Η νέα καθεστωτική φάση στην οποία εισήλθαμε με την υπογραφή του Μνημονίου τον περασμένο Απρίλη, πριν 7 μήνες, εξελίσσεται ταχύτατα σε ένα καθεστώς που οι διαδηλωτές διαισθητικά το παρομοιάζουν με «χούντα» και πολλά συνθήματα το περιγράφουν ως «συμμορία».

Ο τρόπος με τον οποίο ασκείται και επιβάλλεται η πολιτική στην Ελλάδα είναι ιδιότυπος και παρεκκλίνει σαφώς από αυτά που γνωρίζαμε ως –έστω- αστική δημοκρατία και κατοχύρωνε η λαϊκή κυριαρχία. Μια ομάδα έχει καταλάβει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, οδήγησε με συνειδητό τρόπο την χώρα στο ΔΝΤ και στη συνέχεια εφαρμόζει ό,τι διατάξει η τρόικα, αδιαφορώντας αν αυτά καταστρέφουν την χώρα, την οικονομία, την κοινωνία. Την αποκαλούν και «κυβέρνηση μεταφραστών». Όμως αυτά που βιώσαμε τις τελευταίες μέρες με την κατάργηση της Βουλής, την κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων, την υποθήκευση του μέλλοντος της χώρας και ιδιαίτερα τις διαδικασίες μέσα από τις οποίες αυτά προωθήθηκαν και υιοθετήθηκαν στη Βουλή και όσα γίνονταν σε διάφορα μέρη, έξω από τη Βουλή, όπου η καταστολή παίρνει τεράστιες διαστάσεις, δείχνουν πως το λαϊκό αισθητήριο δεν πολυλαθεύει όταν χρησιμοποιεί τις εκφράσεις «χούντα» και «συμμορία».
Έστω, όμως, πως όσα συμβαίνουν πέριξ και στο Σύνταγμα μπροστά είναι γνωστά. Αυτό που συμβαίνει επί μια βδομάδα στην Κερατέα και η σιωπή από τα ΜΜΕ για τα γεγονότα (που θυμίζουν στους παλιότερους ό,τι γίνονταν επί χούντας στα Μέγαρα) είναι πολύ ανησυχητικά. Για να περάσει ένα έργο ΧΥΤΑ, πίσω από το οποίο είναι τα συμφέροντα Μπόμπολα (εξ ου και η σιωπή στα ΜΜΕ), έχει γίνει στρατιωτική επιχείρηση της αστυνομίας και υπήρξε αντίσταση των κατοίκων με καθημερινές μάχες που η εξέλιξή τους δεν ξέρουμε που μπορεί να οδηγήσει.
Κατρακυλάμε σε μια ανεξέλεγκτη κατάσταση, με τον πρωθυπουργό να πετάει την ιαχή «είμαστε σε πόλεμο» (ενάντια στην κοινωνία θα προσθέταμε) με πλήρως ανυπόληπτο τον πολιτικό κόσμο, με μια οικονομία που βυθίζεται στην χρεοκοπία (και είναι συνειδητό ψέμα η διαβεβαίωση του ΓΑΠ πως θέλει το 2013 να βλέπει στα μάτια τους πολίτες και την χώρα σε άλλη τροχιά, γιατί αυτός και η παρέα του οδηγούν στην καταστροφή και το ξέρουν) με την απουσία διαμεσολαβήσεων και την οργή να κοχλάζει.
Είμαστε σε πόλεμο, αλλά μόνο η μία πλευρά είναι πανέτοιμη για τις επιθέσεις της και βομβαρδίζει συστηματικά τις «εχθρικές δυνάμεις», την κοινωνία. Η κοινωνία οφείλει να αντισταθεί στην νέα βαρβαρότητα και να θέσει νέα ποιοτικά κριτήρια για όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής.

 

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!