Η απεργία της 15ης Δεκεμβρίου αναμένεται να έχει μαζικό χαρακτήρα και να δοθεί η δυνατότητα να εκφραστεί η οργή και η καταδίκη της πολιτικής που εφαρμόζεται από την κυβέρνηση και την τρόικα. Δεν είναι μια απεργία της ΓΣΕΕ. Είναι απεργία και διαμαρτυρία ολόκληρου του λαού ενάντια σε όλες τις πολιτικές που μας κρατούν καθηλωμένους, μας απομυζούν ιδρώτα και αίμα και μας αρνούνται οποιοδήποτε μέλλον. Ιδίως για τις νέες γενιές.
Είναι μια μεγάλη απεργία και διαμαρτυρία όλων των συνταξιούχων που φέτος για πρώτη φορά βλέπουν τον 13ο μισθό να μην έρχεται, να μην μπορούν να ζήσουν, να μην μπορούν να πάρουν ούτε ένα φτηνό δώρο για τα εγγόνια τους. Είναι μια μεγάλη απεργία και διαμαρτυρία για το «άδειασμα», την εκκένωση της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας, για τη συνεχιζόμενη κοροϊδία.
Σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά πρέπει να σταλεί το μήνυμα ότι όλοι πρέπει να πάρουμε μέρος στην απεργία. Να κλείσουν μαγαζιά, να μην λειτουργήσει τίποτα και όλοι να κατευθυνθούν προς τις συγκεντρώσεις και τις πορείες. Από τώρα επιτροπές, δημοτικά σχήματα, σωματεία, επιτροπές γονέων και κατοίκων κάθε λογής σύλλογοι κ.λπ. πρέπει να αναλάβουν δράση για να πετύχει η απεργία.
Η ΓΣΕΕ καλεί στην απεργία, αλλά δεν κάνει τίποτα (ως συνήθως) για την επιτυχία της. Λίγες μέρες πριν, όταν ο Πάνος Σόμπολος, πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ πήγε στη συγκέντρωση όλων των σωματείων των εργαζομένων στα ΜΜΕ, έγινε «δεκτός» με αποδοκιμασίες, καφέδες και νερά. Φυγαδεύτηκε από τα ΜΑΤ (είδηση, βέβαια, που δεν μεταδόθηκε από τα κανάλια). Τώρα, η ΓΣΕΕ φαίνεται ότι συμφώνησε για την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων (άρα και το «κούρεμα» των μισθών στον ιδιωτικό τομέα κατά 12-20%) και νομίζει ότι οι εργαζόμενοι θα την υπολήπτονται;
Στο λιμάνι, η ασύδοτη εφοπλιστική εργοδοσία έχει τον κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους στην υπηρεσία της και αμέσως ξαναχρησιμοποιήθηκε η επιστράτευση για να καμφθεί ο αγώνας των ναυτεργατών. Δίπλα στη Βουλή οι ορδές των ΜΑΤ ξυλοκόπησαν άγρια και άνοιξαν κεφάλια στο πρώτο συλλαλητήριο των φοιτητών.
Να βγαίνουν όμως και σημαντικά μαθήματα. Δεν χρειαζόμαστε 2 και 3 συγκεντρώσεις – πορείες σε κάθε πόλη, αλλά μία και δυνατή αποφασιστική. Πρέπει να ενωθούμε, να δυναμώσουμε για να μας φοβηθούν, για να τους σταματήσουμε.
Να ενωθούμε και στους στόχους: Κάτω το Μνημόνιο, κάτω η τρόικα, να φύγει αυτή η κυβέρνηση που εφαρμόζει δουλικά ό,τι της πουν. Κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων, παλιών και πρόσφατων. Αυξήσεις στους μισθούς, επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και στάση πληρωμών, εθνικοποίηση τραπεζών, παραγωγική ανασυγκρότηση, φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου επαναπροσδιορισμός των σχέσεων με Ε.Ε. και ευρώ και πολλά άλλα που θα αναδείξει η ζωή. Το ερώτημα που πλανάται είναι: μπορεί η 15η Δεκεμβρίου να λειτουργήσει σαν ένα ορόσημο; Πρέπει να το θελήσουμε όλοι και να το προσπαθήσουμε.
Σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά πρέπει να σταλεί το μήνυμα ότι όλοι πρέπει να πάρουμε μέρος στην απεργία. Να κλείσουν μαγαζιά, να μην λειτουργήσει τίποτα και όλοι να κατευθυνθούν προς τις συγκεντρώσεις και τις πορείες. Από τώρα επιτροπές, δημοτικά σχήματα, σωματεία, επιτροπές γονέων και κατοίκων κάθε λογής σύλλογοι κ.λπ. πρέπει να αναλάβουν δράση για να πετύχει η απεργία.
Η ΓΣΕΕ καλεί στην απεργία, αλλά δεν κάνει τίποτα (ως συνήθως) για την επιτυχία της. Λίγες μέρες πριν, όταν ο Πάνος Σόμπολος, πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ πήγε στη συγκέντρωση όλων των σωματείων των εργαζομένων στα ΜΜΕ, έγινε «δεκτός» με αποδοκιμασίες, καφέδες και νερά. Φυγαδεύτηκε από τα ΜΑΤ (είδηση, βέβαια, που δεν μεταδόθηκε από τα κανάλια). Τώρα, η ΓΣΕΕ φαίνεται ότι συμφώνησε για την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων (άρα και το «κούρεμα» των μισθών στον ιδιωτικό τομέα κατά 12-20%) και νομίζει ότι οι εργαζόμενοι θα την υπολήπτονται;
Στο λιμάνι, η ασύδοτη εφοπλιστική εργοδοσία έχει τον κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους στην υπηρεσία της και αμέσως ξαναχρησιμοποιήθηκε η επιστράτευση για να καμφθεί ο αγώνας των ναυτεργατών. Δίπλα στη Βουλή οι ορδές των ΜΑΤ ξυλοκόπησαν άγρια και άνοιξαν κεφάλια στο πρώτο συλλαλητήριο των φοιτητών.
Να βγαίνουν όμως και σημαντικά μαθήματα. Δεν χρειαζόμαστε 2 και 3 συγκεντρώσεις – πορείες σε κάθε πόλη, αλλά μία και δυνατή αποφασιστική. Πρέπει να ενωθούμε, να δυναμώσουμε για να μας φοβηθούν, για να τους σταματήσουμε.
Να ενωθούμε και στους στόχους: Κάτω το Μνημόνιο, κάτω η τρόικα, να φύγει αυτή η κυβέρνηση που εφαρμόζει δουλικά ό,τι της πουν. Κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων, παλιών και πρόσφατων. Αυξήσεις στους μισθούς, επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και στάση πληρωμών, εθνικοποίηση τραπεζών, παραγωγική ανασυγκρότηση, φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου επαναπροσδιορισμός των σχέσεων με Ε.Ε. και ευρώ και πολλά άλλα που θα αναδείξει η ζωή. Το ερώτημα που πλανάται είναι: μπορεί η 15η Δεκεμβρίου να λειτουργήσει σαν ένα ορόσημο; Πρέπει να το θελήσουμε όλοι και να το προσπαθήσουμε.
Γ.Κ.
Σχόλια
