αλλά σταθερά από τον κορωνοϊό του εθνικισμού.
Στο βαθμό που η αστυνομία δεν μπόρεσε να κάμψει την αντίσταση των κατοίκων της Σάμου και της Λέσβου, ο ιός της αντίστασης είναι δυνατόν να λάβει πάνδημο χαρακτήρα.
Η ιδεολογική τρομοκρατία που ασκείται στην ελληνική κοινωνία και με τη «βούλα» των πανεπιστημιακών, αποτελεί την προέκταση της αστυνομικής ράβδου.
Πανεπιστημιακοί που προέρχονται κυρίως από την αριστερά του χαβιαριού, υιοθετούν πλήρως το άκρως «ποιητικό» «Τα σύνορα δεν είναι παρά μόνον χαρακιές στο σώμα του πλανήτη».
«Ποίηση» που από το «συγκινησιακό», «ανθρωπιστικό» και «αξιακό» φορτίο της, δεν διακατέχονται μόνον αυτοί, αλλά και ο Ερντογάν.
Γεγονός που πιστοποιείται από τον «συνωστισμό» –άλλη ιστορική έκφραση– προσφύγων, που παρατηρείται στα σύνορα της χώρας και στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου.
Προβάλλοντας ως «Δούρειο Ίππο» έναν ψευτοανθρωπισμό και έναν απλοϊκό «διεθνισμό», διανθισμένο με φραστικά αντιφασιστικά και αντικαπιταλιστικά φούμαρα, οι μεν πανεπιστημιακοί προσπαθούν να απαλλάξουν τον πλανήτη από τα «τραύματα» που του προξενούν τα έθνη-κράτη, –οι, με ποιητική αδεία, χαρακιές– ο δε Ερντογάν, προκειμένου να προωθήσει τα επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας.
Σε αυτό το ραντεβού στα τυφλά, δεν συναντώνται μόνον με τον Ερντογάν, αλλά και με την περίφημη νεοφιλελεύθερη σχολή του Σικάγο.
Για την αριστερά του χαβιαριού και για τους νεοφιλελεύθερους μεταμοντέρνους, το έθνος είναι μια ιδεολογική κατασκευή, άρα ένας μύθος, που επιτέλους ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, προκειμένου να καταρριφθεί.
Εάν ο Ερντογάν χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες ως πολιορκητικό κριό για γεωπολιτικούς λόγους, απέναντι σε μια Ελλάδα που έχει καταστεί γεωπολιτικό φάντασμα, οι νεοφιλελεύθεροι τους χρησιμοποιούν για την άλωση του έθνους-κράτους δημιουργώντας παράλληλα μια τεράστια εργατική εφεδρεία.
Μια εφεδρεία σύγχρονων νομάδων τροφοσυλλεκτών, στοχεύοντας στο τσάκισμα της αμοιβής της εργασίας και στο γκρέμισμα του κοινωνικού κράτους, που έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενοι των αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών.
Ο διεθνισμός που προβάλλουν οι «αριστεροί» των ανοιχτών συνόρων, δεν είναι παρά ο «κοσμοπολιτισμός» του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου.
Εδώ και αρκετά χρόνια, είτε συνειδητά είτε ως χρήσιμοι ηλίθιοι, έχουν ταχθεί στην υπηρεσία του, αποτελώντας την αστυνομία του πνεύματος και της ελεύθερης σκέψης.
Ενώ η αστυνομία φέρει, ως εξάρτηση, το ρόπαλο και την ασπίδα για την τρομοκράτηση της κοινωνίας που αντιστέκεται, η εξάρτηση των «οργανικών διανοούμενων» αποτελείται από βαρύγδουπους ακαδημαϊκούς τίτλους, πασπαλισμένη με «χρυσόσκονη προοδευτισμού» που με το πρώτο «αεράκι» λαϊκής αντίστασης, σκορπάει.
Στις μέρες μας το αρχαιοελληνικό και αποστολικό απόφθεγμα: καθείς εφ’ ω ετάχθη, αποκτά βαρύνουσα σημασία.
