Των Άβα Μπουλούμπαση – Μάριου Διονέλλη

 

 

Οι κινητοποιήσεις των μεταναστών, που θα γίνουν σε διάφορες χώρες της Ευρώπης –Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα– αποκτούν ιδιαίτερη σημασία. Γίνονται σε μια στιγμή έντασης της ρατσιστικής πολιτικής απέναντι στους μετανάστες –μια μόνο πλευρά αυτής της καταπίεσης είναι οι νομοθεσίες για τη χορήγηση ιθαγένειας– και εκφράζουν ένα συντονισμένο, πρωτότυπο αγώνα, όπου οι από τα κάτω επινοούν νέες μορφές πάλης και συντονισμού, δείχνοντας πως δεν είναι διατεθειμένοι να τους φέρονται σαν σκουπίδια.

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που συμμετέχουν σε πολέμους των ΗΠΑ και του ΝΑ•”Ο (Αφγανιστάν, Ιράκ, Μέση Ανατολή) ή ασκούν πολιτική νεοαποικισμού σε διάφορες πρώην αποικίες της Γηραιάς Ηπείρου, ιδιαίτερα στις χώρες της Βόρειας και Κεντρικής Αφρικής, δημιουργούν νέες καραβιές ξεκληρισμένων μεταναστών, κραδαίνουν το μαστίγιο του νόμου, της τάξης, της φυλής, της ιθαγένειας για να ρυθμίσουν τις μεταναστευτικές ροές και να χρησιμοποιήσουν αυτό το φτηνό εργατικό δυναμικό σαν φόβητρο για τη χειραγώγηση των «ιθαγενών» της Ευρώπης.

Είναι ένα από τα μέσα για να δεχθούν αδιαμαρτύρητα οι εργαζόμενοι της Ευρώπης τα πακέτα-σοκ της ΕΕ, των τραπεζών, των καπιταλιστών.

Στη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία αλλά και στην Ελλάδα, έχουν δημιουργηθεί δεκάδες επιτροπές μεταναστών, σε πολλές πόλεις, και έχουν κατορθώσει να συντονιστούν και να οργανωθούν, έτσι ώστε την 1 Μαρτίου να μη δουλέψουν, να μην αγοράσουν-καταναλώσουν, να δείξουν ότι υπάρχουν.

Να δείξουν τι σημαίνει μία μέρα χωρίς αυτούς, σε όλες τις δραστηριότητες της κοινωνίας. Πρόκειται για τα πρώτα βήματα οργάνωσης και συντονισμού σε ένα τέτοιο επίπεδο, και έχουμε την υιοθέτηση μορφών πάλης που δεν είναι σαν τις κλασικές (συγκέντρωση-πορεία). Μέσα όμως από αυτούς τους αγώνες για την ύπαρξη και την αξιοπρέπεια κτίζεται και η αλληλεγγύη ανάμεσα στα διάφορα τμήματα της εργατικής τάξης και σπάνε τα όρια και οι διαχωριστικές γραμμές που θέλουν να βάλουν οι ρατσιστικές πολιτικές, τα πογκρόμ, οι διώξεις.

Ναντίρ Ντεντούν, ένας από τους εκπροσώπους του κινήματος «24 ώρες χωρίς εμάς» στη Γαλλία

Θέλουμε να ταρακουνήσουμετα μυαλά

Tο κίνημα «24 ώρες χωρίς εμάς» είναι ανεξάρτητο από οποιαδήποτε πολιτική δύναμη και βασίζεται στη δουλειά εθελοντών και σε 35 περιφερειακές και τοπικές επιτροπές, που ήδη λειτουργούν σε όλη σχεδόν τη Γαλλία.

«Δεν έχουμε καμιά διεκδίκηση. Θέλουμε μονάχα να ταρακουνήσουμε τα μυαλά σε μια χώρα, όπου ακόμη και τα δισέγγονα των πρώτων μεταναστών εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται πάντα ως μετανάστες κι όπου όχι λίγοι πιστεύουν ότι οι μετανάστες είναι… στόχοι σκοποβολής. Κι όμως! Θα αρκούσε να πάρει κανείς το μετρό στις 5.30 το πρωί, για να συνειδητοποιήσει ότι χωρίς τους μετανάστες, ή χωρίς αυτούς που θεωρούνται μετανάστες, η Γαλλία θα νέκρωνε.

Θέλουμε να συνειδητοποιήσει η χώρα πως χωρίς τους συνήθεις αποδιοπομπαίους τράγους, τους μετανάστες, τα πρώτα θύματα και τον εύκολο στόχο ιδίως σε περίοδο κρίσης, η Γαλλία δεν θα επιβίωνε.

Θέλουμε να δείξουμε ότι οι μετανάστες δεν αποτελούν πρόβλημα, αλλά πλούτο για τη Γαλλία. Κι όχι μόνο οικονομικό, αλλά και πολιτισμικό πλούτο. Ούτε ένας πολιτικός ηγέτης δεν έχει σήμερα το κουράγιο να το παραδεχτεί! Βαρεθήκαμε να κατηγορούν το μετανάστη για να αποσπούν εκλογικά οφέλη.

Την 1η Μάρτη καλούμε τους μετανάστες, τους απογόνους μεταναστών, τους Γάλλους που νιώθουν αλληλέγγυοι μαζί μας, να μην πάνε στη δουλειά αλλά και να μην καταναλώσουν τίποτα. Μιλάμε, δηλαδή, για οικονομικό μποϊκοτάζ, με την πιο πλατιά έννοια».

Riad Zaghdane, από τα SDL (ανεξάρτητα συνδικάτα εργαζομένων) Ιταλία

Εργατική αλληλεγγύη

Πάνω από 50 επιτροπές σε διάφορες πόλεις της Ιταλίας, συνδικάτα βάσης Ιταλών εργαζομένων, μεταναστευτικές οργανώσεις συμμετέχουν στο κίνημα αυτό.

Μετά τα γνωστά επεισόδια του Ροζάρνο, στη νότια Ιταλία, όπου το 80% των μεταναστών είχε νόμιμη άδεια παραμονής, επιχειρείται να παρουσιαστεί το μεταναστευτικό ως θέμα δημόσιας ασφάλειας και όχι ως σύγχρονη δουλεία και εκμετάλλευση, όπως πραγματικά είναι. Η αντιμετώπιση των μεταναστών δεν είναι ανεξάρτητη από τις συνθήκες δουλειάς των Ιταλών εργαζομένων, που απειλούνται με απολύσεις, ανεργία ή υποαπασχόληση και, μάλιστα, σε μια ανεπτυγμένη χώρα του 21ου αιώνα, στην καρδιά της ΕΕ. Σ’ όλα αυτά θέλει να επικεντρωθεί και η 1η Μάρτη με τις πολύμορφες δραστηριότητες και πρωτοβουλίες εναλλακτικής ενημέρωσης του κόσμου. Οι μετανάστες καλούνται σε απεργία και αποχή από την παροχή υπηρεσιών, με προσοχή όμως, ώστε να μη διακινδυνεύσουν να χάσουν τη δουλειά τους, που θα έχει ως συνέπεια και την απώλεια της άδειας παραμονής τους στη χώρα.

Ανάμεσα στις κινητοποιήσεις προβλέπονται:

– Η περικύκλωση του Ινστιτούτου Επιθεώρησης Εργασίας, το οποίο «ξεχνά» τα καθήκοντά του για την εξάλειψη της μαύρης εργασίας, που πλησιάζει το 40% των εργαζομένων (για τον εργοδότη που απασχολεί μ’ αυτόν τον τρόπο εργαζόμενους προβλέπεται πρόστιμο μόνο 300 ευρώ! Και όσοι κληθούν να το πληρώσουν έχουν κερδίσει πολλαπλάσια από την εκμετάλλευση των μεταναστών).

– Το Καραβάνι των Δικαιωμάτων από τα συνδικάτα βάσης όλων των κατηγοριών.

– Ανοικτές συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, πορείες σε πολλές ιταλικές πόλεις και περιοχές.

Σοβαρό θέμα είναι η παραπληροφόρηση του κόσμου από τα ΜΜΕ, τις εφημερίδες και τα κεντροδεξιά –και όχι μόνο– κόμματα, που προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες ότι αιτία των απολύσεων και της επαπειλούμενης ανεργίας δεν είναι η κρίση του καπιταλιστικού χρηματοπιστωτικού συστήματος αλλά οι μετανάστες. Οι μετανάστες χρησιμοποιούν κάθε πρόσφορο τρόπο για εναλλακτική ενημέρωση, με ντουντούκες, προκηρύξεις, ανοικτές συζητήσεις, δημοσιεύματα στον προοδευτικό Τύπο κ.λπ., προκειμένου να αντιστρέψουν αυτή την ατμόσφαιρα και να προβάλουν την ανάγκη αλληλεγγύης και κοινής δράσης όλων όσοι πλήττονται από την κρίση, χωρίς διακρίσεις και χωρίς διαχωρισμούς.

Ελλάδα

Συγκεντρώσεις, συζητήσεις, εκθέσεις

Η κεντρική εκδήλωση της Πρωτοβουλίας θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα, 1η Μαρτίου, στο βιβλιοπωλείο Ιανός, όπου θα διεξαχθεί ανοικτή συζήτηση για τα θέματα της μετανάστευσης, με τη συμμετοχή μεταναστών, εκπροσώπων φορέων και της πολιτείας.

Για την ίδια μέρα, σε κεντρική αίθουσα της Αθήνας, έχει προγραμματιστεί έκθεση μαθητών μεταναστών, θεατρική παράσταση από μετανάστες μαθητές κι άλλες δραστηριότητες.  Ανάλογες εκδηλώσεις προγραμματίζονται ήδη για τη Θεσσαλονίκη, την Καστοριά και την Κοζάνη, ενώ οι διοργανωτές προαναγγέλλουν την καθιέρωση της 1ης Μάρτη ως ημέρας αποχής των μεταναστών από τις οικονομικές δραστηριότητες. Σε αντίθεση με τις άλλες χώρες της Ευρώπης, στην Ελλάδα δεν κατέστη δυνατή η πραγματοποίηση απεργίας των μεταναστών και η κάλυψή τους από τα συνδικάτα, καθώς δεν υπήρχε χρόνος για την ανάλογη συνεννόηση. Ωστόσο, οι διοργανωτές επιφυλάσσονται για του χρόνου.

Για τη διοργάνωση της καμπάνιας έχει ήδη συσταθεί Ομάδα Πρωτοβουλίας, η οποία κινείται κυρίως μέσω διαδικτύου (το σχετικό group στο facebook αριθμεί ήδη 5.000 μέλη) και παραχώρησε συνέντευξη Τύπου, στις 17 Φεβρουαρίου, με τη συμμετοχή εκπροσώπων από την αντίστοιχη γαλλική και ιταλική καμπάνια, παρουσιάζοντας το πλαίσιο και τις επιμέρους δράσεις της Πρωτοβουλίας.

Info

Την ιδέα της μονοήμερης «αποχής» των μεταναστών από τη ζωή της χώρας την πήραν από τις ΗΠΑ, όπου το 2006 μια αντίστοιχη κινητοποίηση εκατομμυρίων μεταναστών κυριολεκτικά παρέλυσε δεκάδες μεγαλουπόλεις.

https://protimartiou2010.blogspot.com

https://www.facebook.com/group.php?gid=257686146592&ref=m

https://www.la-journee-sans-immigres.org/

https://www.primomarzo2010.it/

 

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!