Του Παναγιώτη Μιχαλόπουλου*.

Πιστεύω πως αυτό το σύνθημα, γραμμένο σε κάποιον τοίχο, εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο την οργή και τη βουβή αγανάκτηση που νιώθουν οι νέοι, οι σκεπτόμενοι άνθρωποι στην Ελλάδα του Μνημονίου, αυτή τη στιγμή.

Είμαστε η γενιά της ομηρίας, της ανασφάλειας και της ανεργίας. Των 600, των 500 και των 400 ευρώ το μήνα. Είμαστε η πρώτη γενιά της μεταπολίτευσης που ζούμε χειρότερα απ’ τους γονείς μας… και το μέλλον δεν προδιαγράφεται λαμπρότερο, αν δεν κάνουμε κάτι γι’ αυτό.
Η Ανυπότακτη Πολιτεία πασχίζει να ανατρέψει την κατάσταση. Να δημιουργήσει τις αντιστάσεις των πολιτών, εκείνες που θα βάλουν φρένο στην καταστροφική πορεία της πόλης μας. Και οι νέοι άνθρωποι οφείλουμε να είμαστε ανυπότακτοι. Ασυμβίβαστοι στο σκηνικό που έστησαν κάποιοι τεχνοκράτες χωρίς να ρωτηθούμε ποτέ. Γιατί η πολιτική δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των «ειδικών» που μας φορτώνουν τις αποφάσεις της τρόικας. Η πολιτική είναι πάνω απ’ όλα αξιοπρέπεια και καθημερινή στάση ζωής.
Για εμάς, για το μέλλον μας, η αλλαγή αυτής της κατάστασης είναι ο μόνος δρόμος. Η απάθεια και η ατομική λύση δεν είναι διέξοδος. Η αποχή τούς δίνει ανάσες για να συνεχίσουν την ίδια πολιτική. Άλλωστε, εμείς είμαστε αυτοί που γεμίσαμε τους δρόμους στις 5 του Μάη… Να δώσουμε, λοιπόν, φωνή στην αγανάκτησή μας. Να δώσουμε διέξοδο στην οργή μας. Δεν θα μας αναγκάσουν να μεταναστεύσουμε για να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Θα μείνουμε στον τόπο μας και θ’ αγωνιστούμε για την ανατροπή του σκηνικού.
Να γίνουμε, λοιπόν, ανυπότακτοι, γιατί το μέλλον μας εξαρτάται πρώτα και κύρια από εμάς!

*υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Πάτρας με την Ανυπότακτη Πολιτεία

 

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!