– Για να φτιάξεις ένα ψηφοδέλτιο πρέπει να βρεις έναν επικεφαλής, μερικούς ακόμα υποψήφιους, να το ονομάσεις κάπως και να γράψεις και ένα πρόγραμμα ή και να δανειστείς ένα από αλλού… Για να φτιάξεις μια παράταξη, πρέπει να απευθυνθείς σε περισσότερο κόσμο, να έχεις κάποιες διαδικασίες, να επεξεργαστείς καλύτερα κάποιες θέσεις, να μην εμφανίζεσαι μόνο στις εκλογές. Για να κάνεις ένα τοπικό κίνημα και να αλλάξεις τα πράγματα χρειάζονται ακόμα περισσότερα.
– Όσο περνούν οι μέρες υπάρχει ένα καλύτερο κλίμα σε Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μάλλον ότι πλησιάζει η στιγμή μιας μάχης, δηλαδή των τριπλών εκλογών. Ποτέ δεν είναι αργά. Πάντως αυτή η μάχη πρέπει να δοθεί δυνατά.
– Για να δοθεί οποιαδήποτε μάχη, πρέπει να υπάρχει μια στοιχειώδης προϋπόθεση. Ο στρατός να θέλει να νικήσει. Και οι αξιωματικοί, βέβαια…
– Ενημερωθήκαμε ότι σε Περιφέρεια της Κεντρικής Ελλάδας, ο υποψήφιος περιφερειάρχης -βουλευτής άλλου νομού- επέβαλε ποιος θα είναι υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης στο μεγαλύτερο νομό με εντελώς προσωπική απόφαση, κόντρα στον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ και χωρίς έστω να ακούει και να αντιμετωπίζει με κάποια προσοχή τις ενστάσεις που υπήρχαν. Ο Καλλικράτης έφτιαξε τις περιφερειακές διοικήσεις με τέτοιο τρόπο ώστε τα «κέντρα» να αποφασίζουν αντιδημοκρατικά για διάφορα θέματα χωρίς να ακούνε καθόλου τους πολίτες. Απ’ ό,τι φαίνεται υπάρχει και εσωκομματικός Καλλικράτης… Τελικά χρειάζεται ένα κίνημα ενάντια σε κάθε Καλλικράτη!
– Το θέμα δεν είναι κάθε περιοχή να κάνει «του κεφαλιού της» γενικώς. Ας το θέσουμε έτσι: Υπάρχουν ζητήματα στα οποία χρειάζονται αποφάσεις πιο «κεντρικές» που να παίρνουν υπ’ όψιν και άλλους παράγοντες. Αλλά τουλάχιστον να υπάρχει στοιχειώδης, συντροφική, ανθρώπινη για να το πούμε πιο απλά, συνεννόηση και συζήτηση με τα μέλη που καλούνται να υποστηρίξουν στην κοινωνία την όποια επιλογή.
– Η συζήτηση για τις διευρύνσεις του κόμματος έχει σημασία και ενδιαφέρον. Συχνά, όμως, περιοριζόμαστε στο «με ποιους», ενώ κι άλλα πράγματα μετρούν περισσότερο. Με ποιες γενικές ιδέες και προτάγματα. Με ποιες πρωτοβουλίες και τρόπους συμμετοχής. Με ποιο μαζικό παράδειγμα και μήνυμα στην κοινωνία. Με ποια μυαλά απέναντι στους αγώνες.
– Αν στη Γαλλία το ποσοστό της κοινωνικής οικονομίας είναι πάνω από 20%, αυτός μάλλον είναι ένας λόγος για να είμαστε πιο προσεκτικοί και όχι για να το χρησιμοποιούμε ως παράδειγμα για τα δικά μας.
– Αν ήμουν ο Λιβάνης θα έβγαζα σίγουρα το βιβλίο του Κουφοντίνα. Αν ήμουν ο Κουφοντίνας, μάλλον δεν θα έβγαζα το βιβλίο μου στον Λιβάνη.
– Κουίζ για δυνατούς λύτες. Σε Δήμο της Δυτικής Αθήνας, μέλος άλλου πολιτικού χώρου γράφτηκε στον ΣΥΡΙΖΑ μπας και πάρει χρίσμα για τις Δημοτικές. Εμφανιζόταν μάλιστα και σε όργανα του κόμματος, όπως η Επιτροπή Αυτοδιοίκησης. Όταν κατάλαβε ότι δεν πιάνει το κόλπο, άρχισε να επιχειρηματολογεί για την ανάγκη… ακομμάτιστου υποψηφίου που φυσικά πάλι θα ήταν ο ίδιος. Αν το βρήκατε, στείλτε απαντήσεις στο mail μας. Δώρο μία καρέκλα.
– Σε αρκετές Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ, το μήνυμα της εκδήλωσης για την Κύπρο με ομιλητή, μεταξύ άλλων, τον Μανώλη Γλέζο, «κόπηκε» συστηματικά από τις λίστες mail! Ποιος θα το ‘λεγε ότι ακόμα και ο Μανώλης θα ερχόταν αντιμέτωπος με το ψαλίδι αριστερών λογοκριτών. Που μάλιστα το κρατάνε φανατικοί θεματοφύλακες της εσωκομματικής δημοκρατίας… Φαινόμενα της εποχής.
– Στην Ελλάδα αν έχεις ένα γκουρμέ εστιατόριο, μπορείς με την πελατεία σου να φτιάξεις κόμμα και τα ΜΜΕ να σε βγάλουν τρίτη πολιτική δύναμη μέσα σε μερικές μέρες. Αν έχεις καμιά συνοικιακή ταβερνούλα, σε πνίγουν τα χρέη και σε κυνηγάει το ΤΕΒΕ. Όλα ταξικά είναι τελικά…
Για απόψεις ή όποια συνεισφορά στη στήλη: aidonis@yahoo.gr
