Το «κόλπο» που δεν χρειάστηκε
Στο ίδιο προφανώς πνεύμα πολιτικής ηθικής, οι Ψαριανός και Οικονόμου απουσίαζαν από την αίθουσα της Βουλής κατά την ψηφοφορία του Μνημονίου 3, για την περίπτωση που θα χρειαζόταν να διασώσουν την υπερψήφιση, όπως το είχαν άλλωστε ξεκαθαρίσει ανοιχτά. Την προηγούμενη μέρα στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, από τους 32 που δεν ψήφισαν την εισήγηση Κουβέλη για το πακέτο: «παρών» στα μέτρα – «ναι» στον Προϋπολογισμό, οι 26 καταψήφισαν από τα δεξιά, επιθυμώντας η ΔΗΜΑΡ να πει «ναι σε όλα»…
Πιθανώς πολλές άγνωστες λεπτομέρειες -άλλες λεπτές και άλλες χοντρές- να εξηγούν τους ακροβατισμούς του Φώτη Κουβέλη και της ΔΗΜΑΡ, αυτές τις τελευταίες μέρες και εβδομάδες. Όπως ίσως οι φόβοι για την τύχη που είχε ο ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη λιγότερο από ένα χρόνο πριν. Όπως ίσως οι υπολογισμοί, σε δεύτερο επίπεδο, για τις εξελίξεις στο καταρρέον ΠΑΣΟΚ και το κενό που αφήνει. Όπως ίσως, πριν απ’ όλα, άλλες δεσμεύσεις του Φώτη, ταξίματα προς αυτόν, και «κόκκινες γραμμές» άγνωστες, άλλες από αυτές που υποσχέθηκε προς το λαό (στον Ν. Μπίστη δεν αρέσει, άλλωστε, η φιλολογία περί κόκκινων γραμμών…).
Ό,τι από αυτά ή όλα μαζί κι αν ισχύουν, ο Φώτης καταγράφεται ως ένας απίστευτος σε κυνισμό και πολιτικό αμοραλισμό σέρφερ της πολιτικής και ακροβάτης, αποφασισμένος να αλλάζει διαρκώς εκλογικά ακροατήρια για να εξαπατά κάθε φορά καινούργια. Ένας τυχοδιώκτης ολκής, που δεν θέλει πολύ -ακροβατώντας τόσο πολύ- να γλιστρήσει κάποια στιγμή άσχημα, πολύ άσχημα… Αλήθεια, τι θα σημαίνει η ΔΗΜΑΡ στη μνήμη του λαού σε λίγα χρόνια;
