Του Χρήστου Κορτζίδη *
Η κινητοποίησή μας κατά του Καλλικράτη με τη μορφή που είχε το προηγούμενο διάστημα, αυτή της απεργίας πείνας, σταμάτησε.
Μέσα στο χρονικό διάστημα των δύο μηνών προσπαθήσαμε με τις κινητοποιήσεις μας σαν δήμος και σαν παράταξη, και σε ένα βαθμό το καταφέραμε, να αναδείξουμε με συνέπεια την πραγματική ουσία και το περιεχόμενο του Καλλικράτη.
Δώσαμε ένα σημαντικό αγώνα αλλά χάσαμε αυτή τη μάχη όσον αφορά στην ικανοποίηση των αιτημάτων μας. Δεν απογοητευόμαστε από αυτό. Ξέραμε από την αρχή τις δυσκολίες του εγχειρήματος, τις διαφορετικές συνθήκες από το 2007.
Συνεχίζουμε τον πόλεμο, κρατώντας στο ακέραιο τις θέσεις που προβάλλαμε κατά τη διάρκεια αυτού του αγώνα.
Αισθανόμαστε περήφανοι που πήγαμε κόντρα στο ρεύμα και στη λογική της ηττοπάθειας και του συμβιβασμού.
Αισθανόμαστε χαρά που συναντηθήκαμε ξανά με αγωνιστές και συντρόφους από άλλες περιοχές της Αθήνας.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλο αυτό τον κόσμο που κινητοποιήθηκε μαζί μας, γιατί θεώρησε ότι ο αγώνας που δίναμε ήταν και δικός του.
Τα καθήκοντά μας αυτή τη στιγμή είναι δύο:
– Ως δημοτική αρχή να υλοποιήσουμε στο μεγαλύτερο βαθμό τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις απέναντι στους κατοίκους του Ελληνικού.
– Με βάση την παράταξή μας, τη Δημοτική Συνεργασία για το Ελληνικό και τα χαρακτηριστικά που αυτή διαχρονικά έχει, να οργανώσουμε μια νέα παράταξη στον ενιαίο πλέον δήμο και να συνεχίσουμε να δίνουμε δυνατό παρόν στις δύσκολες μέρες που έρχονται για το λαό μας.
Ο αγώνας και στο νέο δήμο δεν θα είναι κάτι ξέχωρο, αντίθετα –και μόνο έτσι μπορεί να είναι νικηφόρος– είναι αναπόσπαστο κομμάτι του γενικότερου αγώνα του λαού μας για το μεροκάματο, τη σύνταξη, τις εργασιακές σχέσεις, την ολόπλευρη μόρφωση και υγεία, το λαϊκό πολιτισμό, για ελεύθερες παραλίες, για περισσότερους δημόσιους χώρους με περισσότερο πράσινο και τόσα άλλα.
Στην ξεχωριστή περίοδο που ζούμε, όπου εκδηλώνεται μια πρωτοφανής επίθεση στο λαό, που επιδεινώνει ραγδαία τη ζωή του, όπου ο Καλλικράτης κάνει πολύ χειρότερη την ήδη άσχημη κατάσταση που υπάρχει στην τοπική αυτοδιοίκηση, το χρέος μας είναι να μπούμε μπροστά, τόσο αποφασιστικά όσο απαιτούν οι συνθήκες, και μαζί με όλο το λαό να υπερασπιστούμε όσα έχουμε κατακτήσει μέχρι τώρα, να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο μέλλον.
Το οφείλουμε αυτό σε όσους πέρασαν πριν από μας και πρόσφεραν πολλά, το οφείλουμε επίσης στα παιδιά μας.
