Η παρέμβαση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδιαίτερα σημαντική διότι τη στιγμή που επιχειρείται η περαιτέρω εξαθλίωση του ελληνικού λαού με τα μέτρα των 11,5 δισ. ευρώ, ταυτόχρονα η τρικομματική συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ όχι μόνο ζημιώνει το Ελληνικό Δημόσιο με την απώλεια της αποζημίωσης τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ -τόσο εκτίμησε τη ζημία από το σκάνδαλο Siemens η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής- αλλά, παράλληλα, δίνει άφεση αμαρτιών στη Siemens. Δηλαδή διαιωνίζει το καθεστώς ατιμωρησίας και διαφθοράς, και ακόμη πιο ασύδοτης και καταστροφικής δράσης των πολυεθνικών στη σημερινή υπό προτεκτορατοποίηση Ελλάδα.
Ξέπλυμα του μεγαλύτερου σκανδάλου της μεταπολίτευσης ο εξωδικαστικός συμβιβασμός μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και Siemens
Της Νατάσας Ακριβάκη
Την Τρίτη, 27 Αυγούστου, συζητήθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής η επίκαιρη επερώτηση του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ/Ενωτικού Κοινωνικού Μετώπου Αλέξη Τσίπρα και επτά βουλευτών του κόμματος, σχετικά με τον εξώδικο συμβιβασμό μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Siemens.
Πρόκειται για «το κουκούλωμα του συμβολικότερου και του μεγαλύτερου σκανδάλου της μεταπολίτευσης», είπε ο Αλ. Τσίπρας, για το οποίο «ο εξωδικαστικός συμβιβασμός έχει ως στόχο να σβήσει τα ίχνη». Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε χαρακτηριστικά ότι «το σκάνδαλο Siemens δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι τα δυο κόμματα που εναλλάσσονταν από το 1974 και μετά στην εξουσία έχουν εξ αδιαιρέτου και ακέραια την ευθύνη για το πού κατάντησε η χώρα… φανερώνει -για να παραφράσω μία φράση που ακούστηκε πολύ- ότι “μαζί τα φάγατε” τα κόμματα και το πολιτικό προσωπικό των κομμάτων που εναλλάσσονταν στην εξουσία από τη μεταπολίτευση και μετά». Ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε, επίσης, κατηγορηματικά ότι η υπογραφή αυτής της επονείδιστης συμφωνίας από την παρούσα κυβέρνηση δεν δεσμεύει τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μόλις αναλάβει την κυβέρνηση του τόπου, θα την ακυρώσει και θα διεκδικήσει δικαστικά την αποζημίωση του Ελληνικού Δημοσίου. Παράλληλα, ο Αλ. Τσίπρας τόνισε ότι αυτοί οι οποίοι ευθύνονται για το σκάνδαλο αλλά και για το κουκούλωμά του, θα δώσουν λόγο στη Δικαιοσύνη.
Στην κατεύθυνση αυτή η Ζωή Κωνσταντοπούλου έκανε μια εξαιρετικά αυστηρή αναφορά: «Το σκάνδαλο της Siemens αποτελεί επιχείρηση διάβρωσης του Ελληνικού Δημοσίου, εξαγοράς κυβερνητικών και κομματικών αξιωματούχων, αθέμιτης εξασφάλισης δεσπόζουσας θέσης και καταχρηστικής εκμετάλλευσής της, διακίνησης μαύρου πολιτικού χρήματος και δημιουργίας μηχανισμών ξεπλύματος, συστηματικής παραβίασης της ευρωπαϊκής νομοθεσίας και έχει τα χαρακτηριστικά οργανωμένου εγκλήματος που διώκεται εσωτερικά από την εθνική νομοθεσία, αλλά και διεθνώς επί τη βάσει της ευρωπαϊκής νομοθεσίας και των διεθνών συμβάσεων, στοιχειοθετεί δε πλήρως τα ποινικά αδικήματα της απιστίας, της παράβασης καθήκοντος, της παθητικής και ενεργητικής δωροδοκίας, του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, του αθέμιτου ανταγωνισμού. Αυτοτελές και νέο σκάνδαλο είναι το γεγονός ότι η παρούσα ελληνική κυβέρνηση σπεύδει να αποδεχτεί ένα λεόντειο συμβιβασμό, πριν διεκδικήσει τις υπαρκτές και απαιτητές αξιώσεις της».
Ούτε ένα ευρώ δεν πληρώνει η Siemens
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ανέδειξαν όλες τις διαστάσεις αυτού «του σκανδάλου μέσα στο σκάνδαλο», το οποίο λειτουργεί ως πλυντήριο που καθαρίζει τις βρομιές του δικομματισμού και της Siemens και την αναγορεύει σε «υπεύθυνη και αξιόπιστη εταιρία».
Ο Δ. Παπαδημούλης στην ομιλία του αντέκρουσε τα υποτιθέμενα «ωφελήματα» του συμβιβασμού: «Από τα 2 δισεκατομμύρια που εκτίμησε τη ζημιά η Εξεταστική Επιτροπή, με το συμβιβασμό που υπογράψατε, το Ελληνικό Δημόσιο δεν θα πάρει σε ρευστό ούτε ένα ευρώ. Τα 80 εκατομμύρια ευρώ (σ.σ. που προβλέπει η συμφωνία σαν τάχα επιβάρυνση της Siemens) είναι συμψηφισμός έναντι υπερτιμολογημένων απαιτήσεων της Siemens, τα 90 εκατομμύρια ευρώ είναι παροχές σε είδος, με κορυφαία τα σεμινάρια που θα χρηματοδοτήσει η Siemens εναντίον της διαφθοράς -αυτό είναι πρόκληση, αλλά και επικίνδυνο “μαύρο” χιούμορ-, τα 100 εκατομμύρια ευρώ της δήθεν επένδυσης της Siemens είναι από τη μία τσέπη της Siemens στην άλλη -τα δίνει η μητέρα Siemens στη Siemens Hellas για να καλύψει τα ελλείμματα που προκάλεσε στη δραστηριότητα αυτής της εταιρίας το γεγονός ότι μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου συρρικνώθηκε ο τζίρος της- και τα 60 εκατομμύρια ευρώ της δήθεν επένδυσης για το εργοστάσιο στου Ρέντη είναι μία υπόσχεση της Siemens που δεν έχει κανένα νομικά δεσμευτικό χαρακτήρα, μπορεί να το κάνουν μπορεί να μην το κάνουν, ήταν στα πλάνα τους να το προχωρήσουν για το δικό τους συμφέρον πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο και το “πάγωσαν” όταν “ξεσηκώθηκαν και οι πέτρες”».
Και όλα αυτά τη στιγμή που «η Siemens έχει κλείσει το τελευταίο διάστημα πέντε εργοστάσια στην Ελλάδα, έχει απολύσει συλλήβδην εκατοντάδες εργαζόμενους – τετρακόσιους το 2009 στη Θεσσαλονίκη. Η Siemens, που έχει τώρα εργοστάσιο στα Βασιλικά της Εύβοιας, ζητάει εκβιαστικά μειώσεις κατά 30% στους εργαζόμενους και μέσα στο μήνα αυτό έχει απολύσει 27 εργαζόμενους», τόνισε χαρακτηριστικά στην ομιλία του ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Ο ίδιος, εξάλλου, στηλίτευσε την απαράδεκτη παραίτηση της Ελληνικής Δημοκρατίας, όπως προκύπτει από τη συμφωνία, από κάθε αστική και διοικητική αξίωση και πρόστιμο κατά της Siemens, ακόμα και για το ξέπλυμα χρήματος, λέγοντας ότι έτσι η κυβέρνηση μετατρέπει τη χώρα σε μπανανία.
Η Σοφία Σακοράφα ανέδειξε τη σύνδεση του σκανδάλου Siemens με τη δημιουργία του δημόσιου χρέους: «Η τερατώδης κλιμάκωση του δημόσιου χρέους πηγάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό και απ’ αυτήν ακριβώς τη διαδικασία: Λαδώματα των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων για έργα αμφίβολης σκοπιμότητας, αλλά και για σύναψη ληστρικών συμβάσεων γι’ αυτά ακριβώς τα έργα. Η Siemens είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα εκτίναξης του δημόσιου χρέους με αυτά τα χαρακτηριστικά. Από το 1999 κρίσιμα υπουργεία όλων των κυβερνήσεων υπογράφουν συμβάσεις με την πολυεθνική γερμανική Siemens η οποία κατηγορείται τόσο από την γερμανική όσο και από την ελληνική Δικαιοσύνη ότι κατέβαλε προμήθειες κι άλλες δωροδοκίες στο πολιτικό, στρατιωτικό και διοικητικό ελληνικό προσωπικό για ένα ποσό που προσεγγίζει το 1 δισεκατομμύριο».
Ένας φάκελος στο γραφείο
Από την πλευρά τους, ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας και ο υφυπουργός Δικαιοσύνης Κωνσταντίνος Καραγκούνης δεν μπόρεσαν να αντικρούσουν τα επιχειρήματα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, επαναλαμβάνοντας μονότονα τις υποτιθέμενες ωφέλειες που προκύπτουν από τον συμβιβασμό και πως αυτός δεν θα επηρεάσει την ποινική διερεύνηση του σκανδάλου, η οποία, όμως, εδώ και χρόνια καρκινοβατεί και ούτε καν έχει γίνει η δίκη για τη μίζα του1 εκατ. μάρκων που έχει παραδεχτεί ότι έλαβε ο επί Σημίτη «στρατηγός» του ΠΑΣΟΚ Θ. Τσουκάτος. Ο Γ. Στουρνάρας, μάλιστα, έφτασε να δικαιολογήσει την υπογραφή του στη συμφωνία συμβιβασμού, λέγοντας ότι «η σύμβαση αυτή, ο φάκελος μάλλον της σύμβασης αυτής, ήταν απλά στο γραφείο μου και ξέρετε πρέπει να καθαρίζουμε κάποια στιγμή με τις εκκρεμότητες του παρελθόντος»!
Ακόμη, ο Γ. Στουρνάρας προσπάθησε να αμφισβητήσει την εκτίμηση από την εξεταστική επιτροπή του ποσού της ζημίας που υπέστη το Ελληνικό Δημόσιο από τις «δραστηριότητες» της Siemens, τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ δηλαδή, για να πάρει την απάντηση του Π. Λαφαζάνη ότι η ζημιά είναι ακόμη μεγαλύτερη, ανυπολόγιστη, καθώς η Siemens αναλαμβάνοντας το μεγαλύτερο μέρος από τις προμήθειες του Δημοσίου στους τομείς που δραστηριοποιούταν, στην ουσία κατάστρεψε τις αναπτυξιακές δυνατότητες του τόπου μας.
Οι δε κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, Βορίδης και Χρυσοχοΐδης, αναδείχτηκαν πράγματι σε άξιους συνηγόρους της Siemens, όπως τους χαρακτήρισε ο Π. Λαφαζάνης.
Η ΔΗΜΑΡ, διά μέσου του Ν. Τσούκαλη, κατέθεσε κυρίως τις αντιρρήσεις της σε σχέση με τη διαδικασία που ακολουθήθηκε μέχρι την υπογραφή της συμφωνίας και τόνισε την έλλειψη στοιχείων που θα αποδείκνυαν το επωφελές ή όχι του εξωδικαστικού συμβιβασμού με τη Siemens. Μια στάση «Πόντιου Πιλάτου», που επιβλήθηκε από το γενικότερο μνημονιακό προσανατολισμό της ΔΗΜΑΡ.
Τέλος, ο Ν. Μαριάς, εκ μέρους των Ανεξάρτητων Ελλήνων, κάλεσε τον ΣΥΡΙΖΑ και τις άλλες δυνάμεις που διαφωνούν με την κύρωση της σύμβασης να στηρίξουν την πρόταση νόμου που κατέθεσε το κόμμα του, με την οποία ζητά την κατάργηση της συμφωνίας.
