του Βασίλειου Πετράκου* Ὑπῆρξε καὶ μιὰ ἄλλη ὄψη τοῦ Πολέμου, ἐκείνη ποὺ ζοῦσαν οἱ ἀστράτευτοι πολίτες στὰ Μετόπισθεν, στὶς πόλεις, στὰ χωριά. Οἱ φίλοι, οἱ συγγενεῖς τῶν πολεμιστῶν, γονεῖς, σύζυγοι, παιδιά, ἀδέρφια. Τὸ ἠθικὸ τῶν ἀμάχων ἔπρεπε νὰ εἶναι, ὅσο γινόταν δυνατό, ἀκμαῖο. Εἶχαν κι αὐτοὶ ἕνα Μέτωπο, τὴν ἀγωνία γιὰ τοὺς δικούς τους, ποὺ … Συνεχίστε να διαβάζετε το «Ἡ Μνήμη εἶναι πάντα χρέος», 1.445 μέρες.