Όλως απίθανο το κούρεμα καταθέσεων, μέχρι να γίνει πιθανό
Δεν ξέρουμε πού θα οδηγηθεί η διάσταση που κάθε τόσο ανακύπτει ανάμεσα στις απόψεις που εκφράζουν τα επιτελεία του ΔΝΤ αφενός και των υπόλοιπων τροϊκανών επιτηρητών αφετέρου. Φαίνεται, όμως, ότι μια φόρμουλα ενοποιητική ίσως να έχει ήδη βρεθεί. Ή τουλάχιστον αποτελεί ένα στοιχείο που μπορούν να το συζητήσουν μεταξύ τους και να βρουν λύση στις διαφωνίες τους επί του θέματος Ελλάδα. Ο λόγος για την άπαξ εισφορά 10% επί των καταθέσεων, μέτρο που αναφέρεται σε πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ.
Ο οργανισμός του οποίου προΐσταται η κυρία Λαγκάρντ έχει πολλές φορές πει ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και απειλεί εδώ και μήνες συναρτώντας την παραμονή του στο ελληνικό πρόγραμμα με τη βιωσιμότητα του χρέους (βλ. κούρεμα της ονομαστικής του αξίας). Επειδή επίσης ανησυχεί για το χρέος των χωρών της Ευρωζώνης, πρότεινε την εισφορά 10% επί των καταθέσεων ως απάντηση στο χρέος των χωρών του ευρώ. Είναι προφανές ότι το πρώτο πεδίο εφαρμογής του μέτρου αυτού δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από την Ελλάδα.
Στην πραγματικότητα, τα δεδομένα συντείνουν στο κούρεμα των ελληνικών καταθέσεων, καθώς ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα άφηνε ικανοποιημένες και τις δύο πλευρές (ενν. ΔΝΤ και Ε.Ε.-ΕΚΤ): το ΔΝΤ θα έβλεπε το κούρεμα που ζητεί για το ελληνικό χρέος και οι Ε.Ε.-ΕΚΤ θα έσβηναν τη συζήτηση για χρονική μετακύλιση των ελληνικών ομολόγων. Πρακτικά, μια τέτοια λύση θα σήμαινε ότι το ελληνικό κράτος θα πάρει άπαξ το 10% των καταθέσεων που υπάρχουν στις ελληνικές τράπεζες και με τα χρήματα αυτά θα επαναγοράσει μέρος του δημόσιου χρέους.
Όλοι ευχαριστημένοι, λοιπόν, εκτός φυσικά από τους καταθέτες που έχουν τα λεφτά τους στην Ελλάδα. Και που, βεβαίως, δεν θα μπορούν να στείλουν το λογαριασμό στον κ. Στουρνάρα, ο οποίος όλοι θυμούνται πως έχει καλέσει τους πάντες να βγάλουν τα λεφτά από το σεντούκι και να τα ξαναβάλουν στις τράπεζες.
Βέβαια όλα αυτά είναι υποθέσεις. Σε όποιον του φαίνονται παράλογες, ας σκεφτεί πόσο παράλογο φαινόταν το προπέρσινο κούρεμα ομολόγων (PSI) που άφησε τα ασφαλιστικά μας ταμεία χωρίς αποθεματικά. Ας σκεφτεί, επίσης, πόσο απίθανο φαινόταν πέρυσι τέτοια εποχή το κούρεμα καταθέσεων στην Κύπρο. Κι ακόμη ότι από αυτό το τελευταίο επωφελήθηκαν μερικές κεντροευρωπαϊκές τράπεζες, τις οποίες οι διευθύνοντες την Ε.Ε. τις φωτογράφιζαν ως τους πλέον ασφαλείς προορισμούς για καταθέτες.
Εξάλλου, τι έχει αποδειχτεί απίθανο αυτά τα τελευταία τρεισήμισι μνημονιακά χρόνια; Όλα δείχνουν πως οι… απιθανότητες έχουν αποδειχτεί εξαιρετικά πιθανές. Βέβαια, μέχρι να ληφθούν αποφάσεις έχουμε λίγο καιρό ακόμη μπροστά μας…
Χρήστος Πραμαντιώτης
